Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Φιστα Παρασκευή' | 4 Δεκεμβρίου 2009, 12:59

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κυρία Υπουργέ, Σας διαβιβάζουμε το αίτημά μας για επανεξέταση της νομοθεσίας που αφορά την παράταση της απόσπασης στο εξωτερικό εκπαιδευτικών παντρεμένων με μόνιμους κατοίκους του εξωτερικού, και σας παρακαλούμε θερμά να δείξετε ευαισθησία στο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Δυστυχώς, οι προσπάθειες που κάναμε μέχρι σήμερα δεν είχαν αποτέλεσμα, παρόλο που οι αρμόδιοι αναγνώριζαν ότι το αίτημά μας είναι δίκαιο. Μολονότι εκτιμούμε το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια το Υπουργείο ενέκρινε την παράταση της απόσπασης των εν λόγω εκπαιδευτικών για οικογενειακούς λόγους για ένα έτος κάθε φορά, θα θέλαμε να επισημάνουμε την αδικία που προκύπτει από το νόμο 2413/ 1996 για όσους εκπαιδευτικούς είναι παντρεμένοι μετά το 1996 και να παρακαλέσουμε να αρθεί. 1) Το γεγονός ότι υπάρχει ο νόμος που επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς που έχουν συνάψει γάμο με μόνιμο κάτοικο του εξωτερικού πριν από το 1996 να παραμένουν στο εξωτερικό πέραν της λήξης της πενταετίας τους, για όσο διάστημα η οικογένειά τους βρίσκεται εγκατεστημένη εκεί, δείχνει ότι το πρόβλημα έχει αναγνωριστεί (ν.2413/1996). Ο νόμος σέβεται και προστατεύει - ορθά - τις οικογένειες που έχουν δημιουργηθεί, επιτρέποντας στα μέλη τους να ζουν μαζί αρμονικά. Απεναντίας, σε όσους εκπαιδευτικούς είναι παντρεμένοι με μόνιμο κάτοικο του εξωτερικού - Έλληνα ή αλλοδαπό- μετά το 1996, το δικαίωμα αυτό δεν αναγνωρίζεται, αλλά οι εν λόγω εκπαιδευτικοί υποχρεώνονται μετά τη λήξη της πενταετίας τους να επιστρέψουν στην Ελλάδα για 3 χρόνια (ν.2817/2000), έχοντας το δικαίωμα να ξαναγυρίσουν στο εξωτερικό για άλλα 5 χρόνια στη συνέχεια (μετά την τριετία στην Ελλάδα). 2) Η διάκριση αυτή συνιστά άνιση μεταχείριση των αποσπασμένων στο εξωτερικό εκπαιδευτικών. Όταν μάλιστα οι εκπαιδευτικοί έχουν τέκνα, οι οικογένειες κυριολεκτικά διαλύονται μοιράζοντας τα μέλη τους μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού και τα παιδιά στερούνται την παρουσία του ενός γονιού ή και των αδελφών για 3 χρόνια (και για πολύ περισσότερα ακόμη μετά τη λήξη της δεύτερης πενταετίας). Ο θεσμός του γάμου και της οικογένειας που προστατεύεται από το σύνταγμα καταστρατηγείται και οι οικογένειες υποβάλλονται σε τεράστια δοκιμασία κάθε είδους, κυρίως ψυχολογική, αλλά και οικονομική, αφού αναγκάζονται να συντηρούν δύο νοικοκυριά. Το πρόβλημα γίνεται σοβαρότερο από πλευρά ψυχολογική και εκπαιδευτική, όταν υπάρχουν παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, οπότε ξεκινούν με το εκπαιδευτικό σύστημα της αλλοδαπής, (εν προκειμένω στη Γαλλία με το γαλλικό, που είναι υποχρεωτικό για όλους, εφόσον δεν υπάρχουν ελληνικά σχολεία πλήρους εκπαίδευσης όπως στη Γερμανία), συνεχίζουν στην Ελλάδα με το ελληνικό σύστημα, για να επιστρέψουν στη Γαλλία, να επανέλθουν στην Ελλάδα κ.ο.κ. 3) Εξάλλου, το επιχείρημα ότι με την παράταση της απόσπασης των εν λόγω εκπαιδευτικών «κλείνουν» θέσεις για τους εκπαιδευτικούς στην Ελλάδα που θέλουν να εργαστούν στο εξωτερικό, δεν ευσταθεί, γιατί οι περιπτώσεις εκπαιδευτικών παντρεμένων με μόνιμο κάτοικο εξωτερικού είναι ολιγάριθμες. Από την άλλη επανειλημμένα δεν επαρκούν οι υποψήφιοι στη λίστα για απόσπαση, με αποτέλεσμα ή να αποσπώνται εκπαιδευτικοί που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα της χώρας (π.χ. αποσπώνται στη Γαλλία εκπαιδευτικοί που γνωρίζουν μόνο αγγλικά), ή να παραμένουν ως «αναντικατάστατοι» άλλοι εκπαιδευτικοί χωρίς οικογένειες στο εξωτερικό. 4) Επίσης, σε πολλές χώρες (συμπεριλαμβανομένης και της Γαλλίας), ενεργοποιήθηκε ο νόμος για διορισμό στα σχολεία του εξωτερικού εκπαιδευτικών από την ελληνική ομογένεια, γεγονός που δείχνει τις υπάρχουσες ανάγκες. Έτσι όμως δημιουργείται αντίφαση με το γεγονός ότι εκπαιδευτικοί, σύζυγοι ομογενών, όπως είναι πολλοί από μας, δεν έχουν το δικαίωμα να εργαστούν στο εξωτερικό πέραν της πενταετίας. Από τη μια δηλαδή δικαιώνεται ένα χρόνιο αίτημα των ομογενών, από την άλλη οικογένειες ομογενών διαλύονται, επειδή ο γάμος έχει συναφθεί μετά το 1996. 5) Επιπλέον, οι παντρεμένοι με μόνιμο κάτοικο εξωτερικού εκπαιδευτικοί μετά τη λήξη της πενταετίας τους δεν λαμβάνουν το επιμίσθιο αλλά μόνο το μισθό της Ελλάδας. Άρα συμφέρει οικονομικά στο ελληνικό κράτος να απασχολεί αυτή την κατηγορία εκπαιδευτικών (εφόσον ακόμη και οι ομογενείς - παρ. 4 - έχουν αποδοχές πολύ μεγαλύτερες (το επιμίσθιο + 30% του επιμισθίου), και οι «αναντικατάστατοι» -παρ. 3- εξακολουθούν να λαμβάνουν το επιμίσθιο και μετά την πενταετία). 6) Ακόμη, οι εκπαιδευτικοί με οικογένειες που παραμένουν στο εξωτερικό για πολλά χρόνια είναι επόμενο να έχουν εγκλιματιστεί στην εκεί κοινωνία και να γνωρίζουν τα προβλήματα και τις ανάγκες των ομογενών μαθητών, καθώς και των αλλοδαπών που μαθαίνουν ελληνικά, πολύ καλύτερα από τους εκπαιδευτικούς που έρχονται για λίγα χρόνια, ώστε οι υπηρεσίες που προσφέρουν στην εκπαιδευτική κοινότητα να είναι πολύτιμες. Πολύ περισσότερο που οι εκπαιδευτικοί με παιδιά στο εξωτερικό βιώνουν την κατάσταση μέσα στην ίδια τους την οικογένεια, με δίγλωσσα παιδιά που πηγαίνουν και στα ελληνικά σχολεία. Αυτή η προσωπική εμπειρία τους βοηθάει να έχουν ολοκληρωμένη άποψη για την άρτια λειτουργία των σχολείων του εξωτερικού και να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικοί στο έργο τους. 7) Τέλος, η οριστική διευθέτηση του θέματος θα συντελούσε ώστε να σταματήσουν οι «κατ’εξαίρεση» παρατάσεις της πενταετίας για εκπαιδευτικούς που δεν έχουν κανέναν ιδιαίτερο λόγο γι’ αυτό το προνόμιο. Αξιοσημείωτο είναι μάλιστα ότι και κατά την παράταση οι εκπαιδευτικοί αυτής της κατηγορίας λαμβάνουν το επιμίσθιο. Για όλους αυτούς τους λόγους ζητούμε, κυρία Υπουργέ, την άμεση παρέμβασή σας, ώστε να αρθεί η αδικία με νομοθετική ρύθμιση του θέματος, κάτι που άλλωστε αποτελεί και πάγιο αίτημα της Δ.Ο.Ε. Με εκτίμηση Ασπασία Δημητριάδη - Δασκαλοθανάση, δασκάλα Βασιλική Μπόραβου-Δάρδα δασκάλα Μαρία Πουρνάρα - Πράντζου, φιλόλογος Ασημίνα Τσικάκη δασκάλα Παρασκευή Φίστα - Foulon, δασκάλα