Είναι θλιβερό να βιώνει κανείς πόσο εύκολα μπορεί να διαστρεβλωθεί το λογικό και το αυτονόητο όταν «το δόντι» πιάσει κόκαλο.
Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι στον κλάδο μου (ΠΕ71,61), όπως και εγώ, , ξεκίνησαν με ένα στόχο, για κάποιους ίσως και όνειρο : να γίνουν ειδικοί παιδαγωγοί. Οι περισσότεροι μάλιστα και παλαιότεροι όταν το επέλεξαν «δεν είχαν στον ήλιο μοίρα», καθώς τα εργασιακά μας δικαιώματα κατοχυρώθηκαν πολύ αργότερα.
Για να γίνει αυτό λοιπόν φοιτήσαμε και στη συνέχεια αποφοιτήσαμε από τα ανάλογα και αρμόδια για αυτό τον κλάδο τμήματα, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας….
Και από εκεί και μετά αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Αρχικά η πρόταξη των μεταπτυχιακών έναντι του βασικού μας πτυχίου, η ΜΕΓΙΣΤΗ των αδικιών που γινόταν επί σειρά ετών εις βάρος ιδιαίτερα των παλαιότερων συναδέλφων.
Στη συνέχεια, και εφόσον η υπόλοιπη εκπαίδευση έχει «καραμπουκώσει» , αρχίζει και η ειδική αγωγή να μαζεύει κόσμο… Κι άλλα μεταπτυχιακά, κι άλλα σεμινάρια, δως του και κατάλαβε!!!
Πριν από δύο περίπου χρόνια και μετά από πολλούς αγώνες οι απόφοιτοι των τμημάτων Θεσσαλίας και Μακεδονίας κατάφεραν το αυτονόητο, αλλά ως τότε άδικα και παράλογα μη εφικτό: να προτάσσονται ως κάτοχοι βασικού πτυχίου ενός κλάδου, για να εργαστούν στο αντικείμενό τους…! Ότι δηλαδή συμβαίνει και στην υπόλοιπη εκπαίδευση.
Εφόσον βέβαια οι απόφοιτοι των σχολών μας δεν επαρκούν, τα κενά λογικό είναι να καλυφθούν με όσους ακολουθούν, με σειρά ανάλογη των προσόντων τους.
Και φτάνουμε στο ΣΗΜΕΡΑ…. Σήμερα λοιπόν συζητάμε για την εξίσωση ενός 4ετούς φοίτησης πτυχίου, με μεταπτυχιακά διάρκειας τα περισσότερα 1 έτους, τα οποία δίνουν στους κατόχους τους μια γενική ιδέα για το περιεχόμενο του κλάδου! Ένα απλό παράδειγμα, (επειδή τυχαίνει παρά το γεγονός ότι είμαι απόφοιτος τμήματος ειδικής αγωγής, έχω κάνει και ένα από τα πιο «μοδάτα» μεταπτυχιακά των ημερών): Στη μεν σχολή παρακολούθησα 4 μαθήματα για τον αυτισμό και άλλα 4 για τη νοητική καθυστέρηση, ενώ στο μεταπτυχιακό 1 μάθημα για αυτισμό και νοητική καθυστέρηση μαζί. Για ποια κατάρτιση μιλάμε και για ποια ολοκληρωμένη εκπαίδευση μέσα από τα μεταπτυχιακά αυτά προγράμματα;;; Η εξίσωση αυτή με ποια κριτήρια θεωρείται δίκαια;
Και τελικά το ΑΥΡΙΟ ποιο είναι; Να στελεχωθεί η ειδική αγωγή από άτομα μη καταρτισμένα που απλά περίσσεψαν από κάπου αλλού ή από τα άτομα εκείνα που δούλευαν για να καλύψουν τα κενά επειδή δεν επαρκούσε ο αριθμός του εξειδικευμένου προσωπικού; Και αν σε λίγο καιρό οι αριθμοί του εξειδικευμένου προσωπικού είναι επαρκείς; Μάλλον τελικά θα βαφτιστεί μη εξειδικευμένο ή στην καλύτερη περίπτωση ίσο με εκείνο που τώρα επιδιώκει η τροπολογία να χαρακτηρίσει ως εξειδικευμένο…
Φαίνεται πως όσοι επιλέξαμε την ειδική αγωγή συνειδητά, δεν φερθήκαμε αρκετά έξυπνα ώστε να κινούμαστε με μπαλαντέρ, παραθυράκια, και διπλό ταμπλό και θα πρέπει να τιμωρηθούμε για αυτό και να υποστούμε την υπονόμευση του πτυχίου μας και μακροπρόθεσμα του κλάδου.
Η κατάσταση είναι κωμικοτραγική. Ας ενδιαφερθούμε τουλάχιστον για την ποιότητα εκπαίδευσης που θα παρέχουμε στα παιδιά αυτά τα δύσκολα χρόνια. Και πριν χαρακτηρίσουμε κάτι ως άδικο, ας βουτάμε λίγο «τη γλώσσα στο μυαλό». Το μόνο άδικο σε αυτήν την υπόθεση, τόσο για μαθητές και γονείς, όσο και για τους εκπαιδευτικούς ΠΕ71/61, είναι η ίδια η τροπολογία και πρέπει να αποσυρθεί αμέσως!
Είναι θλιβερό να βιώνει κανείς πόσο εύκολα μπορεί να διαστρεβλωθεί το λογικό και το αυτονόητο όταν «το δόντι» πιάσει κόκαλο. Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι στον κλάδο μου (ΠΕ71,61), όπως και εγώ, , ξεκίνησαν με ένα στόχο, για κάποιους ίσως και όνειρο : να γίνουν ειδικοί παιδαγωγοί. Οι περισσότεροι μάλιστα και παλαιότεροι όταν το επέλεξαν «δεν είχαν στον ήλιο μοίρα», καθώς τα εργασιακά μας δικαιώματα κατοχυρώθηκαν πολύ αργότερα. Για να γίνει αυτό λοιπόν φοιτήσαμε και στη συνέχεια αποφοιτήσαμε από τα ανάλογα και αρμόδια για αυτό τον κλάδο τμήματα, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας…. Και από εκεί και μετά αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Αρχικά η πρόταξη των μεταπτυχιακών έναντι του βασικού μας πτυχίου, η ΜΕΓΙΣΤΗ των αδικιών που γινόταν επί σειρά ετών εις βάρος ιδιαίτερα των παλαιότερων συναδέλφων. Στη συνέχεια, και εφόσον η υπόλοιπη εκπαίδευση έχει «καραμπουκώσει» , αρχίζει και η ειδική αγωγή να μαζεύει κόσμο… Κι άλλα μεταπτυχιακά, κι άλλα σεμινάρια, δως του και κατάλαβε!!! Πριν από δύο περίπου χρόνια και μετά από πολλούς αγώνες οι απόφοιτοι των τμημάτων Θεσσαλίας και Μακεδονίας κατάφεραν το αυτονόητο, αλλά ως τότε άδικα και παράλογα μη εφικτό: να προτάσσονται ως κάτοχοι βασικού πτυχίου ενός κλάδου, για να εργαστούν στο αντικείμενό τους…! Ότι δηλαδή συμβαίνει και στην υπόλοιπη εκπαίδευση. Εφόσον βέβαια οι απόφοιτοι των σχολών μας δεν επαρκούν, τα κενά λογικό είναι να καλυφθούν με όσους ακολουθούν, με σειρά ανάλογη των προσόντων τους. Και φτάνουμε στο ΣΗΜΕΡΑ…. Σήμερα λοιπόν συζητάμε για την εξίσωση ενός 4ετούς φοίτησης πτυχίου, με μεταπτυχιακά διάρκειας τα περισσότερα 1 έτους, τα οποία δίνουν στους κατόχους τους μια γενική ιδέα για το περιεχόμενο του κλάδου! Ένα απλό παράδειγμα, (επειδή τυχαίνει παρά το γεγονός ότι είμαι απόφοιτος τμήματος ειδικής αγωγής, έχω κάνει και ένα από τα πιο «μοδάτα» μεταπτυχιακά των ημερών): Στη μεν σχολή παρακολούθησα 4 μαθήματα για τον αυτισμό και άλλα 4 για τη νοητική καθυστέρηση, ενώ στο μεταπτυχιακό 1 μάθημα για αυτισμό και νοητική καθυστέρηση μαζί. Για ποια κατάρτιση μιλάμε και για ποια ολοκληρωμένη εκπαίδευση μέσα από τα μεταπτυχιακά αυτά προγράμματα;;; Η εξίσωση αυτή με ποια κριτήρια θεωρείται δίκαια; Και τελικά το ΑΥΡΙΟ ποιο είναι; Να στελεχωθεί η ειδική αγωγή από άτομα μη καταρτισμένα που απλά περίσσεψαν από κάπου αλλού ή από τα άτομα εκείνα που δούλευαν για να καλύψουν τα κενά επειδή δεν επαρκούσε ο αριθμός του εξειδικευμένου προσωπικού; Και αν σε λίγο καιρό οι αριθμοί του εξειδικευμένου προσωπικού είναι επαρκείς; Μάλλον τελικά θα βαφτιστεί μη εξειδικευμένο ή στην καλύτερη περίπτωση ίσο με εκείνο που τώρα επιδιώκει η τροπολογία να χαρακτηρίσει ως εξειδικευμένο… Φαίνεται πως όσοι επιλέξαμε την ειδική αγωγή συνειδητά, δεν φερθήκαμε αρκετά έξυπνα ώστε να κινούμαστε με μπαλαντέρ, παραθυράκια, και διπλό ταμπλό και θα πρέπει να τιμωρηθούμε για αυτό και να υποστούμε την υπονόμευση του πτυχίου μας και μακροπρόθεσμα του κλάδου. Η κατάσταση είναι κωμικοτραγική. Ας ενδιαφερθούμε τουλάχιστον για την ποιότητα εκπαίδευσης που θα παρέχουμε στα παιδιά αυτά τα δύσκολα χρόνια. Και πριν χαρακτηρίσουμε κάτι ως άδικο, ας βουτάμε λίγο «τη γλώσσα στο μυαλό». Το μόνο άδικο σε αυτήν την υπόθεση, τόσο για μαθητές και γονείς, όσο και για τους εκπαιδευτικούς ΠΕ71/61, είναι η ίδια η τροπολογία και πρέπει να αποσυρθεί αμέσως!