• Σχόλιο του χρήστη 'Αλκίνοος Αθανασίου' | 15 Μαρτίου 2010, 18:38

    Νόμιζα ότι μια απάντηση στην ερώτηση "...σας βρίσκει σύμφωνους;" είναι συνήθως "Ναι, γιατί..." ή "Όχι, γιατί...". Παρόλαυτα η συζήτηση που έχει ανοίξει είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα... Δύο σχόλια θα ήθελα να κάνω και συγχωρέστε με για το μέγεθος της απάντησης μου. Για το πρώτο παίρνω αφορμή από την συζήτηση για τα πιστοποιητικά γνώσης χρήσης υπολογιστή. Κάποια σχόλια που διάβασα στα γρήγορα εκθειάζουν τα πιστοποιητικά αυτά και τα φροντιστήρια που τα δίδουν σε αντίθεση με τις γνώσεις πχ του πανεπιστημίου. Το να γνωρίζεις να δουλεύεις σε μια σουίτα εφαρμογών γραφείου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι γνωρίζεις "πληροφορική". Είναι μια συγκεκριμήνη δεξιότητα/γνώση που δεν είναι καν απαραίτητη (κατά την γνώμη μου) σας επαγγελματικό προσόν για κάθε επάγγελμα. Από την άλλη το να μην έχεις δουλέψει ποτέ σε μια βάση δεδομένων δεν σε κάνει λιγότερο γνώστη της "πληροφορικής" (συγχωρέστε μου τα εισαγωγικά) από κάποιον που έχει επιτύχει px στο ECDL expert. Είναι πολύ δύσκολο να βάλεις σε καλούπια την γνώση στο χώρο της πληροφορικής. Οι απαιτήσεις αλλάζουν διαρκώς όπως και τα εργαλεία/εφαρμογές που διατίθενται για μια συγκεκριμένη δουλειά. Η πιστοποίηση των γνώσεων θα μπορούσε να γίνεται με μια διαδικασία πολλών βημάτων. πχ για μια συγκεκριμένη απασχόληση ζητείται από τους υποψηφίους να γνωρίζουν βάσεις δεδομένων + σχεδίαση ιστοσελίδων απαραίτητα. Ο υποψήφιος προσκομίζει το βιογραφικό του, όπου αναφέρει τις σχετικές γνώσεις + ότι είναι κάτοχος ECDL + ότι έχει πτυχίο ΙΕΚ πληροφορικής. Τι μας ενδιαφέρει εδώ; Προφανώς ότι γνωρίζει τα πεδία που του ζητήσαμε. Εξετάζεται λοιπόν σε αυτά για να αποδείξει ότι μπορεί να ανταπεξέλεθει. Από την άλλη προσέρχεται ένας απόφοιτος ΑΕΙ πληροφορικής + κατοχος ECDL expert + μεταπτυχιακό σε κάποιο τομέα της πληροφορικής + αναφέρει τις ζητούμενες γνώσεις. Πάλι εξετάζεται στα ίδια πεδία. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να κατηγοριοποιήσεις τα "προσόντα" του καθενός (ιδιαίτερα σε τόσο ευρεία αντικείμενα), αλλά να μπορείς να κατευθύνεις τον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο να τυποποιήσει τα δικά του "προσόντα", να μάθει φυσικά καινούρια εφόσον χρειάζεται και να απασχοληθεί κατάλληλα εκεί που θέλει/μπορεί/χρειάζεται. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι με μια τέτοια συζήτηση ανοίγει ένα μεγάλο ζήτημα με την κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων. Στον ιδιωτικό τομέα το πρόβλημα είναι σαφώς μικρότερο αφού η αγορά καθορίζει τις απαιτήσεις τις που έχει από τους εργαζομένους και υποψήφιους εργαζόμενους (όχι απαραίτητα λογικές απαιτήσεις παρόλαυτα). Αλλά στον δημόσιο τομέα καταλήγουμε να θεοποιούμε τα πτυχία και τα πιστοποιητικά χωρίς να δίνουμε καθόλου βάση στην ουσία που είναι οι γνώσεις/δεξιότητες. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η ανάγκη για συγκεκριμενοποίηση των απαιτήσεων αλλά και των προσφερόμενων προσόντων μπορεί να λυθεί με χρήση "τεστ δεξιοτήτων" ή ακόμη και της συνέντευξης (τουλάχιστον όχι με την κατάσταση που έχουμε συνηθίσει να επικρατεί ώς τώρα στο δημόσιο). Αλλά η άποψη μου είναι ότι η εποχή της μαζικοποίησης τελειώνει. Και αυτό με οδηγεί στο δεύτερο σχόλιο μου, που πιστεύω ότι είναι και πιο ουσιαστικό. Όταν αναφερόμαστε σε "προσόντα", δεν γίνεται να μιλάμε μόνο για πτυχία, πιστοποιητικά, επάρκειες, δικαιώματα. Η κάθε ενασχόληση του ατόμου είναι ένα προσόν, από το να παίζει μπάσκετ μέχρι το να λύνει σταυρόλεξα και από το να δημιουργεί ιστοσελίδες μέχρι το να παίζει σκάκι και να λύνει γρίφους. Κάθε ενασχόληση και κάθε προηγούμενη εμπειρία (πολιτιστική, πολιτική, αθλητική, επαγγελματική, δημιουργική) δημιουργεί και καθορίζει το σύνολο των προσόντων ενός ανθρώπου (κατ επέκταση εργαζομένου ή υποψηφίου για εργασία) εκτός από την προσωπικότητα του και ότι αυτή συνεπάγεται (πχ πως αντιδράει και αντιμετωπίζει μια κρίση). Παρόλαυτα αναγνωρίζω ότι ο βαθμός της υποκειμενικότητας που υπεισέρχεται μετά ίσως κάνει αδύνατη την λειτουργία μιας αντικειμενικής, τυπικής και αδιάβλητης διεργασίας επιλογής υποψηφίων για μια επαγγελματική θέση. Για να καταλήξω όμως και κάπου, είναι σίγουρα θετική η τυποποίηση των προσόντων. Αυτό που θα περίμενα όμως από ένα "Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων" δεν είναι ένας κατάλογος με αντιστοιχήσεις πανεπιστημίων, πτυχίων και πιστοιητικών. Αυτό που θα ήθελα να δω είναι να λειτουργεί ένας ρηξικέλευθος και πρωτοποριακός φορέας που να κατηγοριοποιεί την γνώση και την εμπειρία, να αντιστοιχεί προσόντα σε κατευθύνσεις και ευκαιρίες. Μια διαδραστική επιφάνεια εργασίας ανάμεσα στην προσφορά και την ζήτηση, που να εξασφαλίζει μεν την αντικειμενικότητα και την αξιοπιστεία του συστήματος αλλά να δίνει ευκαιρίες και δυνατότητες στους χρήστες του (δημόσιο, εταιρίες, εργαζόμενοι, πανεπιστήμια) να κινηθούν πιο ελεύθερα ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες. Ίσως θα έπρεπε να κάνω καλύτερα την σύνδεση που προσπάθησα από το παράδειγμα των πιστοιποιητικών υπολογιστών μέχρι τον φορέα που προτείνω αλλά σίγουρα θα ξέφευγα πολύ περισσότερο. Ευχαριστώ που ανεχτήκατε το μέγεθος της απάντησης :)