Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'am' | 2 Απριλίου 2010, 15:30

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το να μπερδεύεις το EΠΠ με τα επαγγελματικά δικαιώματα ή πρέπει να είσαι στον τομέα της εκπαίδευσης (είτε ως εργοδότης ή εργαζόμενος) και νομίζεις ότι έτσι περιφρουρείς την πίτα της αγοράς ΣΟΥ(!!!) ή να θέλεις να γίνεις Δημόσιος Υπάλληλος και προσβλέπεις στην σύνδεση των τυπικών προσόντων με επιδόματα (όπου μεγαλύτερος αριθμός μετάφρασης του πτυχίου θα σου δώσει και μεγαλύτερο επίδομα!). Τους υπόλοιπους πολίτες μας αφορά καθώς πληρώνουμε το αποτυχημένο μοντέλο της Ελληνικής εκπαίδευσης που το μόνο που υποστηρίζει είναι την οικονομική και επαγγελματική βολή του απαίδευτου εκπαιδευτικού (με τις λαμπρές εξαιρέσεις), τη διατήρηση της παρα-παιδείας σαν μέτρο για την καταπολέμηση της ανεργίας, τον επαναλαμβανόμενο ψευδο-ορισμό της δωρεάν παιδείας, τη στρεβλή ανάπτυξη της περιφερειακής οικονομίας με επενδύσεις μηδενικής προστιθέμενης αξίας, την επιβάρυνση του Ελληνικού ισοζυγίου πληρωμών με αποστολές καραβανιών φοιτητών σε χώρες με προηγμένη ποιότητα παιδείας, την καπήλευση των όποιων αποτελεσμάτων Έρευνας από τα εκπαιδευτικά κυκλώματα, την άρνηση προσέλκυσης της ελληνικής (κι όχι μόνο) δημιουργικότητα από πλήθος μεταναστών κλπ κλπ Ο εκπαιδευόμενος/εκπαιδευμένος (για την ευρωπαϊκή παραμετροποίηση των τυπικών προσόντων του οποίου γίνεται αυτή η συζήτηση) και το μέλλον του στην παγκόσμια αγορά, δεν φαίνεται να συγκινεί και πολλούς. Συνεχίζουν να πιστεύουν κάποιοι ότι χτίζοντας χάρτινα τείχη σε επαγγέλματα ή διπλώματα θα εμποδίσουν τον ανταγωνισμό εργασίας (ή κεφαλαίου ή ιδεών) λες κι ο σημερινός Κινέζος, Ινδός ή ο μεθαυριανός Μπουτσουανός ή Αμερικάνος ανταγωνιστής για τη 1 θέση εργασίας το μόνο που θα έχει να προτάξει είναι έναν από τους 8 αριθμούς του ΕΠΠ, των τυπικών προσόντων κι όχι των ουσιαστικών. Θα πρέπει λοιπόν να ξεκινήσετε από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Τα επαγγελματικά δικαιώματα πρέπει να είναι νομοθετημένα, πάρα πολύ λίγα, και μόνο για συγκεκριμένα επαγγέλματα που έχουν κατά κύριο λόγο να κάνουν με τη δημόσια υγεία (σωματική και ψυχική), την εκπαίδευση και γενικά το δημόσιο συμφέρον (επαγγέλματα που επηρεάζουν την ασφάλεια (σώματος/πνεύματος), τον έλεγχο υποχρεώσεων και δικαιωμάτων των πολιτών και την απονομή δικαιοσύνης). Το να στερείς δικαιώματα από τους υπόλοιπους πολίτες είναι εκεί που το κράτος πρέπει να επικεντρωθεί. Το κράτος πρέπει επιπλέον να προσδιορίζει πια είναι αυτά τα επαγγέλματα που πέραν των τυπικών προσόντων χρειάζονται επίδειξη επάρκειας που μπορεί σε να φτάνει στο αν ο Ταξιτζής στην Αθήνα πρέπει να ξέρει αγγλικά. Τα υπόλοιπα «επαγγελματικά δικαιώματα» θα πρέπει να μετονομασθούν σε επαγγελματικά προσόντα και μπορούν να δίνονται είτε από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα είτε από τα επαγγελματικά επιμελητήρια. Σε καμιά όμως περίπτωση τα εκπαιδευτικά ιδρύματα ή τα επιμελητήρια δεν μπορούν να αφαιρούν νομοθετημένα δικαιώματα δηλ να βάζουν εμπόδια σε επαγγέλματα πέραν αυτών που περιγράφει ο Νόμος. Πέρα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, το κάθε επιμελητήριο μπορεί να αυτο-προσδιορίζει το επαγγελματική του καριέρα με «πόντους» προσόντων (πχ χρόνια, μίλια, διπλώματα κλπ) τα οποία όμως δεν μπορούν να επηρεάσουν ούτε τα τυπικά προσόντα ούτε τα επαγγελματικά δικαιώματα, παρόλα αυτά η αγορά εργασίας από μόνης της ή θα τα εκτιμήσει ή θα τα απορρίψει ή μέσα από την εξέλιξη θα ζητήσει διαφορετικά. Ο φορέας αντιστοίχησης ΕΠΠ μπορεί να είναι μία επιτροπή του Υπ. Παιδείας στην οποία να συμμετέχουν ο εκπρόσωπος του Υπ. Παιδείας προεδρεύων, και μέλη οι εκπρόσωποι του Εκπαιδευτικού και Ακαδημαϊκού χώρου (ΑΕΙ/ΤΕΙ/ΙΕΚ/Κολλέγια κλπ κλπ) και οι εκπρόσωποι Εργοδοτών περιλαμβανομένου και του Δημοσίου με εκπρόσωπο από το ΑΣΕΠ. Καθώς η εργασία αυτή έχει ήδη γίνει στις υπόλοιπες χώρες, παραγωγικότερο και λιγότερο κοστοβόρο θα ήταν η συγκέντρωση τις αντιστοίχησης που έκαναν αυτές. Η Τυπική Πιστοποίηση μπορεί να παίζει ρόλο στις προσλήψεις του Δημοσίου αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα παίξει ρόλο στον ιδιωτικό τομέα ο οποίος και σήμερα κρίνει τα τυπικά προσόντα με βάσει τις διεθνείς κατατάξεις τους (πχ βαθμολογία Χ έδρας του Ψ Πανεπιστημίου και όχι ότι πτυχίο είναι Αγγλικό είναι καλό ή όλα τα πτυχία του ΕΜΠ είναι καλά) ή την εταιρική εμπειρία (όσον αφορά στις Ελληνικές σχολές). Επιπλέον ο ιδιωτικός τομέας αναζητά τα ουσιαστικά προσόντα μέσα από τεστ και συνεντεύξεις. Παρόλ’αυτά, η μετάφραση των τυπικών προσόντων είναι χρήσιμη (χωρίς να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο των αλλαγών που θα έπρεπε να κάνει το Υπ.Παιδείας) αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να έχει δεσμευτικό χαρακτήρα. Ευχαριστώ και εύχομαι να νομοθετήσετε κάποια στιγμή για το καλό των επόμενων γενεών κι όχι να εφαρμόζετε μόνο ανώδυνες ντιρεκτίβες της ΕΕ που μόνο οι Έλληνες μπορούν να στήσουν καβγά ακόμα και πάνω σ’αυτές.