• Σχόλιο του χρήστη 'PANAGIOTIS' | 25 Νοεμβρίου 2009, 15:11

    Θα ήθελα κατ' αρχάς να επικροτήσω την διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης για ζητήματα τόσο σοβαρά όσο η εκπαίδευση που θέλουμε να έχουμε στο άμεσο μέλλον. Σχετικά με τις προτάσεις: 1) Για τον τρόπο διορισμού Πιστεύω ότι πρέπει να γίνεται με δύο τρόπους: α. Μέσω των διοριστέων του ΑΣΕΠ ( Θα προτιμούσα αυτός ο τρόπος να αφορά το 80% των προσλήψεων) β. Μέσω του ενιαίου πίνακα προυπηρεσίας ( ΑΛΛΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΑΣΕΠ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ ΑΥΤΟΝ). Η γνώμη μου είναι ότι έτσι θα πρέπει να γίνεται το 20% των προσλήψεων. Αυτονόητο θεωρώ ότι απαιτείται ετήσια ματεβατική περίοδος τουλάχιστον, ώστε να έχουν οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί την ευκαιρία να ενεργήσουν ανάλογα ( αλλά και για να ελαχιστοποιηθούν αδικίες που σχετίζονται με το ότι αργούμε να λάβουμε εγκαίρως τις αναγκαίες αποφάσεις, με αποτέλεσμα τελικά να αδικούνται πολλοί άνθρωποι που δεν φταίνε). 2) Συμφωνώ απόλυτα ως προς το ότι θα πρέπει η παραμονή του νεοδιοριζόμενου ( ακόμα και μετατιθέμενου πιστεύω εγώ) να έχει δίαρκεια τουλάχιστον 3 έτη. Έτσι, θα πάψουν να αδικούνται οι απομακρυσμένες περιοχές της χώρας ( μια και οι περισσότεροι τις αντιμετωπίζουν ως ευκαιρίες συλλογής μορίων, και όχι ως περιοχές που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες τους). Περιττό να πω ότι η μοριοδότηση που αφορά τις μεταθέσεις, θα πρέπει να συνδέεται με την εκεί παραμονή του εκπαιδευτικού ( θα σχολιάσω ξεχωριστά το θέμα των αποσπάσεων). Πάντως, η μοριοδότηση των αποσπασθέντων εκπαιδευτικών, θα πρέπει να αφορά αποκλειστικά και μόνον την περιοχή απόσπασης και όχι την περιοχή της "οργανικής τους θέσης". 3) Σχετικά με την διετή δοκιμαστική περίοδο Θεωρώ απαράδεκτη πρακτική το να μην υπάρχει αξιολόγηση του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου. Για μένα, είναι αυτονόητο το ότι πρέπει να αναπτύξουμε μεθόδους αξιολόγησης του παραγόμενου έργου, με πρωταρχικό σκοπό τον καθορισμό των στόχων της εκπαιδευτικής διαδικασίας ( ΩΣΤΕ ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ). Φυσικά, ο καθορισμός τέτοιων στόχων, είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία, η οποία θα πρέπει να ξεκινήσει από απλούς και εύκολα μετρήσιμους δείκτες ( π.χ. συνέπεια στο ωράριο), και με τη βοήθεια ερευνών, θα πρέπει να φτάσουμε σε κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο. Αυτονόητο είναι, πως ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΟΥΜΕ ΣΕ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΕΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ. ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΕΣ, ΣΥΝΤΟΜΕΣ, ΚΑΙ ΜΕ ΣΑΦΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗ. Προς την κατεύθυνση αυτή, βρίσκεται και η πρότασή σας για ουσιαστική επιμόρφωση και καθοδήγηση των νεοδιορισθέντων. Επειδή ο ΑΣΕΠ δεν αποτελεί το ιδανικό κριτήριο πρόσληψης εκπαιδευτικών ( το ιδανικό, θα ήταν κάποια ευρύτερη διαδικασία αξιολόγησης- η οποία όμως δεν μπορεί να εφαρμοστεί μια και δεν θα διασφαλίζει καθόλου την ύπαρξη αντικειμενοκής κρίσεως), γι' αυτό και αυτή η δοκιμαστική διετία, θα πρέπει να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο μια και είναι η καλύτερη ευκαιρία για να δοκιμαστεί η θέληση και η ικανότητα του νέου συναδέλφου, να ακολουθήσει κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα με συγκεκριμένη στόχευση. Αυτονόητο θεωρώ ότι όσοι αποφοιτούν από κάποια πανεπιστημιακή σχολή, δεν θα πρέπει αυτομάτως να αποκτούν άδεια διδασκαλίας. Αυτό, θα πρέπει να γίνεται μετά από επιτυχή φοίτηση σε ειδικό πανεπιστημιακό τμήμα παιδαγωγικής κατάρτισης, στο οποίο η εισαγωγή των νέων πτυχιούχων, θα γίνεται με κριτήρια ακαδημαικά ( π.χ. βαθμολογία, επιλεγόμενα μαθήματα που αφορούν την εκπαίδευση ). Αν χρειάζεται, θα πρέπει να υπάρχουν και κάποιας μορφής εισαγωγικές εξετάσεις, μια και κατά τη γνώμη μου ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΥΠΑΡΞΗ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΘΕΣΕΩΝ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ, ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΑ ΛΙΓΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ. Π.Κ.