Αρχική Πρόγραμμα Μείζονος Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών1. Ποια, κατά τη γνώμη σας, είναι η αποδοτικότερη μορφή επιμόρφωσης για τους εκπαιδευτικούς;Σχόλιο του χρήστη Σταυρούλα Τριανταφύλλου | 9 Ιουνίου 2010, 21:08
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σταυρούλα Τριανταφύλλου' | 9 Ιουνίου 2010, 21:10

    K. Διαμαντοπούλου Έχω διδακτορικό στη φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Διορίστηκα με μεγάλη μου χαρά σε ένα χωριό στα σύνορα Αρκαδίας και Αχαϊας ως φιλόλογος και έμεινα με δική μου απόφαση 5 χρόνια στο ίδιο χωριό και το ίδιο Γυμνάσιο. Θα μπορούσα να ζητήσω στα 3 χρόνια μετάθεση ή απόσπαση. Δεν το έκανα (και πολύ περισσότερο δε θέλησα να εκμεταλλευτώ την κατάσταση και να βρεθώ σε κάποιο γραφείο εκπαίδευσης διατηρώντας τα 10 μόρια της οργανικής μου....). Θεωρούσα ότι είναι σημαντικό να δίνεις το χρόνο σου και την ενέργεια σου σε 10-15 μαθητές ενός "καθυστερημένου" ορεινού χωριού. Πολλοί μαθητές μου που πήγαν στο Λύκειο, πέρασαν με επιτυχία τις εξετάσεις και κέρδισαν τη θέση τους σε Πανεπιστήμια. Όταν δίνεις αγάπη και γνώση στα παιδιά, εκείνα σε ανταμείβουν με πολλη περισσότερη (και γνώση και αγάπη). Για το θέμα της διαβούλευσης. Θα ήθελα να γίνεται επιμόρφωση στους εκπαιδευτικούς και είναι ίσως αναγκαίο. Θα ήθελα αυτή να σχετίζεται με θέματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης (με τη διευρυμένη σημασία του όρου), μεθοδολογίες σύγχρονης παιδαγωγικής προσέγγισης, αλλά και με θέματα λογικής, επιχειρηματολογίας, φιλοσοφίας (φιλοσοφίας της φύσης, γνωσιολογίας, ηθική φιλοσοφίας, επιστημολογίας) εφόσον στις λογικές έννοιες συγκλίνουν όλες οι επιστήμες). Όμως η επιμόρφωση που γίνεται κατά τη διάρκεια της ίδιας της εκπαίδευτικής διαδικασίας είναι αστείρευτη πηγή γνώσης και έμπνευσης. Φαίνεται παράδοξο. Ό,τι έμαθα προσπαθώντας να διδάξω αρχαία σε παιδιά της πρώτης Γυμνασίου, αποδείχθηκε χρήσιμο για τα μαθήματα που έκανα κάποια στιγμή στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας(Π.Δ 407). Συμφωνούμε ότι πρέπει να γίνει εξοικονόμηση. Στο όνομα ποιας αναγκαιότητας γίνεται μάθημα σε 25-30 μαθητές; Πώς θα δεθεί ο εκπαιδευτικός με κάθε παιδί προσωπικά, πώς θα το μάθει, πώς θα ανακαλύψει ποια μέθοδο πρέπει να ακολουθήσει για να επικοινωνήσει μαζί του, να του μεταδώσει το περιεχόμενο της γνώσης; Πώς νοιώθει άραγε ένας μαθητής χαμένος,στριμωγμένος σε μια αίθουσα με 30 συμμαθητές του μπροστά σε έναν κουρασμένο δάσκαλο που δεν έχει κουράγιο και ενέργεια να κάνει μάθημα από τη φασαρία ή ό,τι άλλο προκύπτει στην τάξη; Βοηθήστε τους εκπαιδευτικούς να βρουν τη χαρά που κρύβεται σε μια ευχαριστημένη και χωρίς πίεση (χρόνου, ύλης, κλπ) διδακτική ώρα. Ας μεγαλώσει η διδακτική ώρα, ακόμη και ο χρόνος παραμονής των εκπαιδευτικών στο σχολείο, αλλά ας μειωθεί ο αριθμός των μαθητών (μαζί με την ύλη) σε κάθε τάξη. Και κάτι τελευταίο. Ας μπει και λίγο πιο συστηματικό η φιλοσοφία στις σχολικές μονάδες. Ας "αγκαλιάσει" ή "διαπεράσει" το περιεχόμενο των πολλαπλών γνώσεων που παρέχονται. Αυτή είναι που κάνει τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν τη λογική τους όταν όλα τα άλλα μοιάζουν να καταρρέουν από τις χιλιάδες φήμες... Αυτή κάνει "συστηματικό" ένα σύνολο γνώσεων, αυτή μπορεί να μας μαθαίνει να χειριζόμαστε έννοιες χωρίς αντίφαση. Αυτή είναι που μπορεί να συγκινήσει έναν μαθητή ακόμη και σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό, όταν καταλάβει ότι έννοιες κλειδιά στην καθημερινότητά του, ή λέξεις που χρησιμοποιεί αυθόρμητα σε κάθε πάθος που νοιώθει (όπως αιτία, ευθύνη, κλπ.) είναι φιλοσοφικές. Αλλά πώς θα δοθεί χώρος σε όλα αυτά, όταν η ίδια η αίθουσα διδασκαλίας χωράει με δυσκολία 30 μαθητές; Σας ευχαριστώ