• Σχόλιο του χρήστη 'Stefanos' | 18 Ιουνίου 2010, 11:51

    Η καλύτερη μορφή αξιολόγησης είναι η χρηματοδότηση, καθώς μόνο έτσι θα *αναγκασθούν* οι (εκπαιδευτικοί) δημόσιοι υπάλληλοι να δουλέψουν. Επίσης, αυτό θα θέσει επί ίσους όρους τον ανταγωνισμό στην παιδεία, τόσο ανάμεσα σε δημόσια όσο και ανάμεσα σε ιδιωτικά σχολεία, δίνοντας την ευκαιρία ακόμη και σε δημόσια σχολεία να αποκτήσουν επιπρόσθετους πόρους. Ενδεικτικά, το καταλληλότερο σύστημα είναι αυτό με τα σχολικά κουπόνια (βλ. και http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%BD%CE%B9 και δείτε την αγγλική καταχώρηση για λεπτομέρειες εφαρμογής σε άλλες χώρες) Όσον αφορά την αξιολόγηση του κάθε σχολείου, το καλύτερο θα ήταν να εφαρμοστεί η ίδια μεθοδολογία που εφαρμόζεται *οπουδήποτε* χρειάζεται να συμμορφωθεί κάποιος απέναντι σε ένα πρότυπο, και να δίνονται κίνητρα και αντικίνητρα για την καλή τήρηση της. Η μεθοδολογία είναι αυτή του εξωτερικού ελεγκτή, σύμφωνα με ένα πρότυπο από τρίτο μέρος (άλλος ο οργανισμός που αξιολογεί, άλλος ο οργανισμός που ορίζει πως να γίνεται η εκπαίδευση και άλλος αυτός που εκπαιδεύει). Αυτό το σύστημα εφαρμόζεται *παγκοσμίως* στα πρότυπα (πχ ISO), καθαρά γιατί λειτουργεί. Με οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση καταλήγεις να αξιολογείς τον εαυτό σου, δηλαδή η αμεροληψία πάει περίπατο.