• Σχόλιο του χρήστη 'Δαμιανόπουλος Δαμιανός' | 23 Ιουνίου 2010, 08:25

    Όσα κι αν πούμε για τους σκοπούς του εκπαιδευτικού συστήματος, θα αερολογούμε αν δεν πιάσουμε τον παλμό της αγωνιούσας κοινωνίας. Αυτό που ψάχνει ο κάθε μαθητής και μελλοντικός ενεργός πολίτης της κοινωνίας μας (καθώς επίσης και οι πίσω από αυτόν γονείς κλπ) είναι το να επιβιώσει, το να επιπλεύσει μέσα σ' αυτή τη ζούγκλα που ονομάζουμε "Αγορά εργασίας". Άρα, καλή είναι η προσωπική καλλιέργεια και βελτίωση του εσωτερικού κόσμου των μαθητών μας, πράγμα που πρέπει να είναι προϋπόθεση sine qua non, αλλά τι να τα κάνει τα πτυχία και τις δάφνες αν το μόνο που θα μπορέσει να κάνει είναι να καβαλήσει το μηχανάκι του ντελιβερά; Κατά συνέπεια, ακρογωνιαίος λίθος της αξιολόγησης θα πρέπει να είναι το αν οι μαθητές εφοδιάζονται επαρκώς για την μελλοντική τους επαγγελματική εξέλιξη. Αυτό μπορεί στη συνέχεια να αναλυθεί σε διάφορες συνιστώσες: 1. Επαρκής εκμάθηση χρήσης της τεχνολογίας της πληροφορίας και επικονωνίας, 2. Γνώση χρήσης του λόγου όχι μόνο για λόγους καλαισθησίας, αλλά και για επαγγελματική χρήση (σύνταξη εγγράφων, χρήση ακαδημαϊκής γλώσσας κλπ κλπ). Ο προσανατολισμός, λοιπόν, της αξιολόγησης πρέπει να βασιστεί σε μια αλλαγή ρότας του εκπαιδευτικού συστήματος, η οποία θα το συνδέει ΚΑΙ με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Αν το εκπαιδευτικό σύστημα συνεχίσει να ενθαρρύνει την αποστήθιση πληροφοριών και την ακραιφνή αναπαραγωγή τους, τότε το εκπαιδευτικό σύστημα και η (αυτο)αξιολόγηση θα παραμείνει κενό γράμμα. Να είστε όλοι καλά.