• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Ρούσσας' | 23 Ιουνίου 2010, 20:22

    Η αλήθεια είναι οτι ακόμα και όσοι πιστεύουμε πως πρέπει να υπάρχει ένα είδος αξιολόγησης, βρισκόμαστε μπροστά στο μεγάλο ερώτημα "ΠΟΙΟΣ και ΠΩΣ;". Οι περισσότεροι, το νοιώθουμε οτι αξιολογούμαστε στα σχολεία μας από τα ίδια τα παιδιά και από τους γονείς τους καθημερινά. Η μεγαλύτερη δε ικανοποίηση για μας είναι όταν μετά από έξι χρόνια συνεργασίας μαζί τους (τρία στο Γυμνάσιο και τρία στο Λύκειο) τα βλέπουμε να εισέρχονται σε Τριτοβάθμια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και να προκόβουν. Αλλά, και με τα άλλα που δεν καταφέρνουν τους υψηλούς στόχους που εμείς ονειρευόμαστε γι' αυτά, διατηρούμε τις καλύτερες σχέσεις και μετά την αποφοίτησή τους και ξέρουμε οτι μας πίστεψαν και πέτυχαν ότι καλύτερο μπορούσαν μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους, της οικογένειάς τους και των προβλημάτων που πολλές φορές έχει, καθώς και του κοινωνικού τους περίγυρου, αλλά, ακόμα-ακόμα και των δικών μας δυνατοτήτων. Αν η αξιολόγηση περάσει με κάποιον τρόπο πέρα από αυτό που ανέφερα (άτυπη από γονείς και μαθητές), πράγμα που πιστεύω οτι το Υπουργείο το θέλει για να έχει ένα πεδίο δράσης και πίεσης, όχι απαραίτητα προς όφελος των μαθητών, τότε θα πρέπει να μας πείσουν για το ποιος θα το κάνει και πως θα γίνει. Λυπάμαι αλλά επί 15 χρόνια στα οποία υπηρετώ στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, δεν περιμένω και πολλά πράγματα από πολύ ψηλά, αλλά από τα στελέχη της εκπαίδευσης που βρίσκονται κοντά στην τάξη, συναδέλφους με τους οποίους συνεργαζόμαστε στενά και καθημερινά, έναν ικανό διευθυντή που δε σου αναθέτει συνεχώς άσχετες με το εκπαιδευτικό σου έργο δραστηριότητες, αλλά και κάποιους Σχολικούς Συμβούλους που θέλουν να βρίσκονται σίπλα σου όταν αυτό το χρειάζεσαι. Αν είναι να γίνει κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση, ας μην γίνει ανταγωνιστικά, αλλά συμβουλευτικά. Φόρμα για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι βέβαιο οτι θα βρουν οι ειδικοί των Υπουργείων αρκεί να μην αναλωθούν οι ιδέες τους στο κόστος τους και το πολιτικό όφελος.