• Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Παπαλουκάς' | 25 Ιουνίου 2010, 09:23

    Κίνητρο για τη συμμετοχή στην εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης είναι να πεισθώ ως εκπαιδευτικός ότι βοηθάει στη βελτίωση του έργου που προσφέρω. Διαβάζοντας με προσοχή την "πρόταση αυτοαξιολόγησης" του υπουργείου διακρίνω (καλοπροαίρετα πάντα) κάποια σημαντικά αντικίνητρα: 1. Αν και η διαδικασία αυτοαξιολόγησης εντάσσεται τμηματικά και σε βάθος χρόνου στη σχολική μονάδα ξεχνάει ότι έχει να κάνει με μια εξαιρετικά ανώριμη σε θέματα αξιολόγησης μονάδα. ΠΡΟΤΑΣΗ: Να απλουστευτεί δραστικά το project. Μήπως θα έπρεπε στη διαβούλευση να εντοπίσουμε καλές απλές πρακτικές, να τις εφαρμόσουμε και να μετρήσουμε το αποτέλεσμα; Η "πρόταση αυτοαξιολόγησης" ΤΡΟΜΑΖΕΙ τον εκπαιδευτικό από τον όγκο της και μόνο. Είναι αυθόρμητη και δικαιολογημένη η αντίδραση σε κάτι "ὁγκώδες" και "γραφειοκρατικό" με οσμή πάρεργου και όχι έργου. 2. Η "πρόταση αξιολόγησης" απογράφει τα πάντα. Γιατί ξανά απογραφή; Μας θέλετε παιδαγωγούς ή γραμματείς; Επίσης απογραφή σε μορφή έντυπης έκθεσης (μη ενταγμένης σε Πληροφοριακό Σύστημα) σας είναι άχρηστη. Γιατί τη ζητάτε; σε δουλειά να βρισκόμαστε; Κάτι ακόμα. Κάποια στιγμή πρέπει να πάψετε να ζητάτε ξανά και ξανά πληροφορία που έχετε ήδη από υπάρχοντα πληροφοριακά συστήματα. ΜΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑΤΕ! ΠΡΟΤΑΣΗ: Στα Τεχνικά Δελτία έργων να λαμβάνετε υπόψη τί έχει γίνει στο παρελθὀν. Ίσως έτσι κατανοήσετε τα μπλεγμένα συναισθήματα των εκπαιδευτικών που αγαπούν την εκπαίδευση σε σχέση με τα προερχόμενα από "ψηλά". Εξάλλου ζούμε σε καιρούς παράξενους... Καλή προκοπή στα παιδιά μας, καλή αναπροσαρμογή στο έργο που σχεδιάζετε (κ σχεδιάζουμε)