• Σχόλιο του χρήστη 'Λεωνίδας Ορφανουδάκης' | 29 Ιουνίου 2010, 11:08

    Εσωτερική Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου. Χρόνια τώρα στον γραπτό και τον προφορικό μου λόγο διατυμπανίζω την άποψη πως όλα τα σοβαρά προβλήματα του τόπου μας και μάλιστα εκείνα που τείνουν να μας αφανίσουν σήμερα σαν λαό και σαν Έθνος είναι πριν απ` όλα προβλήματα παιδείας . Κυρία Υπουργέ : Μεγάλη συζήτηση γίνεται αυτές τις μέρες στην εκπαιδευτική κοινότητα σχετικά με την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου στις σχολικές μονάδες . Σαν μαθητής , σπουδαστής και καθηγητής πέρασα περισσότερα από 65 χρόνια της ζωής μου στα σχολεία και ελπίζω γνώσεις μου και η εμπειρία που απόκτησα να σας φανούν χρήσιμές . Έμαθα λοιπόν στο σχολικό μου βίο ότι ό καλλίτερος αξιολογητής του δασκάλου είναι ο μαθητής του. Αν θέλετε να κάνετε κάτι ουσιαστικό και ωφέλιμο σχετικά με την αξιολόγηση του δασκάλου , τουλάχιστον στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης , δουλέψετε προς την κατεύθυνση την αξιολόγηση αυτή να την κάνουν οι μαθητές . Το μεγαλύτερο όφελος για την κοινωνία δεν είναι που θα τελειώσει έτσι στο σχολείο ο ακατάλληλος και ο αυταρχικός δάσκαλος αλλά κυρίως ότι θα προκύψουν μαθητές , αυριανοί πολίτες , όχι ψοφοδεείς αλλά προετοιμασμένοι με κριτική σκέψη απέναντι στην εξουσία . Είμαι βέβαιος ότι αν η πρόταση μου φτάσει μέχρι τα αυτιά ή τα χέρια σας ή σε ανοιχτόμυαλους συνεργάτες σας , ενδέχεται μεν να μην την αποδεχθείτε αλλά και δεν θα την απορρίψετε αβασάνιστα αφού σας γράψω και ότι . Είχα σαν προσωπική μου επιλογή συχνά στο τέλος κάθε σχολικού έτους να ζητώ από τους μαθητές ή τους σπουδαστές μου , πάντα μετά την έκδοση των τελικών αποτελεσμάτων, να με κρίνουν σαν δάσκαλο , σε ανώνυμα γραμμένα με το αριστερό χέρι σημειώματα . Επειδή υπήρξα αντικειμενικά καλός δάσκαλος οι θετικές κριτικές που εισέπραττα γενικά δεν με βοηθούσε στο να βελτιωθώ τη δουλειά μου . Όταν όμως αργότερα , από κάποια εποχή και μετά , τους ζητούσα να συμπεριλαμβάνουν υποχρεωτικά στα σημειώματα τους και τρεις τουλάχιστον αρνητικές κρίσεις για το εκπαιδευτικό μου έργο , με έκπληξη ανακάλυψα ότι μου επισήμαιναν αδυναμίες μου που ούτε καν είχα φανταστεί και που όφειλα να διορθώσω . Γνωρίζω τις αντιδράσεις και της δυσκολίες που ενδεχομένως θα συναντήσει στην υλοποίηση της η πρόταση μου . Γνωρίζω επίσης τους κινδύνους . Αν στην πορεία της επεξεργασίας και στην εφαρμογή της ιδέας , δεν δουλέψουν άνθρωποι με μεράκι και αγάπη αλλά και πλήρη συναίσθηση του επιδιωκομένου σκοπού , η ιδέα ενδέχεται όχι μόνο μην πετύχει αλλά να έχει μέχρι και αρνητικά αποτελέσματα . Κάτι τέτοιο συνέβη με το θεσμό των μαθητικών κοινοτήτων . Ενώ θα μπορούσαν οι μαθητές , μέσω καλής εφαρμογής αυτού του θεσμού (των μαθητικών κοινοτήτων) , να διδαχτούν πρακτικά στο σχολείο τους την σημασία της ψήφου τους , και την υγιή Δημοκρατία και την αξία της , ο θεσμός δεν εποπτεύθηκε και δεν βοηθήθηκε όπως θα έπρεπε . Έτσι κατάντησαν οι μαθητικές κοινότητες αντιγράφοντας απλά την κοινωνία μας και την εφαρμοσμένη δημοκρατία μας ,να εκλέγουν στις πλείστες των περιπτώσεων, τους μικρούς διαπλεκόμενους , για τις σχολικές εκδρομές με τα τουριστικά γραφεία , προέδρους των μαθητικών δεκαπενταμελών συμβουλίων . Πιστεύω και ελπίζω ότι κάτι θα κάνετε και για αυτό το ζήτημα . Χρόνια τώρα διατυμπανίζω την άποψη μου πως όλα τα σοβαρά προβλήματα του τόπου μας και μάλιστα εκείνα που τείνουν να μας αφανίσουν σήμερα σαν λαό και σαν Έθνος είναι πριν απ` όλα προβλήματα παιδείας . Προβλήματα μιας παιδείας για την οποία θα πρέπει το πρώτο μας μέλημα να είναι η στροφή της προς την κατεύθυνση να αναπτύσσει την κρίση των μαθητών και να διδάσκει αρχές και αξίες που θα διαμορφώνουν σωστούς πολίτες ικανούς να θεμελιώσουν και να υπηρετήσουν την πραγματική Δημοκρατία στον τόπο που τη γέννησε. Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι η μέγιστη προσφορά που μπορείτε να κάνετε σήμερα από τη θέση σας στο Έθνος για να ανάψετε έτσι εδώ στην Ελλάδα ξανά ένα φάρο οδηγό για την χειμαζόμενη ανθρωπότητα . Το θέμα της Παιδείας είναι τόσο μεγάλο που αν δεν σας ενοχλεί σκοπεύω να επανέλθω . Λεωνίδας Ορφανουδάκης