• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Κασκαμανίδης' | 29 Νοεμβρίου 2010, 18:10

    Φαντάζομαι ένα σώμα ανθρώπων που στόχο θα έχουν να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός ανοιχτού σχολείου που δεν θα βασανίζει πρωτίστως τους μαθητές και κατόπιν τους εκπαιδευτικούς: 1. Θα λειτουργούν καταρχήν ως σύνδεσμοι μεταξύ του εκπαιδευτικού και του περιβάλλοντος (φυσικού και ανθρωπογενούς). 2. Θα είναι δίπλα στον νέο εκπαιδευτικό για να τον βοηθήσουν στο έργο του και του δείξουν τρόπους απεμπλοκής από τα συμβατικά πλαίσια. 3. Θα είναι έτοιμοι να δεχτούν τις ιδέες του νέου εκπαιδευτικού, τους προβληματισμούς και την κριτική του, ώστε μαζί να δημιουργούν ένα παιδαγωγικό και διδακτικό πλαίσιο που θα ενσαρκώνει τις προσδοκίες του νέου και θα τις εντάσσει ομαλά στο εκπαιδευτικό πλαίσιο. Βέβαια, διατηρώ ακέραιες τις αμφιβολίες μου για την επιτυχία ενός τέτοιου σημαντικού θεσμού για δυο λόγους: καταρχήν γιατί η επιλογή των μεντόρων δεν θα μπορέσει να είναι απαλλαγμένη από τις δουλείες του παρελθόντος και του παρόντος, οπότε θα διαμορφωθεί μια τραγελαφική κατάσταση, ίδιον άλλωστε της ελληνικής πραγματικότητας και δεύτερον γιατί σ' αυτή την πραγματικότητα - και ιδιαίτερα στο δημόσιο- είναι σχεδόν αδιανόητο να δεχθεί κάποιος τη συμβουλή, τη γνώμη, την ιδέα, κατιτίς τελοσπάντων από τα έξω. Είναι γνωστή άλλωστε η φράση "Εμένα θα μου πεις τώρα!" Η ελληνική πραγματικότητα του δημόσιου τομέα είναι ένα μνημείο απουσίας συνεργατικής κουλτούρας και επειδή αυτή είναι που θα βοηθήσει ουσιαστικά στην επιτυχία του θεσμού του μέντορα, θα πρέπει να επιδιωχθεί - και θεσμικά - η δημιουργία του ανάλογου πλαισίου.