• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ζ. ΜΕΚΟΣ' | 30 Νοεμβρίου 2010, 14:00

    Αν κάτι χρειάζεται η χώρα μας, είναι απλοί και ξεκάθαροι κανόνες και αρμοδιότητες. Στην περίπτωση των πανεπιστημίων, χρειάζεται πλήρης διάκριση αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου από τη Σύγκλητο: η Σύγκλητος να ασχολείται αποκλειστικά με τα ακαδημαϊκά και το Συμβούλιο με όλα τα άλλα. Το Συμβούλιο πρέπει να έχει δικό του Πρόεδρο και να μην ασχολείται με την εκλογή του Πρύτανη. Αντίστοιχα, ο Πρύτανης να μην ασχολείται με την πρόσληψη διοικητικού προσωπικού, η οποία να είναι αρμοδιότητα του Συμβουλίου και του Προέδρου του. Για να είναι πλήρης ο διαχωρισμός, στο Συμβούλιο δεν πρέπει να συμμετέχει κανείς εσωτερικός: ούτε μέλος ΔΕΠ, ούτε υπάλληλος, ούτε φοιτητής. Οι εσωτερικοί έχουν θέση μόνο στη Σύγκλητο. Στο Συμβούλιο πρέπει να συμμετέχουν αποκλειστικά εξωτερικοί και κατ' απόλυτη προτεραιότητα απόφοιτοι του ιδρύματος, που θα ενδιαφέρονται να αναβαθμιστεί το πανεπιστήμιο από το οποίο αποφοίτησαν. Τα μέλη του Συμβουλίου θα μπορούσαν να επιλέγονται με κλήρωση. Όσον αφορά τα μέλη ΔΕΠ και για την αντιμετώπιση της φαυλοκρατίας, της μετριοκρατίας και της οικογενειοκρατίας απαιτούνται αυτόματες και αδιάβλητες διαδικασίες. Για παράδειγμα, κανείς να μην μπορεί να εξαντλήσει τη σταδιοδρομία του στο ίδιο Τμήμα: να μην κρίνεται από τους ίδιους ως υποψήφιος διδάκτορας, επίκουρος καθηγητής, αναπληρωτής καθηγητής κ.ο.κ. Επίσης, να υπολογίζονται μόρια για τον κάθε υποψήφιο, για παράδειγμα να προστίθεται το impact factor του περιοδικού για την κάθε δημοσίευση. Όταν δεν υπάρχει, να δίνεται χαμηλή βαθμολογία στη δημοσίευση. Τέλος, όσον αφορά τη χρηματοδότηση, αριστεία δεν επιτυγχάνεται με σχέση ανδρών/γυναικών κλπ. Οι δείκτες που πρέπει να κυριαρχούν πρέπει να έχουν σχέση με δημοσιεύσεις, παραπομπές, impact factor κλπ. Επίσης, βασικός στόχος πρέπει να είναι τα βραβεία Νόμπελ.