Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Άρης Σδραβόπουλος' | 30 Νοεμβρίου 2010, 17:06

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θυμάμαι ακόμα με συγκίνηση και αγάπη τον άνθρωπο που υπήρξε ο μοναδικός μου μέντορας, στα 3 πρώτα χρόνια της επαγγελματικής μου ζωής σε έναν άλλο χώρο από αυτόν που βρίσκομαι σήμερα (στην εκπαίδευση δηλαδή), σε μία πολυεθνική εταιρεία. Εκεί ο θεσμός λειτουργούσε άτυπα. Τα τυπικά προσόντα του μέντορα ήταν απλά να βρίσκεται σε ανώτερο επίπεδο από το δικό σου και να μην υπάρχει άμεση υπαλληλική σχέση (δηλ. ο διευθυντής σου δεν μπορούσε να είναι μέντοράς σου). Το αν θα επέλεγε κάποιον και ποιον ήταν θέμα του εκάστοτε νέου εργαζόμενου. Προφανώς οι συνθήκες δεν είναι ίδιες μεταξύ μιας και μοναδικής εταιρείας και του πολυδιάστατου χώρου της ελληνικής δημόσιας εκπαίδευσης, οπότε δεν νομίζω ότι ο θεσμός του μέντορα θα μπορούσε να λειτουργήσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Παρόλο αυτά, από την εμπειρία και των δύο χώρων πιστεύω τα εξής: α)Ένας γραφειοκρατικός θεσμός μέντορα (με μητρώα, επιλογές ανθρώπων με βάση τυπικά και άλλα προσόντα, ετήσιες εκθέσεις κλπ) είναι εξαιρετικά δύσκολο να λειτουργήσει σωστά στη δημόσια εκπαίδευση, οπου δικαιολογημένα κατα την άποψή μου υπάρχει τεράστια καχυποψία για τον οιοδήποτε τρόπο εκτελούνται τέτοιου είδους θέματα τα πολλά τελευταία χρόνια. Ένας τέτοιος θεσμός για να λειτουργήσει σωστά χρειάζεται πρώτα από όλα την εμπιστοσύνη του νεοδιόριστου ότι έχει να κερδίσει από αυτόν. β)Ο εκπαιδευτικός-μέντορας θα πρέπει να πιστεύει σε αυτό που κάνει. Άρα δεν πρέπει να έχει κανένα κίνητρο επαγγελματικής εξέλιξης για να γίνει μέντορας. Η μείωση του ωραρίου πρέπει να προβλεφτεί μόνο για να αρθεί μερικώς το αντικίνητρο του πρόσθετου φόρτου εργασίας. γ) Ο μέντορας δεν μπορεί να είναι και αξιολογητής του νεοδιόριστου. Αν γίνει αυτό θα χαθεί η έννοια του έμπειρου φίλου-συμβούλου που αποτελεί την πεμπτουσία της έννοιας αυτής. Αν ζητείται αξιολογητής του νεοδιόριστου τότε είναι λάθος να μιλάμε για μέντορα. Επιπλέον, ας σκεφτούμε και τους μαθητές που ξέρουν ότι ο 2ος καθηγητής που μπαίνει στην τάξη είναι αξιολογητής του καθηγητή τους. Δηλαδή, θα χωρίσουν τους καθηγητές του σχολείου τους σε δύο κατηγορίες (ο καθένας ας σκεφτεί τι θα σημαίνει αυτό). δ) Ο νεοδιόριστος θα πρέπει να μπορεί να επιλέξει το μέντορά του, όπου αυτό είναι δυνατό. Π.χ. θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να δεί τους πιθανούς μέντορες να κάνουν μάθημα στην τάξη, να μιλήσει μαζί τους, να διαπιστώσει αν μπορει να τους εμπιστευτεί σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. ε) Για να κλείσω, πιστεύω ότι ο θεσμός του μέντορα είναι εξαιρετικά χρήσιμος, αλλά θα πρέπει να λειτουργεί με τρόπο θεσμοθετημένο αλλά άτυπο. Το μητρώο των μεντόρων θα πρέπει να δημιουργηθεί από ανθρώπους που πιστεύουν στην ανάγκη βελτίωσης της εκπαίδευσης και την άμεση σχέση της με τη βελτίωση των νέων στελεχών της. Από ανθρώπους που πιστεύουν ότι μπορουν να προσφέρουν και βλέπουν ως μοναδικό τους κίνητρο το γεγονός ότι και οι ίδιοι θα ωφεληθούν από αυτήν της εμπειρία (υπήρξα μέντορας και εγώ με τη σειρά μου στην εταιρεία που πρωτοδούλεψα, και έμαθα πολλά πράγματα που με βοήθησαν σημαντικά στη δουλειά μου, αλλά και στη ζωή μου). Το μόνο τυπικό προσόν που θα πρέπει να έχει ένας μέντορας είναι κάποια χρόνια εμπειρίας στην τάξη (ενδεικτικά λέω από πέντε ως είκοσι, έτσι ώστε να καλύπτει νεοδιριζόμενους με διαφορετικές ανάγκες και εμπειρίες, χωρίς να είναι πολύ μακριά τους ηλικιακά). Αν ζητάμε τα άπειρα τυπικά προσόντα, τότε μπερδεύουμε πάλι το ρόλο του μέντορα, αυτήν τη φορά με αυτόν του επιμορφωτή. Ελπίζω πραγματικά να εισαχθεί ο θεσμός του μέντορα στα σχολεία μας. Πάνω από όλα όμως εύχομαι να γίνει με τέτοιον τρόπο που δεν θα είναι "καμμένος" από την πρώτη μέρα προσπάθειας της εφαρμογής του. Ζητώ συγνώμη (εκ των υστέρων!) για την πολυλογία μου. Οφείλεται στις θετικές προσωπικές μου αναμνήσεις από την εμπειρία μου με αυτό το θεσμό. Πάντα σε άτυπη βάση! Ευχαριστώ, ΑΣ.