Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ανθούλα Κ.' | 30 Νοεμβρίου 2010, 18:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Νομίζω από πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σημερα οι νεοι δεν είναι η έλλειψη γνώσεων και πληροφοριών,αλλά η δυσανάλογια μεταξύ συναισθηματικής και διανοητικής νοημοσύνης. Σε αυτό πάιζει μεγάλο ρόλο το ισχυον εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτή τη δυσαναλογία καλούμαστε να την αντιμετωπίσουμε πολλοί απο εμάς στην τρτοβάθμια εκπαίδευση,όπου η διαδικασία της προσαρμογής σε ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της γνώσης από αυτόν του σχολείου είναι δύσκολη αρκετά συχνά, οπότε νομίζω οτι σε κάθε σχολή ίσως θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί η ύπαρξη ενός ειδικού συμβούλου με αποκλειστική αρμοδιότητα την διευκόλυνση αλλά και τον έλεγχο του κάθε φοιτητή όσον αφορά τις σπουδές του. Δεύτερον νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην ελληνική τρτοβάθμια εκπαίδευση δεν το δημιουργούν οι αποκαλούμενοι "αιώνιοι φοιτητές",αλλά η ύπαρξη κομματικών παρατάξεων μέσα στα πανεπιστήμια και οι πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσουν αυτές με τους καθηγητές.Ειλικρινά δεν μπορεσα ποτέ μου να καταλάβω ττο δικαιολογητικό λόγο ύπαρξης τους,παρα ίσως ως ένα κατάλοιπο της γενιάς του πολυτεχνείου. Τρίτον ειναι πρόδηλο ότι ο ρόλος του φοιτητή εντός των Πανεπιστημίων είναι κατεξοχήν παθητικός,αυτό του στερεί την ικανοποίση της συμμετοχής στην εκπαιδευτική διαδικασία. Επιπλέον οι εξεταστικές κατά τη γνώμη μου δεν αποτελούν αντικειμενικό μέσο επακρίβωσης της γνωστικής επάρκειας μας.Γι αυτό σε ορισμένες σχολές τα θέματα είναι ιδιαίτερα απιτητικά με αποτέλεσμα την αδικαιολόγητη μαζική αποτυχία και άλλες φορές ένα θετικό αποτέλεσμα κρίνεται απο την τύχη καθαρά,ή ακόμα και τη χρήση αντιγραφής. Οι σχολές δεν γίνονται τόπος προώθησης της γνώσης ,αλλά εξεταστικό κέντρο. Γι αυτό ίσως ο τελικός προβιβάσιμος βαθμός σε ένα μάθημα θα πρέπει να εξαρτάται, από εκπόνηση εργασιών ,την παρακολούθηση ,τη συμμετοχή σε σεμινάρια. Τέλος και κυριότερο όσον αφορά τους "αιώνιους φοιτητές", το ερώτημα είναι ποιοι είναι πραγματικά "αιώνιοι". Αυτοί που πχ. εισήχθησαν σε σχολή το 1980 πχ και εγκατέλειψαν τις σπουδές τους ή αυτοί που λόγω δυσκολιών( θέματα υγείας,οικονομικό πρόβλημα) έχουν καθυστερήσει κάποια χρόνια πραπάνω από το νόμιμο προβλεπόμενο όριο να πάρουν πτυχίο ,αλλά μην έχοντας αποκατασταθεί επαγγελματικά και έχοντας αφιερώσει όλες τις προσπαθειες ,συνεχίζουν. Ο νόμος της Γιαννάκου όριζε ως καταληκτικό έτος για αυτούς τους φοιτητές την εξεταστική του Σεπτεμβρίου 2012, δυσμενέστερος ακόμα νόμος από αυτόν μόνο αντιδράσεις θα προκαλέσει. τα περισσότερα πανεπιστήμια της χώρας δεν έχουν εφαρμόσει καν τη διταξη όσον αφορά στα ανώτατα χρονικά όρια φοίτησης,δεν έχουν καλέσει καν τους φοιτητές για να δηλώσουν αν επιθυμούν να συνεχίσουν .Μήπως για αυτούς που είναι ήδη "αιώνιοι φοιτητές" ,(αφού σύμφωνα με στοιχεία της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας αποτελούν το 51% του φοιτητικού πληθυσμού), θα έπρεπε να υπάρχουν μεταβατικές διατάξεις που να ορίζουν:πχ να δωθεί σε όλους μια προθεσμία να δηλώσουν αν επιθυμούν τη συνέχιση των σπουδών τους και η 5ετια που προέβλεπε ο νόμος της Γιαννάκου, να δοθεί από αυτήν την προθεσμία και έπειτα; 'Εχω παρατηρήσει ότι λόγω της οικονομικής κρισής οι περσσότεροι από εμάς έχουμε γίνει ιδιαίτερα εκμηδενιστικοί όσον αφορά τις προσπάθείες μας καθώς και πολλών εκ των συμπολιτών μας(πχ δημόσιοι υπάλληλοι,τι κι αν έχουν ακούσει τον τελευταιο χρόνο) δεν πρέπει να λησμονούμε όμως ότι ναι μεν υπάρχουν αρκετά αρνητικά παραδείγματα,αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τις προσπάθειες κι αυτών που εργάζονται και έχουν θέληση,αλλά λόγω κάποων σοβαρών τους δυσκολιών εμφάνισαν ίσως συμπτώματα οχαδελφισμού.Η κάθε περίπτωση αιώνιοιυ φοιτητή ,όπως προείπα,είναι ξεχωριστή και δεν πρέπει να μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι,νομίζω