• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Βαλσαμάκης' | 7 Σεπτεμβρίου 2018, 08:13

    Αν και η φιλοσοφία του νομοθετήματος είναι προς την σωστή κατεύθυνση, με βάση την προστασία της συνταγματικά κατοχυρωμένης θρησκευτικής ελευθερίας (που είναι ένα ατομικό δικαίωμα και θεμελιώνει την υποχρέωση της κρατικής εξουσίας να μην επεμβαίνει παρεμποδίζοντας ή επιβάλλοντας είτε τη διαμόρφωση είτε την εκδήλωση θρησκευτικών πεποιθήσεων), των διεθνών συμβάσεων προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που η χώρα μας έχει υπογράψει και του χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ. Στο συγκεκριμένο άρθρο όμως, με προβληματίζει η χρήση της Οθωμανικής γλώσσας στην παράγραφο 3 του άρθρου, μιας γλώσσας που δεν χρησιμοποιείται πλέον. Μήπως το ορθότερον είναι η μετάφραση να γίνεται στη γλώσσα του Κορανίου, δλδ τα Αραβικά; Επιπλέον, υπάρχει λόγος που γίνεται αυτή η διάκριση υπέρ της Τουρκικής γλώσσας στην παράγραφο 7 του άρθρου; Καταλαβαίνω φυσικά την ασφαλιστική δικλείδα που προσφέρει η πρόνοια της παραγράφου 8, αλλά μήπως τελικά δίνουμε το λάθος μήνυμα;