• Σχόλιο του χρήστη 'Χαβέλας Κωνσταντίνος' | 24 Απριλίου 2020, 09:33

    Εργάζομαι φέτος ως αναπληρωτής σε ένα απ’ τα μεγαλύτερα ΕΠΑΛ των Δωδεκανήσων, στο όμορφο νησί της Καλύμνου. Ένα από τα ακριτικά νησιά που η κυρία Κεραμέως, τίμησε με την παρουσία της στον αγιασμό, στην αρχή του σχολικού έτους. Στο σχολείο μας φοιτούν μαθητές από ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες ή με ιδιαίτερες συνθήκες διαβίωσης όπως: Παιδιά διαζευγμένων γονιών , παιδιά από πολύ χαμηλά οικονομικά στρώματα, μέλη μονογονεϊκων οικογενειών, μέλη παλιννοστούντων οικογενειών (κυρίως από Αυστραλία) που αποφάσισαν να ξαναπροσπαθήσουν στην πατρίδα μας, μαθητές που είχαν την ατυχία να χάσουν μια ή δυο χρονιές, ή παιδιά που μη έχοντας επαρκής οικονομικούς πόρους να πάνε σε κάποιο άλλο μέρος να σπουδάσουν, αποφάσισαν μετά το τέλος της τρίτης χρονιάς να ξαναέρθουν να σπουδάσουν στο σχολείο μας ώστε να πάρουν ένα δεύτερο πτυχίο και να μπορέσουν να ενταχθούν στην φτωχή αυτή αγορά σαν επαγγελματίες. Κάποιοι για τους ίδιους λόγους, διέκοψαν τις σπουδές τους στο Γενικό Λύκειο και ήρθαν στο ΕΠΑΛ αποβλέποντας σε μια πιο άμεση επαγγελματική αποκατάσταση χωρίς ανώτερες σπουδές. Παιδιά βιοπαλαιστές με ήθος και φιλότιμο, μερικοί απ’ αυτούς και πολύ καλοί μαθητές! Όταν η κυρία υπουργός ήρθε και έδινε απλόχερα τις ευχές της και σ’ αυτούς τους μαθητές δεν θυμάμαι να τους είπε ότι είναι πολύ γέροι για να είναι στο ημερήσιο ΕΠΑΛ (δεν υπάρχει εδώ νυχτερινό..). Αποσβολωμένοι μείναμε μαθητές και εκπαιδευτικοί εδώ για το άρθρο 51 Που θέτει ανώτερο όριο ηλικίας τα 17 έτη, αλλά και για την αιτιολογία περί σχολικής βίας που αναφέρθηκε, ενώ είναι προφανές ότι ο λόγος είναι ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ…. Το υπουργείο γνωρίζει πολύ καλά όλους αυτούς τους παράγοντες που υποχρεώνουν ένα δεκαεπτάχρονο παιδί να γραφτεί στο ΕΠΑΛ και καλό θα ήταν να ξανασκεφτεί το συγκεκριμένο άρθρο.