Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης-Εκπαιδευτικός ΕΠΑΛ' | 28 Απριλίου 2020, 13:36

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Τα άρθρα 51 και 52 θαρρώ ότι δεν έχουν αναλυθεί διεξοδικά σε όλες τους τις παραμέτρους απο τους ιθύνοντες που τα συνέταξαν. Το ΓΕΛ ως τύπος Λυκείου, ενώ προσφέρει αφ' ενός μεν μία ολόπλευρη αλλά γενική μόρφωση, στερείται σε μεγάλο βαθμό μαθημάτων που οδηγούν σε πρακτική, εφηρμοσμένη και εξειδικευμένη επαγγελματική γνώση και ανάπτυξη δεξιοτήτων που αναπτύσσονται σε εργαστηριακό περιβάλλον, σε αντίθεση με την Τ.Ε.Ε που παράγει εκκολαπτόμενους τεχνίτες σε πλείστες ειδικότητες. Ειδικά η δευτερόβαθμια Τ.Ε.Ε αποσκοπεί στην ανάπτυξη μεταφερόμενων δεξιοτήτων με έμφαση στην ανάπτυξη ικανότητας επίλυσης προβλημάτων και την ορθή χρήση Τ.Π.Ε(Γομάτος, 2004). Σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο εργασιακό περιβάλλον που απαιτεί όλο και περισσότερες και όλο και πιο πολύπλοκες δεξιότητες, συχνά συνυφασμένες με νέες τεχνολογίες, είναι πολύ δύσκολο για έναν απόφοιτο ΓΕΛ που δεν πέρασε στην Τριτοβάθμια, να στραφεί στην μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση και κατάρτιση και να αποκτήσει στέρεες γνώσεις για μετέπειτα επαγγελματική εξέλιξη. Οι λόγοι είναι διάφοροι αλλά ανάγονται κυρίως στην έλλειψη πόρων και εκπαιδευτικών πρακτικών στη μεταδευτεροβάθμια. Τα ΙΕΚ δεν διαθέτουν εργαστήρια (εκτός ίσως απο κάποια Πληροφορικής) και πόρους. Η συνεργασία με Ε.Κ που συνοδεύουν τα ΕΠΑΛ γίνεται πάντα με τον φόβο των υπευθύνων εργαστηρίων, ότι μπορεί να κλαπούν ή φθαρούν ανεπανόρθωτα αντικείμενα τα οποία έχουν εξ' ολοκλήρου χρεωμένα όποτε το μάθημα καταλήγει να γίνεται σχεδόν εικονικά τις περισσότερες φορές. Ας πάρουμε λοιπόν το παράδειγμα, ότι ένας απόφοιτος ΓΕΛ αντιλαμβάνεται όταν αποφοιτήσει, ότι το απολυτήριο του δεν αποτελεί "δυνατό χαρτί" για την εύρεση εργασίας. Μέχρι τώρα με εξαίρεση την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια, είχε δύο δρόμους εάν ήθελε να εξασφαλισθεί επαγγελματικά. Είτε εγγράφονταν σε ΕΠΑΛ, είτε σε ΙΕΚ. Εάν είχε αποφασίσει όμως να εργαστεί σε κάποιο επάγγελμα που απαιτούσε πρακτικές δεξιότητες όπως π.χ τα μηχανολογικά επαγγέλματα (μηχανικοί αυτοκινήτων, ψυκτικοί, υδραυλικοί, τεχνίτες αερίου, τεχνίτες μηχ/κών κατασκευών) ή τα επαγγέλματα ηλεκτρολογικών και ηλεκτρονικών ειδικοτήτων που απαιτούν σοβαρά και με υποδομή εργαστήρια και πεπειραμένους εκπαιδευτικούς (και δεν είναι μόνο αυτές οι ειδικότητες) τότε λόγω έλλειψης δημοσίων ΙΕΚ με τα παραπάνω χαρακτηριστικά οδηγείται άμεσα (εάν δεν έχει δυνατότητα εγγραφής σε ΕΠΑΛ) στις αγκάλες των ιδιωτικών με το ανάλογο κόστος. Με ποιό υπόβαθρο εντωμεταξύ θα γίνει αντιληπτή μία σύγχρονη ειδικότητα χωρίς βαθύτερη κατανόηση του γνωστικού αντικειμένου που την διέπει, με επιπτώσεις και στην εκμάθηση νέων πιο πολύπλοκων τεχνολογιών στο μέλλον ; (Billet, 1994). Ειδικά στις μηχανολογικές ειδικότητες, η σημερινή τεχνολογία επιτάσσει πολλές σύγχρονες διατάξεις σε μηχανήματα να συγχωνεύονται σε μία κοινή μονάδα. Κατα συνέπεια αρκετοί απόφοιτοι ΕΠΑΛ εμπλούτιζαν την γνώση τους φοιτώντας σε μία συναφή ειδικότητα π.χ όπως στα παλιά ΤΕΕ ο ψυκτικός μπορούσε να φοιτήσει για μία ακόμη χρονιά ως υδραυλικός, εμπλουτίζοντας αφ' ενός μεν τις γνώσεις του και αντιμετωπίζοντας με μεγαλύτερη επιτυχία βλάβες σε συγκροτήματα που συνδυάζουν υδραυλικές με ψυκτικές διατάξεις. Τα ΕΠΑΛ λοιπόν είχαν και έχουν σε ένα υπαρκτό και μετρήσιμο ποσοστό μαθητές άνω των 17 ετών που ήθελαν είτε να σπουδάσουν κάποια ειδικότητα μετά απο το ΓΕΛ, είτε να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους μέσω μίας νέας ειδικότητας στο ΕΠΑΛ που φοιτούσαν, είτε στον ίδιο (συχνότερο φαινόμενο) είτε σε άλλο τομέα με εγγραφή στην Β Τάξη ΕΠΑΛ. Γιατί λοιπόν να αφαιρεθεί αυτή η δυνατότητα; Εν κατακλείδι ο ηλικιακός αποκλεισμός μαθητών άνω των 17 ετών επ' ουδενί δεν στηρίζεται με αιτιολογία περί bulling ή αποσυμφόρησης σχολικών δομών. Ρωτήστε τους εκπαιδευτικούς που εργάζονται σε ΕΠΑΛ να σας πούν πολυάριθμες περιπτώσεις που οι ενήλικοι μαθητές λειτούργησαν καταλυτικά "σαν πυροσβεστήρες" σε βίαιες ή προκλητικές συμπεριφορές ανήλικων συμμαθητών τους. Οσον αφορά την αποσυμφόρηση σχολικών δομών σε ΕΠΑΛ που περιγράφει το σχετικό νομοσχέδιο, τα ΕΠΑΛ ήταν πάντοτε οι φτωχοί συγγενείς σε μία χώρα που χαρακτηρίζεται απο 70% Γενική Παιδεία και 30% Τεχνική -Επαγγελματική (σε αντίθεση με προηγμένες βιομηχανικές χώρες του εξωτερικού όπως η Γερμανία όπου τα παραπάνω ποσοστά είναι αντεστραμμένα). Ποτέ δεν υπήρχαν έως τώρα ΕΠΑΛ με φαινόμενα συμφόρησης εκτός εάν μιλάμε για ένα ποσοστό μικρότερο του 5% επι του συνόλου των ΕΠΑΛ. Η συμφόρηση γίνεται στα ΓΕΛ τα οποία πάντοτε φαίνονταν φερέλπιδα στα μάτια των γονέων με την προοπτική εισαγωγής στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα στατιστικά νούμερα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.