• Σχόλιο του χρήστη 'ntora' | 10 Δεκεμβρίου 2010, 01:19

    Η κοινωνία μας είναι ολοφάνερα δέσμια ενός συνονθυλεύματος φθηνής συμφεροντολογίας και ατιθάσευτου ρομαντισμού. Ο μόνος τρόπος διαφυγής από το βάλτο που επιμελώς και με ζήλο δημιουργήσαμε και ύστερα παγιδευτήκαμε μέσα του, είναι με αποφασιστικότητα και θάρρος να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις που μακροπρόθεσμα θα μας σύρουν και πάλι στην αντίπερα όχθη. Ειδάλλως θα μείνουμε για πάντα παγιδευμένοι να υποφέρουμε τις αναθυμιάσεις που αποβάλλει το σάπιο σαρκίο του συστήματος. Ιδού κάποιες απόψεις που αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας: 1. Πλήρης αποδέσμευση του λυκείου από τις πανελλαδικές εξετάσεις. Καθιέρωση προπαρασκευαστικού έτους όπου κάθε υποψήφιος ανάλογα με τις σπουδές που επιθυμεί (ιατρικά, οικονομικά, θετικές επιστήμες, τεχνολογικά και θεωρητικές επιστήμες) θα εξετάζεται σε ανάλογα μα8ήματα σε επίπεδο πανελλαδικών εξετάσεων. Αυτό προϋποθέτει την αναβάθμιση του μαθήματος επαγγελματικού προσανατολισμού, το οποίο θα διδάσκεται από εκπαιδευτικούς υψηλά καταρτισμένους και θα συμπληρώνεται με συμμετοχή των μαθητών σε ειδικά σχεδιασμένα τεστ δεξιοτήτων που θα τους βοηθούν να ανακαλύψουν τις ιδιαίτερες κλίσεις τους. Έτσι αρχικά θα διαλέγουν μέχρι το πέρας της λυκειακής εκπαίδευσης κάποιον από τους πέντε προαναφερόμενους κλάδους, ενώ κατά τη διάρκεια του προπαρασκευαστικού έτους η ενημέρωση για τα επιμέρους τμήματα του κλάδου για τον οποίο θα είναι υποψήφιοι θα επιτείνεται με οργανωμένες επισκέψεις στους χώρους των διαφόρων τμημάτων και ενημέρωση για το περιεχόμενο του προγράμματος σπουδών της κάθε σχολής. 2. Κατάργηση τμημάτων που δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας και τμημάτων που υπολειτουργούν λόγω μη προτίμησής τους από τους μαθητές. Ας σταματήσουν πια φτωχές οικογένειες να στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν από το υστέρημά τους σε τμήματα των οποίων τα παρεχόμενα πτυχία δε θα βρουν ποτέ αντίκρυσμα και δεν αξίζουν περισσότερο από ένα κομμάτι χαρτί (με κριτήρια εργασιακών προοπτικών μιλώντας, γιατί ανεξάρτητα από αυτό, η καλλιέργεια και η μόρφωση είναι πάντα αξίες ανεκτίμητες). 3. Θέσπιση βάσης για την είσοδο σε εκπαιδευτικά ιδρύματα τέτοιας, ώστε να εγγυάται ότι οι μαθητές που θα στελεχώσουν τις θέσεις των σχολών θα έχουν γνωστικό υπόβαθρο τέτοιο, ώστε να μην υποβαθμίζεται το επίπεδο σπουδών των διαφόρων τμημάτων. Τέλος σε σχολές που συγκεντρώνουν αδιάφορους φοιτητές που αποκτούν με την εύνοια και την ανοχή εξίσου αδιάφορων καθηγητών πτυχία που δεν αντανακλούν καμία γνώση και δεξιότητα και τους παρέχουν εργασιακά δικαιώματα ίσα με αποφοίτους άλλων σχολών που μόχθησαν ή τουλάχιστον αποκόμισαν κάτι από τις σπουδές τους. Η βιομηχανική παραγωγή πτυχίων μόνο υποβάθμιση των πτυχίων φέρνει και εκτινάσσει τα ποσοστά ανεργίας στα ύψη. 4. Καθορισμός αριθμού εισακτέων στο κάθε τμήμα τέτοιου, ώστε οι απόφοιτοι να μπορούν να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας. 5. Για τους μαθητές που αποτυγχάνουν στις εισαγωγικές εξετάσεις και δεν επιθυμούν να επαναλάβουν την προσπάθεια θα πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα φοίτησής τους σε δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα προς τέρψη της πιθανής επιθυμίας τους και του δικαιώματός τους για μάθηση και καλλιέργεια. Ωστόσο θα πρέπει να αποκτούν μόνο πιστοποιητικό παρακολούθησης των μαθημάτων αυτών και όχι κάποιο αναγνωρισμένο πτυχίο. 6. Μετεξέλιξη των τει επισήμως σε ατει, εφόσον με τον καθορισμό ικανοποιητικής βάσης στο σύστημα των πανελλαδικών το επίπεδο των φοιτητών και κατ’επέκταση και το επίπεδο σπουδών θα αναβαθμιστεί. Θα πρέπει να λειτουργούν όμως κατά τα πρότυπα των αει με σαφή διαχωρισμό των μαθημάτων σε αυτά που διδάσκονται και εξετάζονται σε χειμερινό εξάμηνο από τα αντίστοιχα του εαρινού και κατάργηση της διπλής εξεταστικής του φεβρουαρίου. 7. Καθορισμός ορίου φοίτησης μέχρι δύο χρόνων επιπλέον από τον προβλεπόμενο χρόνο. Δυνατότητα διακοπής των σπουδών μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις. Αποσυμφόρηση επιτέλους των πανεπιστημίων από τον τεράστιο όγκο φοιτητών που συσσωρεύονται και που δεν υπάρχουν οι υποδομές ώστε να παρέχεται ποιοτική εκπαίδευση. 8. Κάθαρση του ιερού χώρου του πανεπιστημίου από το μίασμα των κομματικών παρατάξεων που κινούν τα νήματα και υποθάλπουν τη διαφθορά και την αναξιοκρατία, αποτελώντας παράλληλα τροχοπέδη για την εξέλιξη των πανεπιστημίων. 9. Σύνδεση της θεωρίας με την πράξη παρέχοντας στους φοιτητές κατά τα τελευταία εξάμηνα των σπουδών τη δυνατότητα να εργάζονται ως βοηθοί έμπειρων ανθρώπων του αντικειμένου που σπουδάζουν. Παράλληλα, ποιοτική αξιολόγηση της διαδικασίας αυτής τόσο από τη μεριά του εκπαιδευτή όσο κα από αυτή του εκπειδευόμενου. 10. Αξιολόγηση των σχολών από εξωτερικούς αξιολογητές κατά τακτά χρονικά διαστήματα με σκοπό τη συνεχή βελτίωση του προγράμματος σπουδών και εναρμόνισή του με τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. 11. Συνεργασία των καθηγητών με επιχειρηματίες και εξασφάλιση περισσότερων πόρων έτσι για την έρευνα, χωρίς αυτό να επηρεάζει στο ελάχιστο όμως τις προπτυχιακές σπουδές, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος στένωσης του φάσματος εκπαίδευσης των προπτυχιακών φοιτητών ανάλογα με τις ανάγκες του τομέα για έρευνα. 12. Τέλος, στα πλαίσια της δια βίου μάθησης, ένταξη στα καθήκοντα των καθηγητών την άνευ επιπλέον αποδοχών διοργάνωση συνεδρίων επί ετήσια βάση, το περιεχόμενο των οποίων θα ελέγχεται ποιοτικά από επιτροπή εξωτερικών αξιολογητών, με σκοπό τη συνεχή ενημέρωση τόσο φοιτητών όσο και ενεργών μελών του κάθε κλάδου για τις εξελίξεις του τομέα.