• Σχόλιο του χρήστη 'Δημητρόπουλος Γεώργιος' | 12 Ιανουαρίου 2011, 19:55

    Διάβασα στην σελίδα 2: «Προοπτική μας είναι η προώθηση των Κοινών Τεχνολογικών Πρωτοβουλιών, δηλαδή συμπράξεων μεταξύ Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα για την Έρευνα και την Τεχνολογία, με τελικό στόχο την αυτοχρηματοδότησή τους». Κατά τη γνώμη μου ο τρόπος έρευνας και ανάπτυξης στην Ελλάδα ήταν και παραμένει στρεβλός: ερευνούμε διότι θέλουμε να κερδίσουμε και αν δεν βλέπουμε πώς θα κερδίσουμε, δεν ερευνούμε. Ο σκοπός της έρευνας είναι η αναζήτηση των ενδιαφέροντων ερωτήσεων αρχικά, με την ελπίδα ότι ίσως να υπάρχει και απάντηση στην συνέχεια. Αν ξέραμε εκ των προτέρων τι θα βρούμε, δεν θα το ονόμαζαν έρευνα. Αν θεωρούμε ότι πριν βρούμε κάτι πως μπορούμε να προσδιορίσουμε και την αξία του, ώστε μόνο τότε να ασχοληθούμε με αυτό, τότε πέραν του ότι δεν είμαστε επιστήμονες ή ερευνητές, είμαστε καταδικασμένοι να μην κάνουμε ποτέ τίποτα ακόμα και σε τομείς εφαρμοσμένης επιστήμης. Χώρια δε ότι υπάρχουν τομείς της επιστήμης που ξέρουμε ότι σπανίως θα βρούμε κάτι που να έχει εμπορική αξία, όπως φέρει πειν η αρχαιολογία ή η φιλολογία. Όμως και στις επιστημές της μηχανικής, οι ένδοξες και μνημιώδεις στιγμές της ήταν όταν ο σκοπός ήταν η κάλυψη της περιέργεια μας ή όταν κάτι έγινε just for fun, όπως είπε ο δημιουργός του λειτουργικού Linux, o κος Linus Torvalds. Η περιέργεια και η αφιλοκερδής αφιέρωση των ανθρώπων στην τέχνη και την επιστήμη είναι έμφυτη στο είδος μας ως αποτέλεσμα μίας βιολογικής εξέλιξης χιλιάδων ετών και άρα σίγουρα εκτελεί κάποια βασική λειτουργία στην διαιώνισή του. Δεν είναι δυνατόν να την ισοπεδώνουμε με τέτοιους όρους χυδαίας εμπορευματικοποίησης. Ούτως η άλλως, η εμπορική επιτυχία δεν προκύπτει έτσι. Όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρηματοδότησε την NASA για να πάει ο Άνθρωπος στη Σελήνη, το όραμά τους δεν ήταν να επιτύχουν ως τελικό σκοπό την αυτοχρηματοδότηση της NASA. Το έκαναν διότι είχαν την περιέργεια να πάνε, χωρίς να ξέρουν τι θα βρουν, ούτε καν αν θα ξαναγυρίσουν. Αυτό δε το έκαναν σε μία εποχή που είχαν εμπλακεί σε ένα πολυδάπανο πόλεμο, είχαν δεχτεί τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και, μολονότι τους θεωρούμε την μέκκα των ελεύθερων αγορών, χωρίς να υπάρχει κανένα οικονομικό αποτέλεσμα, εν γνώση τους εκ των προτέρων. Αν αντιμετωπίσουμε την έρευνα με νοοτροπία bean counter θα προσελκύσουμε bean counters και θα συνεχίσουμε να διαπιστώνουμε το φαινόμενο που αναφέρεται στη τρίτη σελίδα ως: «Οι συμπράξεις καταρρέουν αμέσως μετά την λήξη της περιόδου ενίσχυσής τους από το δημόσιο». Ο Δρ Γεώργιος Δημητρόπουλος είναι 38 ετών, έκτακτος καθηγητής μηχατρονικής στο τμήμα μηχανολογίας τους ΤΕΙ Πειραιά, έχει MSc στη μηχατρονική και την οπτική μηχανική και διδακτορικό στην βιομηχανική μηχατρονική από το πανεπιστήμιου του Loughborough, είναι συνιδρυτής του ΙΜΕΔΑ (www.imeda.eu) και γραμματέας του συλλόγου αποφοίτων του Loughborough, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του μέσω της σελίδας του IMEDA ή στο g.p.dimitropoulos@imeda.eu εάν σας ενδιαφέρει η μηχατρονική παρόλο ότι είναι σίγουρο ότι στην Ελλάδα καμία εταιρεία δεν τη χρειάζετε και ποτέ δεν πρόκειται να μας χρηματοδοτήσει επειδή αποβλέπει σε άμεσα κέρδη.