• Τρία «οριζόντια» βασικά ζητήματα εγείρονται: Α) Η υποχρεωτική προσβασιμότητα των κτιριακών υποδομών για άτομα με αναπηρία στα Πρότυπα και στα Πειραματικά Σχολεία (και των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης) που πρέπει υποχρεωτικά να διασφαλίζονται και ρητά να αναφέρονται στις διατάξεις των άρθρων του Κεφαλαίου Β’, για την οποία δεν γίνεται ουδεμία αναφορά, Β) Εγείρονται ζητήματα για το κατά πόσο καθηγητές με αναπηρία θα μπορούν να διδάξουν στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία και Γ) Διαβάζοντας τόσο την αιτιολογική έκθεση όσο και το σχέδιο νόμου, το Κεφάλαιο Β’ εμφατικά περιγράφει ότι η δημόσια εκπαίδευση στη χώρα είναι «εκπαίδευση κατακερματισμένη και πολλών ταχυτήτων», δηλαδή έχουμε την «Πρότυπη Εκπαίδευση», την «Πειραματική Εκπαίδευση», τη «Γενική Εκπαίδευση» και την «Ειδική Εκπαίδευση». Το Κεφάλαιο Β’ στο σύνολό του, αφενός δεν εναρμονίζεται με τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες κι αντίκειται με το Άρθρο 24 «Εκπαίδευση» της Σύμβασης, και με την έννοια της «ενιαίας εκπαίδευσης για όλους» και με την έννοια του «Σχολείου για ΟΛΟΥΣ», κι εν γένει δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά στους μαθητές με αναπηρία ή/και Ε.Ε.Α. και αγνοούνται παντελώς οι συστάσεις της Επιτροπής του ΟΗΕ και η έννοια της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης δεν προκύπτει από πουθενά. Τέλος, εγείρονται ερωτήματα για το κατά πόσο οι μαθητές με αναπηρία ή/και Ε.Ε.Α. θα έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στη διαδικασία επιλογής στα Πρότυπα Σχολεία, κι εάν θα μπορούν να λάβουν μέρος στην κλήρωση για την επιλογή τους στα Πειραματικά Σχολεία.