• Σχόλιο του χρήστη 'Στέφανος Μπεληγιάννης' | 17 Ιανουαρίου 2011, 23:09

    Μιά και δεν είμαι εκπαιδευτικός, ας ακουστεί και η γνώμη ενός γονέα και μάλιστα ενός μέτριου έως κακού μαθητή! Από μικρός είχα ένα όνειρο! Να μπώ και να μαθητεύσω στο "Βαρβάκειο" ή στο Πειραματικό σχολείο του Πειραιά! Δυστυχώς δέν πραγματοποίησα ποτέ το όνειρό μου, είτε γιατί απέτυχα στις εξετάσεις του Βαρβακείου είτε γιατί έμενα πολύ μακριά από τον Πειραιά! Έκτοτε ένας "τοίχος" με χώριζε από τους μαθητές των σχολείων αυτών. Μου φαινόταν ότι σε αυτά τα σχολεία γινόταν κάτι "μαγικό", κάτι που μεταμόρφωνε τα παιδιά που φοιτούσαν εκεί σε "διάνοιες". Αργότερα στο Πολυτεχνείο γνώρισα μερικά από τα παιδιά των σχολείων αυτών. Ο μύθος κατέρρευσε! τα παιδιά ήταν πολύ κατώτερα των προσδοκιών μου, αφού ελάχιστα απο αυτά είχαν τότε καταφέρει να εισέλθουν στις πολυτεχνικές σχολές (εισερχόταν τότε 1 στά 10 παιδιά στο πολυτεχνείο) και όσα είχαν εισέλθει δεν ήταν και οι καλύτεροι φοιτητές. Τί έφταιγε; Ακριβώς δεν γνωρίζω! Όταν δεν γνωρίζεις το πρόγραμμα σπουδών δεν είναι δυνατόν να αποφανθείς με βεβαιότητα τί δεν πάει καλά. Γνωρίζω όμως κάποια προβλήματα που και εγώ και η κόρη μου που ήδη είναι μηχανικός και αυτή και ο γυιός μου που πηγαίνει ακόμη λύκειο αντιμετωπίζει! Αυτά λοιπόν τα παραθέτω στην συνέχεια: 1. Το μάθημα στο σχολείο γίνεται χωρίς "σχέδιο μαθήματος" από τον καθηγητή, και χωρίς να μοιράζεται έντυπο του σχεδίου αυτού στους μαθητές. Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην παράδοση του μαθήματος. Αρχίζοντας από τον συγγραφέα του βιβλίου που πρέπει να το γράψει όσο το δυνατόν πιό απλό και καταννοητό για τον μαθητή. Να το "χωρίσει" σε "μαθησιακές ενότητες" μιάς διδακτικής ώρας και να το συνοδεύσει με εποπτικά μέσα, multimedia, κλπ. τόσο προς τον μαθητή όσο και προς τον διδάσκοντα. 2. Κατά την προσωπική μου άποψη η "ώρα μαθήματος" θα έπρεπε να έχει διαφορετική διάρκεια που θα προσδιοριστεί από τον "μέσο χρόνο απόκρισης" των σημερινών μαθητών. Ως "χρόνο απόκρισης" εννοούμε τον χρονικό διάστημα που ο μαθητής μπορεί να μείνει προσηλωμένος στην διδασκαλία συνεχώς χωρίς διάλειμμα. 3. Οι περισσότεροι καθηγητές δεν ενδιαφέρονται για τις "διαθέσεις" των μαθητών και το "τι τους αρέσει" αλλά παραδίδουν το μάθημα λές και παίζουν μιά παρτίδα σκάκι με αντίπαλους τους μαθητές, στην οποία πρέπει και να νικήσουν! 4. Τα περισσότερα βιβλία είναι "απαράδεκτα" με ελάχιστες εξαιρέσεις κυρίως στά μαθηματικά και φυσικο-χημεία και κανένα δεν ΄συνοδεύεται με το "υλικό" της παρ. 1. 5. Τί σημαίνει 7 ώρες μάθημα; Αν το είχαμε σκεφτεί θα αφαιρούσαμε από το λύκειο μαθήματα. Λοιπόν 7 ώρες μάθημα στο σχολείο σημαίνει 12-15 ώρες διάβασμα την ημέρα χωρίς φροντιστήρια, χωρίς αγγλικά, χωρίς τίποτα! Ε! τώρα να πιστέψουμε ότι ένας μαθητής 15-18 ετών διαβάζει αδιάλειπτα 12 ώρες συνεχώς; Δέν γίνεται... 6. Μεταχειριζόμαστε τους μαθητές σαν άδειους σκουπιδοντενεκέδες και έχουμε βαλθεί να τούς γεμίσουμε με μαθήματα "σκουπίδια". Ντέ και καλά να τα μάθουμε και αγγλικά και γαλλικά και τούρκικα και θρησκευτικά και ιστορία και αρχές της οικονομίας και υπολογιστές και μουσική και ψυχολογία και λογική και τεχνολογία και όλα αυτά που "γεμίζουν" με "κενό" τα μαθητικά μυαλά. Δέν λέω να κάνουν θρησκευτικά,αγγλικά,γαλλικά και ιστορία, στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου και τέλος. Να κάνουν τεχνολογία, υπολογιστές, λογική και ψυχολογία "κατ επιλογή" στο λύκειο και να δοθούν ώρες στα μαθήματα κατεύθυνσης που θα εξετασθούν. Εδώ βλέπουμε ανά 3 χρόνια να επαναλαμβάνονται τα ίδια μαθήματα! Αυτό δεν ήταν άσχημο να γίνεται στην εποχή την δική μου που δεν υπήρχαν τα εποπτικά μέσα που υπάρχουν σήμερα. Σήμερα όμως είναι απαράδεκτο! 7. Τι έρευνα και κουραφέξαλα! αυτά είναι για τα ΑΕΙ! και κοστίζουν λεφτά! Ποιός θα τα πληρώσει; 8. Προσωπικά διαφωνώ με κάθε τί που "χωρίζει" ταξικά ή ρατσιστικά τους μαθητές. Όμως είμαι υπέρ της δημιουργίας κυλιόμενα εναλλασσόμενων ομάδων των μαθητών που μόνο στόχο θα έχουν την διασκέδαση και τον αθλητισμό παράλληλα με την μάθηση και την οικολογική ευαισθητοποίησή τους.