• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΚΟΥΡΟΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ, Γ. ΠΕΙΡ. ΛΥΚΕΙΟΥ ΙΩΝΙΔΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ' | 20 Ιανουαρίου 2011, 01:08

    Σχετικά με τον ορισμό των πρότυπων-πειραματικών σχολείων θα είχα να παρατηρήσω τα εξής: Α. Ο πειραματισμός και η αριστεία είναι δύο εκπαιδευτικοί στόχοι που υπηρετούνται από διαφορετικούς τύπους σχολείων( βλ. "Συνάντηση εκπαιδευτικών των πειραματικών σχολείων στις 29-6-2010 στο 2ο Πειρματικό Γυμνάσιο ΑΘήνας"). Ο πειραματισμός μπορεί να αφορά το σύνολο της μαθητικής κοινότητας και ευρύτερα της κοινωνίας, ενώ η αριστεία αφορά ένα τμήμα της μαθητικής κοινότητας με διαφοροποιούμενη ανά χώρα επίδραση στην κοινωνία. Ο πειραματισμός, για να αποτελεί πράγματι πειραματισμό στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής εκπαίδευσης, απευθύνεται και υλοποιείται με τη συνεργασία όλων των μαθητών. Η αριστεία απευθύνεται σε όλους αλλά εντέλει υλοποιείται από μια μειοψηφία προσδιορισμένη με κατά περίπτωση κριτήρια. Β. Η αριστεία σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα "εξετασιοκεντρικό" που λειτουργεί στο πλαίσιο μιας κοινωνίας, όπου η παιδεία συνιστά μοχλό ανέλιξης, πρέπει να έχει σχετικό και όχι απόλυτο χαρακτήρα, για να μην παράγει "μαθητές-κοινωνικά τέρατα" (Watson, 1999).Η παράμετρος αυτή δεν φαίνεται να έχει απασχολήσει την υπουργική πρόταση. Εξηγούμαι παραδειγματικά: Η αριστεία επιτυγχάνεται πολύ ουσιαστικότερα σε ένα σχολείο που κατορθώνει να καταστήσει ένα μαθητή του 12, μαθητή του 17, παρά σε ένα σχολείο, όπου ένας μαθητής του 17, καθίσταται μαθητής του 20. Άλλωστε, το εύρος της διδασκόμενης γνωστικής ύλης, επιτρέπει σε έναν διδάσκοντα - εξεταστή να θέσει θέματα, στα οποία κανένας μαθητής να μην αριστεύσει. Η συνθηματολογική εμμονή στην αριστεία πέρα από μια παρωχημένη επιστημονική θέση συνιστά μια οφθαλμοφανή εκδήλωση ενός άκαμπτου νιτσεϊκού παιδαγωγισμού.