• Σχόλιο του χρήστη 'Άννα Κουρδή' | 11 Ιουλίου 2020, 18:42

    Με την δεδομένη ως τώρα ανυπαρξία εφαρμοσμένης αξιολόγησης σε καθένα από τα παραπάνω αναφερόμενα επίπεδα, που παρεμπιπτόντως αναφέρονται σε σωστή σειρά εφαρμογής της αξιολόγησης – αν και όποτε αυτή εφαρμοστεί - , γιατί τέτοια αοριστία στην «εύκολη» και επικίνδυνη εφαρμογή επιπλέον κριτηρίων στα αντίστοιχα επίπεδα των Ιδιωτικών σχολείων; Ποιος θα αξιολογήσει, ποια τα μετρήσιμα και αποδεδειγμένα κριτήρια; Η αξιολόγηση στον ιδιωτικό τομέα είναι ήδη υπαρκτή σε πολλαπλά επίπεδα και η αόριστη διεύρυνση «κριτηρίων» μάλλον υπονομεύει την υπηρέτηση του λειτουργήματος από πλευράς των εκπαιδευτικών και τους μετατρέπει σε δέσμιους εργαζόμενους που αναγκαστικά υποκύπτουν σε οτιδήποτε τίθεται ως «στόχος» από τον εργοδότη. Η διαφορά μεταξύ των εργαζομένων και των λειτουργών δεν είναι αξιολογική, μακριά από εμένα τέτοιου είδους διαχωρισμοί. Η διαφορά που υπάρχει και που πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει ενάντια στην κοινωνική απαξίωση που για πολλούς λόγους αντιμετωπίζει ο χώρος της εκπαίδευσης είναι ουσιαστική. Ο Γιατρός, ο Νομικός, ο Ιερωμένος, ο Δάσκαλος έχει σχέση εργασίας και επαγγέλματος για λόγους βιοποριστικούς, αλλά η εργασιακή του σχέση ΔΕΝ είναι μονοσήμαντη και ΔΕΝ εξαντλείται στην επίτευξη του όποιου έργου περιγράφεται και υπογράφεται μεταξύ εργοδότη – εργαζομένου. Έχει ως αξιολογητή του και ως αντισυμβαλλόμενο το μαθητή, το γονέα, (ή τον ασθενή κ.ο.κ) την κοινωνία του μέλλοντος και ως εκ τούτου μόνο επικίνδυνη και εγκληματική μπορεί να είναι η εξάρτηση της εκπαιδευτικής πράξης μόνο από τον εκάστοτε εργοδότη (Κράτος ή Ιδιώτη) σε σχέση με το παραγόμενο τελικό του έργο.