Αρχική Πρόγραμμα «Καλλικράτης»7. Κριτήρια Συνενώσεων για τους Νέους Ισχυρούς ΔήμουςΣχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνου Ευάγγελος | 13 Ιανουαρίου 2010, 12:51
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνου Ευάγγελος' | 13 Ιανουαρίου 2010, 12:51

    1. Δεν γνωρίζω αν αποτελεί την ιδεατή βάση χωροθέτησης των διοικητικών ορίων των νέων ΟΤΑ, τα υιοθετημένα συμπεράσματα του συνεδρίου της ΚΕΔΚΕ του έτους 2007, αλλά νομίζω ότι η χωροθέτηση πρέπει να ξεκινά από την «επανασύσταση» των Νομών και των Περιφερειών στην ανάγκη προσαρμογής της διοικητική τους αυτοτέλειας η οποία συμπίπτει με τα Γεωγραφικά όρια. Φέρνω ως παράδειγμα τον Νομό Βοιωτίας, όπου ενώ τα γεωγραφικά του όρια βρέχονται από τον Ευβοϊκό και τον Κορινθιακό, τα διοικητικά του όρια που επιφέρουν αρνητική οικονομική ανάπτυξη και υποβάθμιση, περιορίζονται στην πλευρά του Ευβοϊκού υπέρ της Εύβοιας. Αν πρόκειται να ξεκινήσει μια διαδικασία ριζικής ανατροπής της δομικής συγκρότησης και διοίκησης της χώρας στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τότε πρέπει να ξεκινήσει αυτό από μηδενική βάση. Κατόπιν πρέπει να έχουμε υπόψη την ισομερή κατανομή δικαιωμάτων και προϋποθέσεων ανάπτυξης ( Οικονομικής, περιβαλλοντικής, κοινωνικής, πολιτισμικής) και παροχής δυνατοτήτων που θα υπηρετούν τους κατοίκους των Νομών και της Περιφέρειας αλλά και την ενεργή θετική συμμετοχή των Νομών και των Περιφερειών στην διαμόρφωση του ΑΕΠ. Η Ανάπτυξη δεν μπορεί να βασίζεται στην «κλοπή» των δυναμικών πηγών ενέργειας Περιφερειών, Νομών ή Δήμων που θεωρούνται αδύναμοι ή επαρκώς δυναμικοί που μπορούν να διαθέτουν πλουτοπαραγωγικούς τομείς τους σε όμορους και μη «επαρκείς δυνατοτήτων» Νομούς ή Δήμους ή Περιφέρειες. 2. Η συγκέντρωση περισσότερων τους ενός Δήμου σε έναν μεγεθυσμένο Δήμο προφανώς έχει να κάνει μόνο με την εξοικονόμηση πόρων από την μείωση των δαπανών και όχι από αυτήν καθ’ αυτήν την ανάγκη αύξησης δυνατοτήτων ανάπτυξης και απασχόλησης. Το πρόβλημα που διαπιστώνετε είναι η έλλειψη δυνατοτήτων εξυπηρέτησης των πολιτών και η διοικητικές δυνατότητες στην διαχείριση προγραμμάτων ή επενδύσεων. Το ζήτημα όμως είναι όχι η διοικητική ικανότητα του Δήμου στην διαχείριση και την εξυπηρέτηση των πολιτών, αλλά η ικανότητα δημιουργίας πηγών ανάπτυξης με την ενεργή συμμετοχή των δημοτών σε όλη την διαδικασία ανάπτυξης είτε ως εργαζόμενοι, είτε ως επιχειρηματίες. Σε αυτήν την προοπτική, η συνένωση των Δήμων πρέπει να πάρει υπόψη της ότι σε κάποιους Νομούς τα «κέντρα» οικονομικής και διοικητικής ενεργητικότητας δεν αποτελούν προνόμιο των Πρωτευουσών των Νομών αλλά επιμερίζονται σε Επαρχιακές διαιρέσεις. Επομένως ο ρόλος του Μητροπολιτικού Δήμου, δεν μπορεί να περιορίζεται στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, αλλά θα πρέπει να διαχυθεί και σε άλλους Νομούς που έχουν τα χαρακτηριστικά δύο ανταγωνιστικών «περιφερειακών» κέντρων οικονομικής δραστηριότητας ( Επαρχίες) οι οποίες έχουν και κοινωνικά, πολιτιστικά και ιστορικά στοιχεία που τις διαφοροποιούν και εντείνουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει η νέα τάξη πραγμάτων να μην είναι άκαμπτη και να πάρει υπόψη της το γεγονός ότι οι διαιρέσεις ή οι συμπτύξεις δεν πρέπει να δημιουργήσουν συγκρουσιακές καταστάσεις.