• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης Μασσέλος' | 19 Ιανουαρίου 2010, 14:08

    Ο «Καποδίστριας» αντιμετώπισε θεωρητικά σε μεγάλο βαθμό την ανάγκη «κρίσιμης μάζας» στους Δήμους. Αντί όμως να βελτιωθεί ο τρόπος οργάνωσης και κυρίως η αποτελεσματικότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης στην πράξη η κατάσταση, με λίγες πραγματικά φωτεινές, εξαιρέσεις είναι χειρότερη από πριν. Οι περισσότεροι Δήμοι έγιναν ακόμη περισσότερο σπάταλοι και αναποτελεσματικοί. Έχουν συσσωρεύσει υπεράριθμο προσωπικό, έχουν ιδιαίτερα χαμηλή παραγωγικότητα και καμία διαφάνεια. Το επίπεδο των υπηρεσιών που παρέχουν στον πολίτη είναι πολύ χαμηλό σε σχέση με το υπέρογκο κόστος που χρεώνουν ενώ ο προγραμματισμός και η διαχείριση των έργων γίνεται με την λογική «αφού υπάρχουν κονδύλια πρέπει να τα απορροφήσουμε (ή να τα κλέψουμε)» και όχι στη βάση των πραγματικών αναγκών (βλ. την τελευταία μόδα για «βιώσιμη κινητικότητα»). Ο Καλλικράτης είναι εκ των προτέρων καταδικασμένος σε παταγώδη αποτυχία αφού δεν αντιμετωπίζει, πριν από την όποια συγχώνευση, τα πραγματικά προβλήματα που είναι 1) Η έλλειψη αυστηρής λογιστικής παρακολούθησης των οικονομικών των Δήμων οι οποίοι πρέπει να λειτουργούν, από λογιστικής-φορολογικής άποψης, με ένα «σφιχτό» πλαίσιο όπως αυτό των Ανωνύμων Εταιρειών με μηχανογράφηση, ορκωτούς ελεγκτές, έλεγχο από την εφορία, δημοσίευση των οικονομικών στο διαδίκτυο κλπ. 2) Η μονιμότητα του προσωπικού το οποίο στην πράξη σταματά να εργάζεται μόλις μονιμοποιείται με αποτέλεσμα η δουλειά να βγαίνει από τους συμβασιούχους οι οποίοι με τη σειρά τους να σταματούν να εργάζονται όταν μονιμοποιούνται. Έτσι οι Δήμοι έχουν ένα τεράστιο κόστος λειτουργίας εξ αιτίας του υπεράριθμου προσωπικού. 3) Η έλλειψη διαφάνειας στους πόρους του Δήμου. Κανονικά το σύνολο των πόρων (με εξαίρεση υπερτοπικά έργα & ακριτικούς Δήμους) έπρεπε να προέρχοντα αποκλειστικά από τα Δημοτικά Τέλη. Ούτε σεντ από τον Κρατικό προϋπολογισμό. Έτσι ο δημότης νοιώθει στο πετσί του πόσο του στοιχίζουν οι υπηρεσίες που του παρέχει ο Δήμος στον οποίο εργάζεται ή κατοικεί και προσέχει περισσότερο ποιους θα εκλέξει. Οργανωτικά ο Καλλικράτης δεν διαφέρει από μια περίπτωση συγχώνευσης εταιρειών. Η συγχώνευση μιας καλά οργανωμένης και υγιούς εταιρείας με μια προβληματική είναι δύσκολη υπόθεση αλλά μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να οδηγήσει σε συνολική βελτίωση. Η συγχώνευση του άθλιου, διαφθαρμένου και αναποτελεσματικού χάους με άλλο άθλιο, αναποτελεσματικό και διαφθαρμένο χάος θα οδηγήσει σε χειροτέρευση αντί βελτίωσης.