• Σχόλιο του χρήστη 'Σίμος Ι. Σαμαράς' | 31 Ιανουαρίου 2011, 00:39

    Από νομοτεχνικής πλευράς θα ήταν σκόπιμη η υποδιαίρεση του άρθρου σε περιπτώσεις, μία για κάθε επεξηγούμενο όρο. Αυτό δεν συνιστά πλεονασμό, για το λόγο ότι έτσι είναι δυνατή η παραπομπή στους ορισμούς, χωρίς να αναφέρεται κάθε φορά το αντικείμενό τους, κάτι που οδηγεί σε διόγκωση της παραπομπής. Στην έκτη περίπτωση του άρθρου γίνεται λόγος για «αυθεντικοποίηση». Ο όρος αυτός, αν και διαδεδομένος στην πληροφορική αποτελεί ξένο σώμα στην ελληνική γλώσσα, γιατί έχει παραχθεί αντίθετα με τους κανόνες της, κι ως εκ τούτου δεν λημματογραφείται στα λεξικά. Για την ακρίβεια, ο όρος «αυθεντικοποίηση» συνιστά γλωσσικό έκτρωμα, γιατί κάτι – όπως προκύπτει από την έννοια του αυθεντικού, από την οποία επιχειρείται να παραχθεί – είτε είναι αυθεντικό είτε δεν είναι, συνιστά για τον παραπάνω λόγο κάκιστη απόδοση του αγγλικού όρου “authentication”. Αυτός που εισήγαγε τον όρο, κι όσοι τον ακολουθούν, φαίνεται ότι δεν είναι σε θέση να αποδώσουν σωστά το συγκεκριμένο ξενόγλωσσο όρο, γιατί η έννοια του αγγλικού όρου “authentication” αναφέρεται στην πιστοποίηση της ταυτότητας ή της αυθεντικότητας κάποιου ή, με άλλα λόγια, στην επαλήθευση των ανωτέρω· για να διαπιστωθεί αυτό το νόημα του ξενόγλωσσου όρου αρκεί η αναζήτηση της ερμηνείας του σε οποιοδήποτε λεξικό της αγγλικής γλώσσας. Αν, λοιπόν, ο νομοθέτης επιθυμεί να εισάγει όρο, ο σωστός πρέπει να αναφέρεται σε επαλήθευση ταυτότητας ή διαπίστευσης, γιατί αυτήν την έννοια έχει το «επαληθεύω» στην κοινή νεοελληνική. Η απόπειρά μονολεκτικής απόδοσης που προκρίνεται είναι, όπως καταδείχθηκε, εκ προοιμίου αποτυχημένη και δείχνει περαιτέρω ότι όσοι την επιδοκιμάζουν αγνοούν βασικούς γλωσσικούς κανόνες, όπως ότι όλοι οι όροι δεν είναι δεκτικοί μονολεκτικής απόδοσης από τη μία γλώσσα στην άλλη. ΣΙΜΟΣ Ι. ΣΑΜΑΡΑΣ – Δικηγόρος Υπ. Διδάκτορας Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών http://www.nomologio.wordpress.com