• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Μ.' | 29 Ιουλίου 2011, 18:44

    Ας δούμε ένα πρόσφατο παράδειγμα απαίτησης δημοψιφήσματος. Οι πατέρες της εκκλησίας μας ζητούσαν επίμονα τη διεξαγωγή δημοψήφίσματος για τις νέες ταυτότητες (αν πρέπει να αναγράφουν το θρήσκευμα). Παρόλα αυτά δεν τους άκουσε κανείς να ζητούν δημοψίφησμα για το αν πρέπει να φορολογηθεί η περιουσία της εκκλησίας. Με λίγα λόγια οποιοδήποτε δημοψήφισμα οργανώνεται από την κυβέρνηση, που νομοθετεί με 151 βουλευτές, μπορεί να είναι εργαλείο στα χέρια της για να μεθοδεύει και εξαγιάζει τις όχι πάντα αγνές προθέσεις της. Ο νομοθέτης που έγραψε το σχετικό άρθρο στο σύνταγμα ήταν σοφός. Για τη διεξαγωγή δημοψιφήσματος για θέμα εσωτερικής πολιτικής πρέπει να απαιτείται έγκριση τουλάχιστον από τα 3/5 της βουλής (για να μην γίνεται αντικείμενο εκμετάλευσης της εκάστοτε κυβέρνησης). Επίσης, για τη διασφάλιση της αμεροληψίας του ερωτηματολογίου, αυτό πρέπει να καταρτίζεται από τα ελληνικά πανεπιστήμια και σε καμία περίπτωση από τους βουλευτές. Αν είναι δυνατή η έκδοση εκτελεστικού νόμου που διασφαλίζει την αμερόληπτη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος (με το ισχύον πολιτικό σύστημα πολύ αμφιβάλω), τότε ναι στο δημοψήφισμα. Διαφορετικά όχι, δε χρειάζεται να δούμε τη στρέβλωση ενός ακόμη δημοκρατικού κατά τα άλλα θεσμού.