• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Κεμανίδης' | 30 Ιουλίου 2011, 00:31

    Αναρρωτιέμαιαλήθεια: Αν επίδικο ζήτημα, ως ερώτημα του δημοψηφίσματος, ήταν η κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων, οι αυστηρώς περιορισμένες, (π.χ. δύο), θητείες για πρωθυπουργό και υπουργούς, το ασυμβίβαστο κυβερνητικού και κομματικού στελέχους, η γενική εφαρμογή του πόθεν - και πώς - έσχες, με ταυτόχρονη δήμευση περιουσιακών στοιχείων του οποιουδήποτε αδυνατεί να αποδείξει ότι απέκτησε περιουσία με νομίμως αποκτηθέντα και φορολογηθέντα έσοδα και άλλα συναφή, τότε αυτά θα εφαρμόζονταν; Αν, για παράδειγμα, ερωτώμεθα για το κατά πόσο είμαστε ικανοποιημένοι από την πρωθυπουργοκεντρική μας "δημοκρατία", όπου το πρώτο κόμμα, (με ποσοστό μικρότερο του 50%), παίρνει απόλυτη πλειοψηφία και ο πρόεδρός του - πρωθυπουργός, γίνεται "απόλυτος μονάρχης" που μπορεί να διορίζει και να παύει υπουργούς χωρίς δυνατότητα ελέγχου ή τη λειτουργία κάποιων θεσμικών "αντίβαρων", τί νομίζετε ότι θα λέγαμε; Θα μπορούσατε να θέσετε ερώτημα, αν δικαιούνται οι τράπεζες να "πουλάνε" αέρα κοπανιστό και να υποθηκεύουν όλους τους πόρους ενός έθνους και ενός λαού; Θα βάζατε σε δημοψήφισμα τη "δυνατότητα" ιδιωτών να κατασκευάζουν δρόμους, που όφειλε να κατασκευάσει το κράτος και να μας υποχρεώνει να πληρώνουμε διόδια, ενώ πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας και άλλους φόρους; Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ένας ακόμη "δημοκρατικός θεσμός", όπως το δημοψήφισμα, θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο "νομιμοποίησης" της αντιδημοκρατικής πρακτικής και της παρανομίας. Καληνύχτα σας!