• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ' | 27 Οκτωβρίου 2016, 16:03

    Το άρθρο 6 παρ. 1 προβλέπει την δυνατότητα περιορισμού της ελευθερίας των αιτούντων άσυλο σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή με Απόφαση του Διευθυντή της Υπηρεσίας Ασύλου «για λόγους ταχείας επεξεργασίας και αποτελεσματικής παρακολούθησης του αιτήματος για παροχή διεθνούς προστασίας» ή με Απόφαση του Προϊσταμένου του Κλάδου Αλλοδαπών και Προστασίας Συνόρων της Ελληνικής Αστυνομίας, «για λόγους δημόσιας τάξης». Υπενθυμίζεται ότι η ως άνω διάταξη εισάγεται σε μια συγκυρία που περισσότεροι από 15.000 νεοεισερχόμενοι πολίτες τρίτων χωρών παραμένουν υπό γεωγραφικό περιορισμό στα νησιά του Αιγαίου για διάστημα πλέον των έξι μηνών, σε συνθήκες ακατάλληλες και σε αβεβαιότητα σχετικά με το νομικό τους status, καθώς για την πλειονότητα των εγκλωβισμένων η διαδικασία ασύλου δεν έχει καν εκκινήσει ή ολοκληρωθεί παρά την πάροδο σημαντικού χρονικού διαστήματος. Σχετικά με την προτεινόμενη διάταξη θα πρέπει να επισημανθεί ότι, δεδομένου ότι εισάγει περιορισμό δικαιώματος, ο οποίος μάλιστα αφορά στο δικαίωμα της προσωπικής ελευθερίας, θα πρέπει να συμμορφώνεται προς τις απαιτήσεις του Κράτους Δικαίου και ειδικότερα, θα πρέπει να επιβάλλεται κατόπιν ατομικής αξιολόγησης και αιτιολογημένης διοικητικής πράξης, να τηρεί την αρχή της αναλογικότητας, λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, ότι δεν επιτρέπεται η επ’ αόριστον επιβολή περιορισμού δικαιώματος. Επίσης θα πρέπει να παρέχεται στα άτομα στα οποία έχει επιβληθεί η δυνατότητα αποτελεσματική δικαστικής προστασίας. Καμία από αυτές τις εγγυήσεις δεν προβλέπεται στην προτεινόμενη διάταξη, με αποτέλεσμα να απουσιάζουν οι αναγκαίες εγγυήσεις ενάντια σε ενδεχόμενη αυθαιρεσία. Επιπλέον με αφορμή τα ανωτέρω, επισημαίνουμε ότι οι ελληνικές αρχές οφείλουν, προκειμένου να συμμορφωθούν προς το κεκτημένο του Συμβουλίου της Ευρώπης, να υπογράψουν και κυρώσουν άμεσα το 4ο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το οποίο κατοχυρώνει μεταξύ άλλων την ελευθερία της κυκλοφορίας και επιτρέπει τον περιορισμό του μόνο εφόσον αυτοί είναι «σύμφωνοι με τον νόμο και αναγκαίοι σε μια δημοκρατική κοινωνία».