• Σχετικά με το άρθρο 17 του Σχεδίου Νόμου, αρχικά θα πρέπει να αντικατασταθεί παντού η λέξη βέλτιστο με τη λέξη μείζον, που είναι αυτή που επιλέγει και η Οδηγία, έτσι ώστε να μην περιορίζεται με κανένα τρόπο. Επίσης στο δεύτερο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 17, αναφέρεται ότι « οι Αρχές υποδοχής και φιλοξενίας διασφαλίζουν στους ανήλικους επίπεδο διαβίωσης επαρκές για τη σωματική, (…)ανάπτυξη το παιδιού», ενώ το κείμενο της υπό ενσωμάτωση Οδηγίας στο άρθρο 23 μιλάει για «κατάλληλο» επίπεδο διαβίωσης. Επίσης στο τρίτο εδάφιο του ίδιου άρθρου του Σχεδίου Νόμου, δεν αναφέρεται στα όσα λαμβάνονται υπόψη το υπόβαθρο του ανηλίκου αν και αυτό τονίζεται στο κείμενο της Οδηγίας στο άρθρο 23, παρ. 2 εδ. β. Επίσης στην παρ. 2 του άρθρου 17, οι Αρμόδιες Αρχές θα πρέπει να «μεριμνούν» και όχι να «εξασφαλίζουν», όπως ορίζει και η Οδηγία, η οποία, όχι τυχαία, επιλέγει την ως άνω διατύπωση. Αντίστοιχα ενώ, η Οδηγία στο ψ παρ. 4 αναφέρεται σε «θύματα κάθε μορφής κατάχρησης», το άρθρο 17 παρ. 2 του Σχεδίου Νόμου αναφέρεται σε «θύματα κάθε μορφής κακοποίησης» περιορίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο το γράμμα της Οδηγίας αι άρα αυτό θα πρέπει να αντικατασταθεί με το ορθό «κατάχρησης». Επίσης στην παρ. 4 του άρθρου 17 του Σχεδίου Νόμου, θα πρέπει να προστεθεί και «τα ανήλικα άγαμα αδέλφια τους ή με τον ενήλικο συγγενή που έχει την ευθύνη τους σύμφωνα με τον νόμο ή με την πρακτική, εφόσον αυτό είναι προς το μείζον συμφέρον των εν λόγω ανηλίκων.» όπως προβλέπεται και στο άρθρο 23 παρ. 5 της Οδηγίας.