• Σχόλιο του χρήστη 'Δ.α' | 2 Αυγούστου 2019, 00:09

    Ενόψει της συνάρτησης της κατάργησης της απαγόρευσης αστυνομικής παρέμβασης, με την αποτελεσματική προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης και την προαγωγή της έρευνας και της διδασκαλίας, θα ήταν ίσως σκόπιμος ο ρητός αποκλεισμός της παρέμβασης των αρμόδιων αρχών στις περιπτώσεις αδικημάτων που τελούνται δια του λόγου αδικημάτων(πχ ρατσιστικός λόγος, προσβολή κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας), και εντάσσονται χρονικά και λειτουργικά στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής διδασκαλίας και έρευνας. Κι αυτό καθώς, η δυνατότητα άμεσου περιορισμού (πχ σύλληψης) των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας ή γενικά των ευρισκόμενων και δραστηριοποιούμενων (με άδεια των πρώτων) στον χώρο του πανεπιστημίου, στους οποία αποδίδεται η τέλεση αυτού του είδους των αδικημάτων,διαταράσσει την άσκηση του ακαδημαϊκού έργου, ενώ λειτουργεί και αποθαρρυντικά, ως μέσο αποτροπής, και κακώς νοούμενου παραδειγματισμού των υπόλοιπων φορέων της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Ο αποκλεισμός της άμεσης επέμβασης, άλλωστε, δεν ισοδυναμεί και με ουσιαστική ασυλία έναντι της ποινικής διαδικασίας, στις περιπτώσεις αξιόποινης υπέρβασης των ορίων της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Αποφεύγεται μόνο η άμεση ενεργοποίηση εξωπανεπιστημιακών αρχών για την αντιμετώπιση περιστατικών που, κατά κανόνα τουλάχιστον, δεν απειλούν ούτε πλήττουν το κλίμα ασφάλειας, προς του οποίου τη διασφάλιση κατατείνει η σχολιαζόμενη ρύθμιση. Αποκλείεται, δηλαδή, δράση η οποία όχι μόνο δεν είναι πρόσφορη και αναγκαία για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, αλλά, πολύ περισσότερο, ενδέχεται και να υπονομεύσει την πραγμάτωση του.