• Σχόλιο του χρήστη 'Γ. Χρονάκης' | 12 Ιανουαρίου 2020, 19:58

    Η ανάγκη για δημιουργία ενός πολιτικού τοπίου που δεν θα προκαλεί αποστροφή στους πολίτες, προϋποθέτει την απομάκρυνση από έναν πολιτικό λόγο που στηρίζεται στον εντυπωσιασμό, τη λεκτική υπερβολή, τις ανακρίβειες και την καθύβριση των αντιπάλων. Μέχρι τώρα ο στόχος της κατάκτησης κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας με συστήματα που νοθεύουν την ψήφο, βασιζόταν στη χρήση ενός λόγου με τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Η προσπάθεια προσεταιρισμού της κρίσιμης εκείνης μάζας ψηφοφόρων που θα βοηθούσε στην προσέγγιση του ποσοστού που προσέδιδε αυτοδυναμία, αλλοτρίωνε το σύνολο της πολιτικής ζωής του τόπου. Συνδέοντας δηλαδή την "κυβερνησιμότητα" μόνο με την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία ενός πολιτικού σχηματισμού, πετύχαμε να διαμορφώσουμε ένα πολιτικό τοπίο που απομακρύνει τους πολίτες από την πολιτική. Εφόσον κάτι τέτοιο δεν είναι το ζητούμενο, χρειάζεται να καταβληθεί προσπάθεια προς την αντίθετη κατεύθυνση. Την κατεύθυνση της "εκπαίδευσης" των πολιτών στην αναγκαιότητα του διαλόγου, της ανταλλαγής επιχειρημάτων και της διαμόρφωσης προϋποθέσεων συνεργασίας μεταξύ συγγενών απόψεων. Πρωταρχικό σε μια τέτοια κατεύθυνση είναι η (δημοκρατική) πολιτεία να μαθαίνει στους πολίτες της, ότι δεν είναι φυσιολογικό να αποδέχονται πως η ψήφος μιας ομάδας πολιτών έχει διαφορετική βαρύτητα από την ψήφο των υπολοίπων. Και η πολιτεία "εκπαιδεύει" κυρίως μέσα από τα νομοθετήματά της.