• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΡΓΥΡΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ' | 9 Μαΐου 2021, 18:10

    Σε συνέχεια προηγουμένων σχολίων μου, ΔΙΑΦΩΝΩ ΣΦΟΔΡΟΤΑΤΑ ΚΑΙ ΖΗΤΩ: (Α) ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ, των ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΠΕΡΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΕΙΡΩΣΗΣ ΔΕΣΠΟΖΟΜΕΝΟΥ ΖΩΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ, ΚΑΙ (Β) ΤΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ «ΑΡΓΟΣ» από τον τίτλο του νομοσχεδίου, για τους κατωτέρω ουσιαστικούς και βάσιμους λόγους: (Α) 1. Η βάναυση, ειδεχθής και αποτροπιαστική πράξη ακρωτηριασμού – ευνουχισμού δεσποζομένου ζώου συντροφιάς, αποτελεί έγκλημα και πρέπει να διώκεται ποινικά. Προτείνω την προσθήκη σχετικής διάταξης, στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου, με την οποία να διώκεται σε βαθμό κακουργήματος ο τελών ή ο συνεργαζόμενος για την διάπραξη του εγκλήματος ακρωτηριασμού – ευνουχισμού δεσποζομένου ζώου συντροφιάς – επιτρεπτή, κατ’ εξαίρεση, θα είναι μόνο η ιατρική επέμβαση στείρωσης, που κρίνεται επιβεβλημένη, για λόγους υγείας του ζώου. 2. Η εγκατάλειψη δεσποζομένων ζώων συντροφιάς αποτελεί επίσης έγκλημα και πρέπει να διώκεται ποινικά. Προτείνω την προσθήκη σχετικής διάταξης, στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου, με την οποία να διώκεται σε βαθμό πλημμελήματος, ο κηδεμόνας που εγκαταλείπει ζώο που βρίσκεται υπό την φροντίδα του – η δε εγκατάλειψη νεογνών ζώων να αποτελεί έγκλημα κακουργηματικού χαρακτήρα. 3. Η παράλληλη θεσμική ενίσχυση της υιοθεσίας των δεσποζομένων ζώων σε περιπτώσεις επερχόμενης αδυναμίας των κηδεμόνων αυτών να τα φροντίσουν (άτομα με προβλήματα υγείας, υπέργηρα κ.λπ.), όπως με παροχή κινήτρων στους αναδόχους (για παράδειγμα εκπτώσεις από το φορολογητέο εισόδημα), θα λειτουργούσε ενισχυτικά στην αποτροπή διάπραξης των ανωτέρω εγκλημάτων. (Β) Η χρήση του ονόματος («πρόγραμμα») «ΑΡΓΟΣ» στον τίτλο του νομοσχεδίου, είναι άστοχος και ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟΣ για τον ΑΡΓΟ και τον πολυμήχανο ΟΔΥΣΣΕΑ καθώς: o Ο ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΔΕΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΕ ΤΟΝ ΠΙΣΤΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΡΓΟ Εάν ο συντάκτης του νομοσχεδίου μελετούσε και κατανοούσε τη σχέση Οδυσσέως και ‘Αργου θα απέφευγε να χρησιμοποιήσει το όνομα του τελευταίου … …ἔνθα κύων κεῖτ᾿ Ἄργος, ἐνίπλειος κυνοραιστέων. δὴ τότε γ᾿, ὡς ἐνόησεν Ὀδυσσέα ἐγγὺς ἐόντα, οὐρῇ μέν ῥ᾿ ὅ γ᾿ ἔσηνε καὶ οὔατα κάββαλεν ἄμφω, ἆσσον δ᾿ οὐκέτ᾿ ἔπειτα δυνήσατο οἷο ἄνακτος ἐλθέμεν: αὐτὰρ ὁ νόσφιν ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ … (Ομήρου Οδύσσεια, ραψωδία ρ, στιχ. 300-304)