• α. Διαφωνούμε με τον οικειοθελή χαρακτήρα της τηλεργασίας για τον φορέα. Η τηλεργασία για τον φορέα πρέπει να είναι υποχρεωτική. Ο προτεινόμενος οικειοθελής χαρακτήρας της τηλεργασίας για τον φορέα σε συνδυασμό με τα οριζόμενα στο άρθρο 13 (καθορισμός θέσεων τηλεργασίας) κατατείνει τελικά η τηλεργασία να έχει οικειοθελή χαρακτήρα για τον Προϊστάμενο κάθε Διεύθυνσης ή κάθε Αυτοτελούς Τμήματος. Ο οικειοθελής χαρακτήρας για τον φορέα θα οδηγήσει ουσιαστικά σε μη εφαρμογή του μέτρου της τηλεργασίας σε φορείς, παρόλο που πληρούνται για αυτούς οι προϋποθέσεις εφαρμογής της. Θα οδηγήσει ακόμη και σε περιπτώσεις όπου Διευθύνσεις εντός του ίδιου φορέα, άλλες να εφαρμόζουν την τηλεργασία και άλλες όχι, παρόλο που έχουν υπαλλήλους με καθήκοντα όμοιας φύσης. Η πραγματική εισαγωγή του μέτρου της τηλεργασίας στους δημόσιους φορείς ως αποτέλεσμα υλοποίησης της βούλησης της Πολιτείας για την εισαγωγή της τηλεργασίας και της αποτελεσματικής εφαρμογής της στον δημόσιο τομέα (που καταγράφεται στο άρθρο 1 του σχεδίου νόμου) θα επιτευχθεί μόνον εάν η τηλεργασία νομοθετηθεί ως υποχρεωτική για τους φορείς. β. Πρέπει να υπάρξει ειδική μέριμνα για τα ΑΜΕΑ, κυρίως για τις ευπαθείς ομάδες όπως ισχύουν σήμερα λόγω της πανδημίας, ώστε η τηλεργασία να θεσμοθετηθεί ως τρόπος εργασίας με μόνιμο χαρακτήρα, που όμως ο τηλεργαζόμενος θα έχει τα δικαιώματα κ τις υποχρεώσεις των υπολοίπων εργαζομένων. Επίσης, τα κτήρια και οι συνθήκες εργασίας δεν είναι παντού κατάλληλες για την καθημερνή φυσική παρουσία ενός Ανθρώπου με Αναπηρία. Επίσης, πρέπει να υπάρξει ειδική μέριμνα για τους γονείς με παιδιά ΑμεΑ με 80% αναπηρία και άνω, με πολύ βαριές παθήσεις. γ. Για τις ημέρες τηλεργασίας απαλλάσσεται ο φορέας από έξοδα που αφορούν τους πόρους και τις υποδομές του χώρου που διαθέτει για την εργασία με φυσική παρουσία. Προτείνεται η θεσμοθέτηση ειδικού επιδόματος για την κάλυψη των εξόδων που αφορούν τους πόρους και τις υποδομές του χώρου τηλεργασίας που χρησιμοποιεί ο τηλεργαζόμενος.