• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ' | 13 Μαΐου 2021, 17:41

    Πρέπει με κάποιον τρόπο να προβλέπεται διαδικασία για την πραγματική τιμωρία (ανάλογη της πράξης) όσων κακοποιούν. Πάμπολλες φορές είμαστε αυτόπτες μάρτυρες είτε της ίδιας της πράξης είτε του αποτελέσματος αυτής (π.χ. φολιασμένα ζώα, χτυπημένα από αεροβόλα κλπ) και δεν γίνεται καμία κίνηση διότι αν ο θύτης δεν παραδεχτεί ο ίδιος το έγκλημα τότε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Και ρωτάω: υπάρχει ποτέ περίπτωση να παραδεχτεί κανείς το έγκλημά του; Ή προβλέπονται διαδικασίες ουσιαστικής έρευνας σε περιστατικά κακοποίησης; Παράλληλα όταν εγώ για παράδειγμα κάνω μια επώνυμη καταγγελία όπως απαιτείται όταν γίνω αυτόπτης μάρτυρας κακοποίησης, τι καταφέρνω; Ο θύτης αρνείται τις κατηγορίες, αποδείξεις σχεδόν ποτέ δεν υπάρχουν που να τον ενοχοποιούν και επιπροσθέτως ο καταγγέλλων (εγώ παραδείγματος χάρη) γίνομαι στόχος εκδικητικών κινήσεων από έναν ενδεχόμενο θύτη που "ενόχλησα" με την καταγγελία μου. Εν συντομία, μια τρύπα στο νερό. Θα έπρεπε να προβλέπεται διαδικασία με την οποία αυτόπτες μάρτυρες δε θα φοβούνται να καταγγείλουν, αρμόδιες υπηρεσίες που θα διερευνούν και θα παρεμβαίνουν επιτόπου (παρότι η αστυνομία όσες φορές χρειάστηκε έπραξε τα δέοντα και άμεσα προς (ευχάριστη) έκπληξη μου)νομίζω θα ήταν πιο αποτελεσματικό να υπάρχει υπηρεσία που ασχολείται μόνο με αυτό. Επιπροσθέτως, υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες όσο αφορά κάποιους τύπους κακοποίησης. Για παράδειγμα, ζώα που μένουν πολλές ώρες μόνα, υπάρχουν περιπτώσεις που κάποια ζώα δεν υποφέρουν από αυτό και άλλες που τα ζώα φαίνεται πως θα τους ταίριαζε ένας άλλος τρόπος ζωής. Ποιος όμως το κρίνει αυτό; Ποιος μπορεί να πει ποια λύση θα ωφελήσει το ζώο; Άλλη περίπτωση, σκύλοι μόνιμα εγκλωβισμένοι σε μικρές ή και μεγάλες αυλές που δεν βγαίνουν ποτέ από την περίφραξη. Είναι κακοποίηση άραγε αυτό; Λίγο πρόχειρη η δουλειά που έχει γίνει σε αυτό το άρθρο.