• Σχόλιο του χρήστη 'Βενετία Τρομπέτα' | 19 Οκτωβρίου 2009, 20:30

    Πολύ μου αρέσει αυτή η ανοικτή διαβούλευση και η ευκαιρία που μας δίνεται να εκθέσουμε τις απόψεις μου. Συμφωνώ με το νομοσχέδιο και αυτο που προσπαθεί να πετύχει. Αν και κατανοώ τους στόχους, με λειπεί η αναγκαιότητα τόσο πολλών διατάξεων, επεξηγήσεων και κανονισμών για τη χρήση των κρατικών αυτοκινήτων. Προσπαθώντας να είμαστε σωστοί και να βρούμε τρόπους να μη κλέβουμε το κράτος αναγκαζόμαστε να θεσπίσουμε τα αυτονόητα. Βρίσκω υποτιμητική την όλη διαδικασία και ρομαντική ούσα, θα ήθελα να μην είναι αναγκαία τόση λεπτομέρεια. Θεωρώ ότι το κράτος παρέχει αυτοκίνητα σε σημαίνοντα πρόσωπα που έχουν σημαντικό έργο να επιτελέσουν. Κάποιοι τους αποκαλούν κρατικούς λειτουργούς. Και αν και τους εμπιστευόμαστε τη λειτουργία του κράτους δε μπορούμε να τους εμπιστευτούμε την ορθολογική χρήση ενός εργαλείου που τους παρέχεται ακριβώς για τη διευκόλυνση της επιτέλεσης αυτού του έργου. Λυπηρό δεν είναι; Θα προτιμούσα κάτι πιο λιτό στους κανόνες και ο έλεγχος της μη ορθολογικής χρήσης να γίνεται κατά περιπτωση εκεί που η κατανάλωση βενζίνης και οι χιλιομετρικές αποστάσεις που διανύονται ξεφευγουν σημαντικά από αυτό που λογικά θα αναμενόταναι. Αυτή είναι μια τακτική που χρησημοποιείται κατά κόρον στον ιδιωτικό τομέα, σου παρέχεται ένα αυτοκίνητο, ανάλογα με τις υποχρεώσεις σου καθορίζεται μια λογική κατανάλωση βενζίνης. Η αστυνόμευση είναι κοστοβόρα, γραφειοκρατική και υποτιμητική. Βάζει τον αστυνευόμενο στη διαδικασία του πως θα ξεγελάσει το σύστημα. και κάποια άλλα σημεια που αναφέρονται σε άλλα άρθρα του νομοσχεδίου: - Συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρξει πλήρης διαχωρισμός εκκλησίας κράτους - Ο σεβασμός σε τέως, ακόμη και προέδρους δημοκρατίας, δεν αποδεικνύεται με τη χορήγηση αυτοκινητων. Ήμαρτον, δε χρειάζονται ελεημοσύνη και μάλιστα από το κράτος. - Δε ξέρω πως γίνεται η προμήθεια καυσίμων, ελπίζω το κράτος να αγοράζει συνολικά όλα τα καύσιμα που έχει ανάγκη. Αυτό νομίζω ότι είναι γενικότερο κενό της δημόσιας διοίκησης, αν και είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτης διαφόρων αγαθών, δε κάνει το πολύ απλό που κάνει κάθε μεγάλη εταιρεία. Να έχει ένα κεντρικό τμήμα προμηθειών, που λόγω μεγάλου όγκου παραγγελιών πετυχαίνει πολύ καλύτερες τιμές. Αυτό ισχύει από τη γραφική ύλη και το χαρτί υγείας μέχρι επισκευές κτηρίων και φυσικά καύσιμα. Λιγότεροι διαγωνισμοί, λιγότερη γραφειοκρατεία, καλύτερος έλεγχος των αγορών και καλύτερες τιμές. - Κι άλλο ένα άσχετο-σχετικό, κενό πιστεύω της φορολογικής νομοθεσίας: Είναι δίκαιο ο μισωτός με χ μισθό να φορολογείται το ίδιο με τον μισθωτο με χ μισθό + αυτοκίνητο + κινητό + μπόνους ταξίδι + κτλ; Υπάρχουν πολλοί τρόποι που οι εταιρίες μπορούν να αυξήσουν τους μισθούς των στελεχών τους, και πιστεύω ότι θα έπρεπε αυτά τα παράπλευρα οφέλη να αποτιμούνται ως κατ' ουσίαν εισόδημα και να φορολογούνται ανάλογα. (Έτσι λειτουργει το φορολογικό σύστημα στην Αγγλία). Και σαφέστατα αυτό να ισχύει και για τα αυτοκίνητα που παρέχει το δημόσιο στα στελέχη του.