Άρθρο 9 Διορισμός διακριθέντων αθλητών.

1. Αθλητές οι οποίοι επιτυγχάνουν εξαιρετική αγωνιστική διάκριση σε ατομικά ή ομαδικά αθλήματα , διορίζονται κατά παρέκκλιση των κειμένων διατάξεων.

Εξαιρετική αγωνιστική διάκριση αθλητή, προκειμένου να αποκτήσει δικαίωμα διορισμού είναι :

Α. 1η έως 3η νίκη σε θερινούς ή χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

Β. 1η έως 3η νίκη σε Παγκόσμιους Αγώνες ανδρών – γυναικών.

Γ. 1η έως 3η νίκη σε Πανευρωπαϊκούς Αγώνες ανδρών – γυναικών.

Δ. 1η έως 3η νίκη σε Μεσογειακούς Αγώνες ανδρών γυναικών.

Ε. Η επίτευξη ή ισοφάριση παγκόσμιας επίδοσης ανδρών – γυναικών , νέων ανδρών –γυναικών, εφήβων – νεανίδων σε αγώνισμα αθλήματος που καλλιεργείται από αναγνωρισμένες ομοσπονδίες.

Δικαίωμα διορισμού αποκτούν και αθλητές με αναπηρία που κατακτούν 1η έως 6η νίκη σε θερινούς ή χειμερινούς Παραολυμπιακούς αγώνες καθώς και στους υπό τα στοιχεία, Β, Γ και Δ ανωτέρω αγώνες. Οι εν λόγω αθλητές επιτρέπεται να διορίζονται και σε συνιστώμενες προσωποπαγείς θέσεις, οι οποίες συνιστώνται με την πράξη διορισμού και καταργούνται με την αποχώρηση με οποιονδήποτε τρόπο αυτών που τις κατέχουν.

Εξαιρούνται οι επαγγελματίες αθλητές που επιτυγχάνουν νίκη κατά τις ανωτέρω διακρίσεις.

2. Απαραίτητη προϋπόθεση για το διορισμό των αθλητών, είναι να έχουν διακόψει αποδεδειγμένα την αγωνιστική τους δραστηριότητα κατά το χρόνο υποβολής της αίτησής τους για διορισμό. Για το σκοπό αυτό υποβάλλουν σχετική περί τούτου βεβαίωση της οικείας ομοσπονδίας, καθώς και υπεύθυνη δήλωση περί διακοπής της αγωνιστικής τους δραστηριότητας. Σε περίπτωση που αποκαλυφθεί εκ των υστέρων η ανακρίβεια των όσων αναφέρονται στην υπεύθυνη δήλωση , ανακαλείται υποχρεωτικά ο διορισμός τους, επιφυλασσομένης της ποινικής και αστικής ευθύνης τους για την υποβολή ανακριβούς ή αναληθούς δήλωσης.

Δεν διορίζεται, κατά τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, αθλητής ο οποίος τιμωρήθηκε ποινικά ή πειθαρχικά για παράβαση ντόπινγκ. Σε περίπτωση που η παράβαση ντόπινγκ διαπιστωθεί μετά τον διορισμό τότε ο διορισμός αυτός ανακαλείται.

3. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, ορίζονται οι φορείς διορισμού, οι προϋποθέσεις, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και ο χρόνος υποβολής τους, η διαδικασία καθώς και κάθε άλλη λεπτομέρεια για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου.

4. Η διαδικασία διορισμού διακριθέντων αθλητών που πέτυχαν διάκριση μέχρι και την 31/12/ 2009 , γίνεται βάσει των διατάξεων του Ν.2725/99, καθώς και της κοινής υπουργικής απόφασης αρ. 24344/9-6-2009 (ΦΕΚ 1182/Β/17-6-2009), όπως ισχύουν. Ο διορισμός τους γίνεται οποτεδήποτε, χωρίς τον περιορισμό που προβλέπεται στην παρ. 12α του άρθρου 18 του Ν.3708/08 (ΦΕΚ 210Α), όπως αντικαταστάθηκε από την παρ. Γ2 του άρθρου 45 του Ν.3773/09 (120Α), υπό .την απαραίτητη προϋπόθεση να έχουν διακόψει την αθλητική τους δραστηριότητα, που θα διαπιστώνεται όπως ορίζεται στην παρ. 2 του παρόντος.

Η ισχύς των παραγράφων 1, και 2 του παρόντος άρθρου αρχίζει την 1η Ιανουαρίου 2010.

  • 19 Νοεμβρίου 2009, 00:22 | αθλητης

    Τυχαίνει να είμαι ένας από τους διακριθέντες αθλητές,απόφοιτος ΤΕΦΑΑ,στην εθνική ομάδα από τα 13 μου (τώρα είμαι 27) και τα μοναδικά χρήματα που έχω αποκομίσει είναι το πριμ του χάλκινου Πανευρωπαϊκού που έχω κατακτήσει.
    Περιττό να αναφέρω ότι τα χρήματα που έχω δαπανήσει(οι γονείς μου για την ακρίβεια)για το άθλημα, είναι πολλαπλάσια αυτών που έχω λάβει, με μοναδική μου ελπίδα και υπόσχεση ότι κάποια στιγμή με την διάκριση που έχω,θα εξασφαλίσω ένα βασικό εισόδημα το οποίο στην προκειμένη περίπτωση ονομάζεται «πρόσληψη στον δημόσιο τομέα» και με το οποίο θα ΣΥΝΕΧΙΣΩ και όχι θα ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ τον αθλητισμό.Όπου παρεμπιπτόντως άμα δεν λεγόταν «πρόσληψη στο Δημόσιο τομέα» αλλά πχ.»αθλητική υποτροφία διακριθέντων αθλητων» ή ότι άλλο,θα υπήρχαν πολύ λιγότερες αντιδράσεις.
    Νόμιζα ότι είναι αυτονόητο αλλά μάλλον δεν είναι,ότι δεν έχουμε χρόνο και δυνάμεις να ασχοληθούμε με τίποτα άλλο όσο είμαστε αθλητές, άρα και ΚΑΝΕΝΑ άλλο είδος εισοδήματος.Άρα ΠΩΣ θα ζήσουμε και ΠΩΣ θα συνεχίσουμε να αθλούμαστε? Δεν είμαστε όλοι επαγγελματίες αθλητές με χορηγούς και σπόνσορες, άσχετα αν ο ιδρώτας που χύνουμε μόνο «ερασιτεχνικός» δεν είναι.
    Ακούστηκε οτι ο νόμος έγινε αυστηρότερος για την καταπολέμηση του ντόπινγκ.Υπάρχουν νομίζω εξυπνότεροι τρόποι από την εξαφάνιση του αθλητισμού για να γίνει κάτι τέτοιο, όπως για παράδειγμα ουσιαστικότερη και αποδοτικότερη λειτουργία του ΕΣΚΑΝ και ούτω καθεξής.
    Και αν μη τι άλλο υπηρετώ ένα άθλημα στο οποίο δεν έχει πιαστεί ποτέ αθλητής ντοπαρισμένος και σίγουρα δεν είναι το μοναδικό.΄Η μήπως όλα αυτά είναι μια καλή δικαιολογία που ωφελεί άραγε ποιόν? Σίγουρα όχι τον Ελληνικό Αθλητισμό και τους νέους που πιστά τον υπηρετούμε.

  • 18 Νοεμβρίου 2009, 23:42 | ΓΗΠ

    Γίνεται για πρώτη φορά σ’ αυτή τη χώρα μια ολοκληρωμένη προσπάθεια να οργανώθεί κάτι σωστά και αμέσως να το απαράδεκτο άρθρο. Στη σύγχρονη Ελλάδα το στεφάνι ελιάς του νικητή έγινε διορισμός στο Δημόσιο. Χωρίς πολλά σχόλια το συγκεκριμένο άρθρο είναι απαράδεκτο και διαιωνίζει τις πελατειακές σχέσεις. Ενας πραγματικός πρωταθλητής δεν χρειάζεται διορισμό. Του αρκεί η δόξα της νίκης.

  • 18 Νοεμβρίου 2009, 21:24 | Τζιβρα Μαχη

    Θεωρώ απαράδεκτο το νέο αθλητικό νόμο, που είναι η συνέχεια του προηγούμενου νόμου Ιωαννίδη, για τον διορισμό των διακριθέντων αθλητών. Πιστεύω ότι ουσιαστικά αυτό θα είναι το τέλος του ερασιτεχνικού πρωταθλητισμού σε όλα τα μη επαγγελματικά Ολυμπιακά Αθλήματα.
    Έχω μεγάλη απορία με ποιο τρόπο θα ζούν οι αθλητές,ως ποιά ηλικία μπορούν να τους συντηρούν οι γονείς τους εφόσον βρίσκονται στην αγωνιστική δράση και για ποιο λόγο,όπως και με ποια κίνητρα πλέον ένας νέος να επιλέξει τον υγιή αθλητισμό. Δεν μπορούμε επιτέλους σε αυτό τον τόπο να μην εφαρμόσουμε το «πονάει χέρι- κόψει χέρι»?? Με ποιό σκεπτικό πρέπει να θεωρούμε ότι όλοι οι αθλητές ντοπάρονται και να τους τιμωρούμε γι αυτό εκ των προτέρων??
    Αυτόματα, όλες οι παραπάνω αλλαγές, συνεπάγονται την άνευ λόγου ύπαρξη οποιασδήποτε ομοσπονδίας, οποιουδήποτε αθλήματος.

    Επίσης θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο διότι είναι δίκαιο, ότι δεν θα ζητηθεί εκ των υστέρων η διακοπή της αγωνιστικής δραστηριότητας σε όσους διακριθέντες αθλητές έχουν ήδη υποβάλλει αίτηση διορισμού ή έχουν ήδη διοριστεί στο Δημόσιο, βάσει του Ν. 2725/99, άρθρου 34 και της ΚΥΑ 27746/26.11.99 και δεν είχαν κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης τους αυτόν τον περιορισμό.
    Αυτοί οι αθλητές προγραμμάτισαν το μέλλον τους και την ζωή τους με δεδομένη την υποστήριξη της Πολιτείας για τη συνέχιση της ενεργής αθλητικής τους δραστηριότητας.

  • 18 Νοεμβρίου 2009, 18:28 | Aθλητής – Μέλος Εθνικής Ομάδας

    Θέλω να πιστεύω ότι οι απόψεις που εκτέθηκαν έως σήμερα στην διαβούλευση θα ληφθούν σοβαρά υπόψη από την Κυβέρνηση .Αυτό θα είναι δείγμα Δημοκρατίας. Το αντίθετο θα είναι δείγμα αναλγησίας , κοροϊδίας .
    Είμαι αθλητής από τα 5 μου χρόνια. Έχω δοκιμάσει σε πολλά αθλήματα
    ( κολύμπι , ποδηλασία, μπάσκετ , taekwondo ….)
    Τα τελευταία 10 χρόνια είμαι αθλητής ιστιοπλοΐας και τα τελευταία 8 χρόνια ανελλιπώς μέλος της Εθνικής ομάδας.
    Απόφοιτος των ΤΕΦΑΑ . Μπορούσα να μπω στο Πανεπιστήμιο χωρίς να χρησιμοποιήσω τις διακρίσεις μου. Έχω ολοκληρώσει τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις.
    Το άθλημα μου είναι πολύ δαπανηρό και αν και είμαι μέσα στους 2 καλύτερους Έλληνες αθλητές και στους καλύτερους στην Ευρώπη το κράτος έχει σταθεί δίπλα μου στην κάλυψη ελαχίστων εξόδων .Από την οικογένεια μου στηρίχτηκα κατά 99 %.
    Όταν κέρδισα βαλκανικό μετάλλιο και λίγο αργότερα πανευρωπαϊκό δεν ήξερα ότι μπορώ να μπω στο Πανεπιστήμιο ούτε ότι μπορώ να διοριστώ στο Δημόσιο. Δεν γνώριζα ότι υπήρχαν προνομία . Και αυτό γιατί το έκανα επειδή μου άρεσε ο αθλητισμός !!! Όταν πριν ένα χρόνο κατέθεσα τα χαρτιά μου για διορισμό στο Δημόσιο σαν διακεκριμένος αθλητής , ένιωσα ότι αυτό το Κράτος μου επιβραβεύει την κούραση , τον πόνο , την απογοήτευση , την προσπάθεια , την έλλειψη προσωπικής ζωής , την απογοήτευση όταν οι συμμαθητές μου πήγαιναν πενθήμερη και εγώ έπρεπε να μείνω, να μην πάω , επειδή είχα προπόνηση .Δεν παραπονιέμαι … το κάνω επειδή μου αρέσει .Μου αρέσει να αγωνίζομαι , να προσπαθώ γιατί όλα αυτά ξεχνιούνται βλέποντας αυτό το κομμάτι από μέταλλο κρεμασμένο στο στήθος ή όταν απλά ξέρω ότι έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου για μένα και για την χώρα μου. Τι ωραίο πράγμα να βλέπεις τη γαλανόλευκη ψηλά στον ιστό !!!
    Ξέρετε πως αισθανόμαστε όταν βλέπουμε τους ξένους συναθλητές μας να παίρνουν μέρος σε όλους τους αγώνες , training camps και εμείς να μην μπορούμε να πάμε επειδή δεν μπορούμε να καλύψουμε τα έξοδα μας … ;
    Πίσω από τις επιτυχίες μας υπάρχει πολύς πόνος τον οποίο τον νιώθουμε εμείς και οι οικογένειες μας… Το κράτος θα σταθεί δίπλα σου …για να φωτογραφηθεί στο αεροδρόμιο ή στην απονομή του Πανελληνίου .
    Ας αλλάξει αυτή η κατάσταση . Ας αλλάξει αυτή η νοοτροπία. Δώστε κίνητρα και άλλα πιο πολλά κίνητρα να συνεχίσουμε …
    ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ..
    Δεν το βλέπω προσωπικά . Μπορώ , έχω τα εφόδια να κάνω πολλές δουλειές. Νιώθω ικανός να αντιμετωπίσω τη ΖΩΗ .
    Είμαι τώρα 26 ετών στην καλύτερη ηλικία για αθλητικές επιδόσεις. Μην με σταματάτε .Μην με βάζετε στο δίλημμα αθλητισμός ή μια θέση στο Δημόσιο.

    Ευχαριστώ

  • 18 Νοεμβρίου 2009, 17:28 | ΜΑΡΛΕΝ

    ΘΕΩΡΩ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΣΤΕΡΗΣΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ. ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΝΙΚΕΣ ΓΙΑ 2η ή 3η ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ? ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΥΜΝΟΣ ? ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΚΥΜΑΤΙΖΕΙ ΣΤΙΣ ΞΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ? ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΝΕΡΓΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ? ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΜΕΣΟΛΑΒΟΥΝ ΠΕΡΙΠΟΥ 3 ΧΡΟΝΙΑ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ? ΟΥΤΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΥΤΕ ΘΑ ΑΘΛΟΥΝΤΑΙ. ΩΡΑΙΑ !! ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ
    ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΑΔΕΙΩΝ. ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΩΡΑΡΙΟ? ΙΣΩΣ ΜΕ ΑΔΕΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ? ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΕΡΕΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΝΙΚΕΣ ? ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΜΕ ΜΕΣΟΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΒΡΟΝΤΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ? ΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ. ΔΟΞΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ.
    ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΤΕ. ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ.

  • 18 Νοεμβρίου 2009, 14:25 | Βασίλειος

    Θεωρώ υπερβολή σε μια κοινωνία με τις δομές της Ελληνικής, να υπάρχει ένα προνομιακό καθεστώς, διορισμού για τους Αθλητές και μόνον.
    Σαφώς συνεισφέρουν στο αθλητικό ιδεώδες, στη διάδοση της ολυμπιακής ιδέας και σε πολλά άλλα ιδεώδη, ειδικά όταν τιμούν την εύννοια της πολιτείας, χωρίς να εμπλεκονται σε ντόπινγκ, κ.α. δραστηριότητες που αμαυρώνουν αν μη τι άλλο, τα ιδεώδη και προδίδουν τις προσδοκίες των πολιτών. Καθήκον της πολιτείας είναι να διαμορφώσει τις προυποθέσεις για την διάκρισή τους, να τους τιμήσει και να τους ανταμείψει με έναν διαφορετικό τρόπο, ειδικά να η πολιτεία τους θέλει «επαγγελματίες αθλητές».

    Η έννοια του στίβου και του «αγωνίζεσθαι», δεν περιορίζεται μόνον στους αθλητές. Χιλιάδες πολίτες αγωνίζονται καθημερινά και διακρίνονται σε πάρα πολλούς τομείς. Ποιά η εύννοια της Πολιτείας; Αποτελεί υπερβολικά «ανοδομή» ο τιμητικός διορισμός αθλητών στο δημόσιο, σε μια κοινωνία που δεν διαθέτει «υποδομές» για το σύνολο των πολιτών της.
    Ο συγγράφων αυτό το σχόλιο, είναι συγγραφέας 7 επιστημονικών βιβλίων σε θέματα μάρκετινγκ, από τις εκδόσεις Σταμούλη. Προσωπικά αισθάνομαι ότι έχω καταθέσει πνευματικά έργο στην παιδεία της χώρας μου, και δεν περιμένω καμιά αναγνώριση από την Ελληνική Πολιτεία για αυτό, ούτε καμιά τιμητική διάκριση και τιμητικό διορισμό. Υπάρχουν άλλοι χιλιάδες, με περισσότερα επιτεύγματα από τα δικά μου που δίνουν τους δικούς τους αγώνες στους δικούς τους στίβους.
    Ο Αθλητισμός είναι Ιδεώδες ως εκ τούτου θα πρέπει να βρεθεί ένα άλλο είδος ανταμοιβής αυτών των ανθρώπων, που σίγουρα δεν μπορούν να εργάζονται και να είναι και στο στίβο γαι προπόνηση, ούτε μπορούν να αγωνίζονται μετά την παρέλευση κάποιας ηλικίας. Είναι θέμα που θα επιλύσει ο καθ ύλην αρμόδιος Υπουργός, δεν είναι θέμα προς διαβούλευση για το θέμα προσλήψεις στο δημόσιο, ως εκ τούτου προτείνω να παραλειφθεί.

  • 18 Νοεμβρίου 2009, 13:12 | κώστας β

    Aν θέλετε κύριοι της Κυβέρνησης να ανταμείψετε τους αθλητές οι οποίοι διακρίνονται διεθνώς, μια λύση υπάρχει.Οχι να τους διορίζετε στο δημόσιο αλλά να τους υποστηρίζετε στην προσπάθειά τους να διακριθούν. Μόνο να φωτογραφίζεστε με τους αθλητές της άρσης βαρών,του τζούντο,της ξιφασκίας,του κανόε καγιάκ καιμε όλους όσους θυμάστε όταν διακρίνονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να κλέψετε κι εσείς τα φλας. Ξεχνάτε βέβαια ότι όλοι αυτοί οι αθλητές πληρώνουν από την τσέπη τους,χωρίς καμιά κρατική υποστήριξη και κάνοντας προπόνηση σε άθλιες εγκαταστάσεις μιας κι εσείς χτίσατε το παλάτι της άρσης βαρών πχ για να κάνετε εντύπωση στους ξένους αλλά μετά αποφασίσατε ότι δεν είναι απαραίτητο για τους μελλοντικούς έλληνες αθλητές και το κλείσατε. Εντάξει μας είδε ο κόσμος οπότε φτάνει. Υποστήριξη χρειάζονται όλοι οι νέοι αθλητές όχι θέσεις στο δημόσιο. Εμένα που σπούδαζα 10 χρόνια γιατί δε με ανταμείβετε τότε με μια θέση κύριοι στο δημόσιο? Αλλά μάλλον εγώ δεν συνοδευομαι από φλας και κάμερες..

  • 18 Νοεμβρίου 2009, 12:37 | Κάτσιος Γρηγορης

    Κύριοι
    Κατ αρχήν να σας συγχαρώ για την πρωτοβουλία σας να ακούσετε τις απόψεις, τους προβληματισμούς και τις αγωνίες, των άμεσα εμπλεκομένων αθλητών και των οικογενειών τους.
    Σας παραθέτουμε την οικογενειακή μας ιστορία των τελευταίων δεκατριών ετών όπου ασχολείται ο γιός μας με το αγώνισμα του υγρού στίβου, την ιστιοπλοΐα μονού πληρώματος στην κατηγορία Laser STR. Σήμερα 19 ετών φοιτητής στα ΤΕΦΑ Αθηνών, υπηρετεί την θητεία του και προσπαθεί να συνδυάσει την συμμετοχή του στην Πανεπιστημιακή κοινότητα, το Στράτευμα και το βαρύ πρόγραμμα των προπονήσεων και προετοιμασίας για τους επερχόμενους Εθνικούς και Διεθνείς Αγώνες. Σας διαβεβαιώνουμε ότι ο χρόνος είναι ιδιαίτερα περιορισμένος.
    Με δεδομένη αυτή την δύσκολη κατάσταση και την γενικότερη δυσκολία για εύρεση πόρων για την οικονομική στήριξη του αθλήματος (αγορά σκάφους, πανιών και εξαρτίας του σκάφους, τα τρία ή τέσσερα ταξίδια που απαιτούνται στο εξωτερικό), δεν καταλαβαίνω πως αλλιώς μπορεί να ζήσει ο αθλητής που έτσι και αλλιώς δικαιούται την εισαγωγή του στο Δημόσιο, αφού του αφαιρείται το δικαίωμα να αθλείται παράλληλα με την υπηρεσία του. Δηλαδή του λέμε να σταματήσει τον αθλητισμό και να αράξει σε κάποιο γραφείο του Δημοσίου. Δεν θέλουμε να προσπαθεί για όσα χρόνια μπορεί ? Δεν συζητάμε για αργομισθία.
    Το ζήτημα μπορεί να λυθεί, ζητώντας κάθε χρόνο από την αρμόδια Ομοσπονδία, να βεβαιώνει την συμμετοχή του στην Εθνική Ομάδα ή μπορούν να μπουν από εσάς περιορισμοί και σε καμία περίπτωση αποκλεισμοί, τουλάχιστον για το διάστημα της αποδεδειγμένης ενασχόλησης του με το άθλημα.
    Ας προσπαθήσετε να μην ρίξετε εν ενεργεία αθλητές στις πολυθρόνες της καφετέριας. Βοηθήστε τους να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Σας διαβεβαιώνουμε ότι ένας μισθός Δημοσίου δεν τους εξασφαλίζει την εύπορη διαβίωση, αλλά τους βοηθά ώστε να ξεκινήσουν την ζωή τους με αξιοπρέπεια.

    Ευχαριστούμε για την φιλοξενία

  • 18 Νοεμβρίου 2009, 11:20 | meladeniou ioanna

    στην ιστιοπλοοία αν δεν κάνω λάθος δεν διεξάγωντε Μεσογειακοί αγώνες αλλα Βαλκανικοί αγώνες έχουν την ίδια ισχύ ?

  • 18 Νοεμβρίου 2009, 00:50 | Ε.Σ.

    Αν στόχος της κυβερνήσεως είναι να συνεχιστεί να θεωρείται ο δημόσιος τομέας συνώνυμο της <> και όχι της παραγωγικότητας και αν επιθυμεί να παραμείνει ο χώρος του αθλητισμού από τους πλέον πολύπαθους να συμπεριλάβει το άρθρο 9 σε όποια παραλλαγή επιθυμούν οι πολίτες.Αν πάλι θέλει να αλλάξει το σκηνικό προς το καλύτερο, ας το αποσύρει πριν καν κατατεθεί.

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 22:38 | ΜΙΡΑΜΠΙΤΑΣ ΣΠΥΡΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ν.Ο.Ν.Μ.Α)

    Κύριοι,
    θα παρακαλούσα να μας δώσετε το όνομα του κυρίου που σκέφτηκε κάτι τέτοιο (δηλ. να σταματάει τον αθλητισμό αυτός που διορίζεται στο Δημόσιο), διότι πολύ αμφιβάλλω αν ο άνθρωπος αυτός έχει ταυτότητα Ελληνική. Είναι αδιανόητο Έλληνας να μην θέλει να ακουστεί ο Εθνικός Ύμνος της Πατρίδας μας περισσότερο από μία φορά από άξιους αθλητές.
    Καλά θα κάνει ο κύριος αυτός να πάει σπίτι του και να αφήσει τον αθλητισμό στην ησυχία του για το καλό του τόπου μας.

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 22:06 | dimitra

    Άρθρο 9 Διορισμός διακριθέντων αθλητών.=ΔΙΚΑΙΟ!

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 22:38 | χρηστος

    αγαπητέ έλληνα πολίτη αυτής της πανεμορφης αλλα και καταρεμενης χωρας

    διάβασα σε πολλά σχόλια για το θέμα των αθλητών που κακώς φοιτούσαν στα πανεπιστήμια αυτης της χώρας με ανευ η ποσοστωση.
    ας ξυπνήσουμε λιγο και ας κοίταξουμε λίγο το προβλημα στα μάτια.

    ποιο ειναι το πρόβλημα οτι εμπαιναν και 100 αθλητες στα ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΙ η οτι εχουμε ενα σαθρό σύστημα παιδείας και τα παιδια απο το δημοτικο κι όλας χρείαζονται ιδιεταιρα γιατι το σχολείο εχει επέλθει στην χειροτερη του μορφή. οτι οι ιδιοι οι καθηγητες δασκαλοι συντηρουν με οση δυναμη εχουν την παραπαιδεια.

    οσο αφορα τα υπολοιπα προνομια οι νομοι πρεπει να φτιαχνονται ωστε να αντικατοπτριζουν την πραγματικοτητα.
    μακαρι ολα τα αθληματα να ηταν σαν το ποδοσφαιρο το μπασκετ το γκολφ και αλλα συναφη αθληματα στα οποια ο αθλητης δεν χρειαζεται καμια οικονόμική βοηθεια οταν ειναι σε ενα πολυ υψηλο επιπεδο ομως δυστηχως δεν ειναι ετσι υπαρχουν αθληματα τα οποια εφερναν και φερνουν μεταλλια , σε διεθνες επιπεδο αλλα οι αθλητες δεν ειναι εκατομυριουχοι .

    αν θελουμε να εχουμε αθλητισμο πρέπει να υπάρχουν κινητρα για τον πρωταθλητισμό επειδη κυριοι οταν σε μια χωρα δεν υπαρχει πρωταθλητισμος δεν υπαρχουν ειδωλα για να ύπαρξει αθλητισμος και αυτό μας το έχει διδάξει ίστορια σε όλους τους τομείς

    φτιάξτε νόμους ουσίας
    όχι πασαλείματα και έμπλαστρα

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 18:47 | Τριανταφύλλου Μάνος, Οικονομολόγος

    Πρώτη παρατήρηση: Έτσι όπως έχουν συνταχθεί τα επιμέρους άρθρα του Νόμου και όπου αυτά συσχετίζονται με υφιστάμενους παλιούς Νόμους που τροποποιούνται ή καταργούνται, δεν μπορεί κανείς να βγάλει άκρη χωρίς να έχει και τα άρθρα του παλιού Νόμου ή και ολόκληρο τον κάθε παλιό Νόμο μπροστά του. Συνεπώς δεν είναι έτσι δυνατό να γίνουν παρατηρήσεις ή προτάσεις επί των αλλαγών που επέρχονται στο Νομοσχέδιο. Αλλά και να είχε κανείς τους παλιούς Νόμους, που είναι και αρκετοί , μια που υπάρχει τρόπος να βρεθούν, άρθρα των οποίων αλλάζουν ή καταργούνται με το παρόν Νομοσχέδιο, δεν θα ήταν φαντάζομαι καθόλου εύκολο να ψάχνει και να μελετά κάθε άρθρο όλων αυτών των παλιών Νόμων που τροποποιούνται ή καταργούνται, ώστε να μπορεί να κρίνει αν, κατά τη γνώμη του, είναι οι αλλαγές που επέρχονται προς τη σωστή κατεύθυνση, ώστε, αν κρίνει επίσης σκόπιμο, να κάνει βελτιωτικές προτάσεις.
    Καλύτερα θα ήταν αν μπορούσε να γίνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο Νόμου το οποίο θα περιελάμβανε ότι παραμένει σε ισχύ από τους παλιούς Νόμους και σχετίζεται με το σύστημα προσλήψεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και δεν εννοώ τον αρχικό ή βασικό Νόμο περί ΑΣΕΠ (Ν. 2190/94), αλλά τις τροποποιήσεις και προσθήκες που ακολούθησαν, όπως επίσης και όλες τις τροποποιήσεις και προσθήκες που προβλέπεται να γίνουν τώρα, ως ολοκληρωμένα άρθρα και να καταργηθούν έτσι όλοι οι παλαιότεροι σχετικοί Νόμοι στο σύνολο τους πλην του βασικού. Αν συνεχίσουμε έτσι δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ τίποτα με την τεράστια πολυνομία που έχει η χώρα και πρέπει να ανατρέξει κανείς κάθε φορά σε μια σειρά από Νόμους (τροποποιητικούς των βασικών) προκειμένου να βρει το σύνολο των ρυθμίσεων που σχετίζονται π.χ. με το σύστημα προσλήψεων στο δημόσιο.
    Άλλωστε ο ίδιος ο Αναστάσιος Πεπονής που ήταν ο εμπνευστής Υπουργός της ανεξάρτητης αρχής για αξιοκρατικές προσλήψεις στο δημόσιο με το Νόμο 2190/1994 (γνωστός και ως «Νόμος Πεπονή») παρατήρησε σε σχετική συνέντευξη στο Δημοσιογράφο Ηλία Μπενέκο, ότι αν συγκεντρώναμε όλες τις τροποποιήσεις που έχει υποστεί ο νόμος αυτός θα μπορούσε να γραφτεί βιβλίο 408 σελίδων και αυτό δεν ήταν δική του αυθαίρετη εκτίμηση, όπως παρατήρησε ο πρώην Υπουργός, αλλά προκύπτει από την ιδιωτική κωδικοποίηση του πρώην συμβούλου του ΑΣΕΠ κ. Βασίλη Ανδρονόπουλου. Το γεγονός αυτό δείχνει το μέγεθος της προσπάθειας καταστρατήγησης από διάφορους παράγοντες των κυβερνήσεων που ακολούθησαν μετά τη ψήφιση του Νόμου αυτού, τουλάχιστον μετά τις αναπότρεπτες προσθήκες και τροποποιήσεις που ήταν αναγκαίες κατά το πρώτο στάδιο εφαρμογής του.
    Αυτή η παρατήρηση ισχύει για κάθε νέο σχέδιο Νόμου και όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα.
    Παρατήρηση σε σχέση με το άρθρο 9 (Διορισμός διακριθέντων αθλητών):
    Δεν συμφωνώ καθόλου με τη σχετική ρύθμιση, δηλαδή να διορίζονται οι αθλητές αυτοί κατά παρέκκλιση των κειμένων διατάξεων. Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί άλλοι τρόποι και πρέπει να επιβραβεύονται αθλητές οι οποίοι επιτυγχάνουν εξαιρετικές αγωνιστικές διακρίσεις, όπως αυτές που αναφέρονται στη παραγρ. 1. από τη πολιτεία, αλλά όχι στη πλάτη των πολιτών και των συνυποψηφίων, κυρίως νέων ανθρώπων, που πραγματοποίησαν επί σειρά ετών σπουδές, μεταπτυχιακά και διδακτορικά με οικονομική αιμορραγία των γονιών τους, μια που δεν χρειάζεται οι αθλητές να έχουν τα απαραίτητα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα που απαιτούνται για τις συγκεκριμένες θέσεις στο δημόσιο, όπως τουλάχιστον προκύπτει από το παραπάνω άρθρο.
    Θα συμφωνούσα μόνο στη περίπτωση που οι αθλητές αυτοί πληρούν όλες τις τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη κάλυψη της κάθε θέσης στο δημόσιο και έχουν μια προσαύξηση μοριοδότησης λόγω των εξαιρετικών τους αγωνιστικών διακρίσεων και τίποτα παραπάνω. Άλλωστε συνήθως γίνονται οι αθλητές με αυτές τις εξαιρετικές επιδόσεις γνωστοί και διαθέτουν, όπως έχει γίνει συχνά στο παρελθόν, την αναγνωρισημότητα τους για διαφημιστικούς σκοπούς , φυσικά με το αζημίωτο και τα χρήματα στη περίπτωση αυτή δεν είναι λίγα.
    Πρόταση σε σχέση με τα Stage στον ιδιωτικό τομέα:
    Μετά τη κατάργηση των stage στο δημόσιο τομέα πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή και στα προγράμματα μαθητείας (stage) του ιδιωτικού τομέα. Συγκεκριμένα είναι απαραίτητο τα παιδιά αυτά να ασφαλίζονται κατά τη διάρκεια της μαθητείας τους από τον εργοδότη κανονικά μια που την αμοιβή τους, έστω αυτή την πενιχρή αμοιβή, την καλύπτει η ΕΕ, αν δεν κάνω λάθος. Επιπλέον θα ενισχυθούν έτσι και τα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν το μαύρο τους το χάλι. Επίσης είναι σημαντικό να έχουν αυτά τα προγράμματα μαθητείας συγκεκριμένη χρονική διάρκεια, χωρίς δυνατότητα ανανέωσης ή συνέχισης της μαθητείας, να βασίζονται σε αναλυτική σύμβαση μεταξύ του εργοδότη, του ΟΑΕΔ και του μαθητευόμενου και να ελέγχονται π.χ. από τον ΟΑΕΔ ως προς την τήρηση της σύμβασης σε ότι αφορά το ίδιο το πρόγραμμα μαθητείας αλλά και ως προς την εφαρμογή της στο σύνολο της. Ο στόχος των προγραμμάτων αυτών πρέπει να είναι η επαγγελματική κατάρτιση και κατά το δυνατό απορρόφηση αυτών των νέων, μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης τους, από τον ίδιο τον εργοδότη, έτσι ώστε να μειωθεί η ανεργία των νέων ανθρώπων και φυσικά τουλάχιστον με τη νόμιμη αμοιβή. Για το σκοπό αυτό μπορούν να δοθούν από τη κυβέρνηση κίνητρα και για τον εργοδότη, όπως π.χ. η επιδότηση για τα πρώτα3-4 χρόνια των ασφαλιστικών εισφορών του νέου εργαζόμενου.
    Κατά τα λοιπά έπρεπε κατά τη γνώμη μου να γίνουν αυτές οι αλλαγές σχετικά με τα Stage στο δημόσιο και την μη μοριοδότηση τους μια που το θέμα έφτασε να είναι εκτός ελέγχου αλλά και άδικο σε βάρος της απαραίτητης αξιοκρατίας στο δημόσιο αλλά και σε βάρος των νέων με λαμπρές σπουδές που δεν είχαν κάποιο πολιτικό βύσμα ή δεν ήθελαν να φιλήσουν τις κατουρημένες ποδιές αυτών των άθλιων πολιτικών.

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 17:04 | Βίβιαν Μητροπούλου

    Κύριε Υπουργέ,

    Εκφράζοντας τα συγχαρητήριά μου για την δυνατότητα που δώσατε στους πολίτες να κάνουν γνωστές τις απόψεις τους κατά τη διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης θα ήθελα να θέσω υπόψη σας τα παρακάτω:

    Το γενικότερο θέμα των κινήτρων και της επιβράβευσης των αθλητών είναι ένα θέμα που θα πρέπει να δείτε συνολικά και όχι αποσπασματικά σε διάφορα νομοσχέδια όπως αυτό που βλέπει μόνο το κομμάτι του διορισμού στο Δημόσιο ως επιβράβευση και επαγγελματική αποκατάσταση των αθλητών.

    Γιατί βλέποντας το θέμα αποσπασματικά, χάνεται η δυνατότητα να βρεθούν άλλα κίνητρα/επιβραβεύσεις για τους αθλητές που να λειτουργούν καλύτερα για την προώθηση του αθλητικού ιδεώδους χωρίς να προκαλούν το κοινό αίσθημα το οποίο είναι οξυμμένο από φαινόμενα κατάχρησης των σχετικών προνομίων.

    Όμως, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι η νομοθετική διαδικασία πιθανά θέτει κάποιους περιορισμούς, θα προχωρήσω σε αναλυτικό σχολιασμό του άρθρου 9 του Σχεδίου Νόμου και θα παραθέσω επιπλέον κάποιες προτάσεις για κίνητρα-επιβράβευση αθλητών που ελπίζω να γίνει δυνατό να αξιοποιηθούν από τον αρμόδιο Υπουργό κατά τη επεξεργασία νέου Σχεδίου Νόμου για τον Αθλητισμό.

    Παράγραφος 1
    Όπως παρατήρησαν και άλλοι σχολιαστές, θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός μεταξύ ομαδικών και ατομικών αθλημάτων. Είναι σαφέστατα δυσκολότερο για έναν αθλητή ατομικού αθλήματος να πετύχει ατομική επίδοση που θα τον φέρει στις κορυφές του αθλήματός του, σε σύγκριση με ένα αθλητή ομαδικού αθλήματος που πιθανά μέτρια ατομική του επίδοση καλύπτεται από τη συνολική επίδοση της ομάδας. Ο αθλητής ατομικού αθλήματος παλεύει μόνος του στηριζόμενος αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις οι οποίες σε σωματικό, ψυχολογικό και τεχνικό επίπεδο πρέπει να είναι άριστες ενώ ο αθλητής ομαδικού αθλήματος ωφελείται από την συνολική δυναμική της ομάδας.

    Ειδικότερα για αθλητές ατομικού αθλήματος τα όρια θα πρέπει να επεκταθούν έως την 6η νίκη για Ολυμπιακούς, Παγκόσμιους και Πανευρωπαϊκούς αγώνες (περιπτώσεις Α,Β,Γ).

    Επιπλέον θα πρέπει να επεκταθούν οι κατηγορίες αθλητών που μπορούν να επωφεληθούν των προνομίων αυτών. Ειδικότερα θα πρέπει εκτός των ανδρών και γυναικών να συμπεριληφθούν και οι κατηγορίες νέων ανδρών –γυναικών, εφήβων – νεανίδων για νίκες σε Παγκόσμιους και Πανευρωπαϊκούς αγώνες (περιπτώσεις Β, Γ), που πολύ σωστά τις περιλαμβάνεται στην περίπτωση Ε που αφορά επίτευξη ή ισοφάριση παγκόσμιου ρεκόρ. Γιατί παγκόσμιο ρεκόρ μπορείς να κάνεις και σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, ή άλλη αναγνωρισμένη διοργάνωση αλλά είναι το ίδιο σημαντικό να λάβεις θέση την 6άρα σε Παγκόσμιο ή Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που συμμετέχουν οι καλύτεροι αθλητές από πολλές χώρες με υψηλό αθλητικό επίπεδο.

    Πολύ σωστά εξαιρείτε τους επαγγελματίες αθλητές είτε ομαδικού (το σύνηθες) είτε ατομικού αθλήματος.

    Κατά συνέπεια προτείνω την αναδιαμόρφωση της παραγράφου 1 ως εξής:

    «1. Αθλητές οι οποίοι επιτυγχάνουν εξαιρετική αγωνιστική διάκριση σε ατομικά ή ομαδικά αθλήματα, διορίζονται κατά παρέκκλιση των κειμένων διατάξεων.
    Εξαιρετική αγωνιστική διάκριση αθλητή, προκειμένου να αποκτήσει δικαίωμα διορισμού είναι :
    Α. αα) Προκειμένου για αθλητές ομαδικού αθλήματος 1η έως 3η νίκη σε θερινούς ή χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
    ββ) Προκειμένου για αθλητές ατομικού αθλήματος 1η έως 6η νίκη σε θερινούς ή χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
    Β. αα) Προκειμένου για αθλητές ομαδικού αθλήματος 1η έως 3η νίκη σε Παγκόσμιους Αγώνες ανδρών – γυναικών, νέων ανδρών –γυναικών, εφήβων – νεανίδων.
    ββ) Προκειμένου για αθλητές ατομικού αθλήματος 1η έως 6η νίκη σε Παγκόσμιους Αγώνες ανδρών – γυναικών, νέων ανδρών –γυναικών, εφήβων – νεανίδων.
    Γ. αα) Προκειμένου για αθλητές ομαδικού αθλήματος 1η έως 3η νίκη σε Πανευρωπαϊκούς Αγώνες ανδρών – γυναικών, νέων ανδρών –γυναικών, εφήβων – νεανίδων.
    ββ) Προκειμένου για αθλητές ατομικού αθλήματος 1η έως 6η νίκη σε Πανευρωπαϊκούς Αγώνες ανδρών – γυναικών, νέων ανδρών –γυναικών, εφήβων – νεανίδων.
    Δ. 1η έως 3η νίκη σε Μεσογειακούς Αγώνες ανδρών γυναικών.
    Ε. Η επίτευξη ή ισοφάριση παγκόσμιας επίδοσης ανδρών – γυναικών , νέων ανδρών –γυναικών, εφήβων – νεανίδων σε αγώνισμα αθλήματος που καλλιεργείται από αναγνωρισμένες ομοσπονδίες.
    Δικαίωμα διορισμού αποκτούν και αθλητές με αναπηρία που κατακτούν 1η έως 6η νίκη σε θερινούς ή χειμερινούς Παραολυμπιακούς αγώνες καθώς και στους υπό τα στοιχεία, Β, Γ και Δ ανωτέρω αγώνες. Οι εν λόγω αθλητές επιτρέπεται να διορίζονται και σε συνιστώμενες προσωποπαγείς θέσεις, οι οποίες συνιστώνται με την πράξη διορισμού και καταργούνται με την αποχώρηση με οποιονδήποτε τρόπο αυτών που τις κατέχουν.
    Εξαιρούνται οι επαγγελματίες αθλητές που επιτυγχάνουν νίκη κατά τις ανωτέρω διακρίσεις.»

    Παράγραφος 2
    Ένα από τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αθλητής είναι το βιοποριστικό. Πως θα είναι δυνατόν να αφιερώνει το χρόνο που απαιτείται για την σκληρή προπόνηση και τη συμμετοχή σε αγώνες για την επίτευξη σημαντικής διάκρισης όταν θα πρέπει να εργάζεται για να ζήσει αυτός και η οικογένειά του. Όπως ομολόγησε ο ίδιος ο εξαιρετικός αθλητής της κωπηλασίας κ. Πολύμερος σε συνέντευξή του μετά το δεύτερο μετάλλιό του σε Ολυμπιακούς αγώνες θα ήταν αδύνατο να αφοσιωθεί στο άθλημά του αν δεν είχε λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα με τον διορισμό του στις Ένοπλες Δυνάμεις σε θέση που δεν απαιτείται η παρουσία του. Αν ήταν σε ισχύ η παράγραφος 2 το 2004, σε τι δίλλημα θα έμπαινε ο κ. Πολύμερος να συνεχίσει την αθλητική του δραστηριότητα στερώντας τα βασικά από την οικογένειά του ή να σταματήσει τον αθλητισμό για να διοριστεί στερώντας έτσι την Ελλάδα από ένα ακόμα Ολυμπιακό μετάλλιο.

    Καταλαβαίνω και προβληματίζομαι και εγώ για το πώς θα μπορούσε να βρεθεί η χρυσή τομή ώστε από τη μια να μην αντιμετωπίζουν οι αθλητές βιοποριστικό πρόβλημα και από την άλλη να μην βλέπουν τον διορισμό στο Δημόσιο σαν αυτοσκοπό και να μην γεμίζει το δημόσιο με αργομισθίες από αθλητές που συνεχίζουν την αθλητική τους δραστηριότητα αλλά με πενιχρά αποτελέσματα.
    Για αυτό και αναφέρομαι στα γενικά σχόλια παραπάνω ότι τα κίνητρα/επιβραβεύσεις θα πρέπει να τα δει κανείς συνολικά.

    Πάντως η λογική της διακοπής της αθλητικής δραστηριότητας δεν βοηθάει και θα πρέπει να μην ισχύσει.

    Θα μπορούσαν να εξεταστούν κάποια άλλα κριτήρια που να υποχρεώνουν τον διορισμένο αθλητή να είναι παρόν και παραγωγικός στην εργασία του αν π.χ. σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (4 χρόνια που είναι ένας Ολυμπιακός κύκλος) μετά την επίτευξη της διάκρισης δεν μπορέσει να επαναλάβει την διάκριση αυτή σε αγώνες των περιπτώσεων Α, Β, Γ, Δ ή την επίδοση της περίπτωσης Ε της παραγράφου 1. Με την επεξεργασία και τη σύνθεση απόψεων είμαι σίγουρη ότι θα βρεθούν τα κατάλληλα κριτήρια.

    Για το θέμα του ντόπινγκ πιστεύω ότι η ανάκληση του διορισμού πρέπει να έχει αναδρομική ισχύ και για αθλητές που διορίστηκαν μέχρι και 31/12/2009 βάσει προηγούμενων διατάξεων του Νόμου.

    Κατά συνέπεια προτείνω την αναδιαμόρφωση της παραγράφου 2 ως εξής:
    «2. Απαραίτητη προϋπόθεση για το διορισμό των αθλητών, είναι να έχουν συμπληρώσει το 18 έτος ηλικίας κατά το χρόνο υποβολής της αίτησής τους για διορισμό.

    Δεν διορίζεται, κατά τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, αθλητής ο οποίος τιμωρήθηκε ποινικά ή πειθαρχικά για παράβαση ντόπινγκ. Σε περίπτωση που η παράβαση ντόπινγκ διαπιστωθεί μετά τον διορισμό τότε ο διορισμός αυτός ανακαλείται ακόμα και αν οι αθλητές αυτοί διορίστηκαν πριν από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου.»

    Παράγραφος 3
    Δεν είναι κατανοητό αν η ΚΥΑ θα αφορά μια γενικότερη ρύθμιση ή ατομική ρύθμιση για κάθε αθλητή που επιτυγχάνει τις διακρίσεις της παραγράφου 1.

    Παράγραφος 4
    Σε συνέχεια των σχολίων/προτάσεων της παραγράφου 2 θα πρέπει να μην ισχύσει και για τις περιπτώσεις αυτές η διακοπή της αθλητικής δραστηριότητας.

    Κατά συνέπεια προτείνω την αναδιαμόρφωση της παραγράφου 4 ως εξής:

    «4. Η διαδικασία διορισμού διακριθέντων αθλητών που πέτυχαν διάκριση μέχρι και την 31/12/ 2009 , γίνεται βάσει των διατάξεων του Ν.2725/99, καθώς και της κοινής υπουργικής απόφασης αρ. 24344/9-6-2009 (ΦΕΚ 1182/Β/17-6-2009), όπως ισχύουν. Ο διορισμός τους γίνεται οποτεδήποτε, χωρίς τον περιορισμό που προβλέπεται στην παρ. 12α του άρθρου 18 του Ν.3708/08 (ΦΕΚ 210Α), όπως αντικαταστάθηκε από την παρ. Γ2 του άρθρου 45 του Ν.3773/09 (120Α).»

    Επανερχόμενη στο θέμα των κινήτρων και της επιβράβευσης των αθλητών δεν θα ήθελα να κουράσω με εκτενή σχόλια μιας και το προς σχολιασμό νομοσχέδιο περιορίζεται στα θέματα διορισμού. Επιγραμματικά μόνο θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα της μοριοδότησης των αθλητών με διακρίσεις για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η προηγούμενη κυβέρνηση περιόρισε τρομακτικά το εύρος της μοριοδότησης χωρίς να εμβαθύνει στο θέμα, με αποτέλεσμα να λειτουργεί ως αντικίνητρο για την ενασχόληση των νέων παιδιών με τον αθλητισμό αξιώσεων.

    Είναι γενικά αποδεκτό ότι ο ποιο σκληρά εργαζόμενος είναι ο μαθητής που προετοιμάζεται για τις Πανελλήνιες. Ακόμα ποιο σκληρά εργαζόμενος είναι ο μαθητής/αθλητής που αγωνίζεται για διακρίσεις σε Ολυμπιακούς αγώνες, Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα ή για την επίτευξη/ισοφάριση παγκόσμιου ρεκόρ, που πρέπει να αφιερώνει, ανάλογα και με το άθλημα, τουλάχιστον 3-5 ώρες ημερησίως συμπεριλαμβανομένου και του Σαββατοκύριακου για προπόνηση.

    Το λιγότερο που περιμένει ένας μαθητής/αθλητής με τέτοιες διακρίσεις είναι να ανταμειφθεί, εφόσον συνεχίσει να ισχύει το υφιστάμενο σύστημα πρόσβασης στην ανώτερη εκπαίδευση, με την εισαγωγή του χωρίς περιορισμό στο ΑΕΙ της επιλογής του.

    Θα πρέπει λοιπόν, στο πλαίσιο της συνολικής επεξεργασίας για τη δημιουργία κινήτρων και την επιβράβευση των αθλητών να συζητηθεί το θέμα της πρόσβασης των αθλητών στην ανώτατη εκπαίδευση προς την κατεύθυνση της άρσης των περιορισμών/αντικινήτρων που επέβαλε τη προηγούμενη κυβέρνηση.

    Τα παραπάνω δεν αφορούν τον μαθητικό αθλητισμό ο οποίος θα πρέπει να διαχωριστεί και να ληφθεί ειδική μέριμνα για αυτόν, λόγω του χαμηλού αθλητικού επιπέδου και της μεγάλης συναλλαγής μεταξύ γονέων και γυμναστών/προπονητών που παρατηρείται.

    Εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθεια σας.
    Στη διάθεσή σας.

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 16:07 | Νίκος

    Προς τον υπογράφοντα ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
    Εχετε δυο παραγράφους στο κείμενο σας που φαίνεται ξεκάθαρα τι οφέλη έχει κάποιος ο οποίος ασχολείται με τον αθλητισμό(η μία παραγραφος είναι:Στον αθλητισμό συνάντησαν την άμιλλα κ.λ.π. καιη δεύτερη παράγραφος είναι:Αθλούμαι σημαίνει κάθε μέρα προσπαθώ να γίνω καλύτερος κ.λ.π.) Συμφωνώ απόλυτα και για τους λόγους αυτούς και μόνο ένα παιδί πρέπει να ξεκινάει αθλητισμό και όχι για να βολευτεί στο δημόσιο. Ο ίδιος ο Σύλλογος Ολυμπιονικών έπρεπε να έχει κάνει τις προτάσεις του και να μην δέχεται την αργομισθία των Ολυμπιονικών αλλά να επιζητά την συνεχή κοινωνική προσφορά μεσα από ένα διορισμό και όχι 2-3 εκδηλώσεις κάθε χρόνο. Οι πολίτες μιας χώρας είναι περήφανοι για την χώρα τους όχι όταν μια αθλήτρια βγαίνει πρώτη στους Ολυμπιάκούς αλλά όταν η χώρα τους έχει δημοκρατία, δικαιοσύνη, ισονομία, σχολεία, στάδια, νοσοκομεία, δρόμους κ.λ.π. Όσο για τα προνόμια συμφωνώ με τον Δημήτρη:εισαγωγή μόνο στο ΤΕΦΑΑ για όσους έχουν νίκες με τους συλλόγους τους και τις εθνικές ομάδες και διορισμός για τους Ολυμπιονίκες σε θέσεις προσφοράς και όχι αργομισθίας.

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 15:33 | Σοφία(αθλήτρια)

    1ος ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ

    Αγωνιστική διάκριση αθλητή, προκειμένου να αποκτήσει δικαίωμα διορισμού είναι :
    Α. 1η έως 3η νίκη σε θερινούς ή χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
    Β. 1η έως 3η νίκη σε Παγκόσμιους Αγώνες ανδρών – γυναικών.
    Γ. 1η έως 3η νίκη σε Πανευρωπαϊκούς Αγώνες ανδρών – γυναικών.
    Δ. 1η έως 3η νίκη σε Μεσογειακούς Αγώνες ανδρών γυναικών.

    ΠΡΟΤΑΣΗ-ΛΥΣΗ

    Προνόμια μέχρι και την 6η θέση τουλάχιστον. Οι επιδόσεις και ο ανταγωνισμός στο εξωτερικό έχουν φτάσει στα ύψη. Είναι αδύνατον λοιπόν ένας πρωταθλητής με ταλέντο και όντας καθαρός (χωρίς να κάνει χρήση απαγορευμένων ουσίων) να καταλάβει από την 3η ως 1η θέση σε έναν από τους αγώνες που αναφέραμε παραπάνω. Αντιθέτος με αυτόν τον τρόπο που προτείνω ένας «καθαρός» αθλητής θα μπορεί να ελπίζει καθώς δεν θα είναι ανέφικτο να διεκδικήσει μία από τις νικητήριες θέσεις(1η-6η).

    2ος ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ

    Απαραίτητη προϋπόθεση για το διορισμό των αθλητών, είναι να έχουν διακόψει αποδεδειγμένα την αγωνιστική τους δραστηριότητα κατά το χρόνο υποβολής της αίτησής τους για διορισμό.

    ΠΡΟΤΑΣΗ-ΛΥΣΗ

    Με απλά λόγια αν ο Πύρρος Δήμας ήταν τώρα Ολυμπιονίκης δεν θα ξαναγινόταν αν ήθελε να διοριστεί! Θα έπρεπε να σταματήσει τον αθλητισμό και μετά να διοριστεί στο δημόσιο. Δεν θα γινόταν 3 φορές Ολυμπιονίκης.

    Κανονικά θα πρέπει εφόσον διοριστεί ο αθλητής και με την προϋπόθεση ότι θα συνεχίσει να έχει διακρίσεις(μέχρι τελικό,δηλαδή 12η θέση) σε παγκόσμιο και πανευρωπαϊκό επίπεδο επιβάλλεται να έχει απαλλαγές από την εκάστοτε υπηρεσία.Θα έχει δικαίωμα μόνο μία χρονια να μην τηρήσει αυτην την προϋπόθεση. Σε διαφορετική περίπτωση ‘ναι’ θα πρέπει να δίνει καθημερινά το παρόν στην υπηρεσία του, χωρίς όμως να είναι απαραίτητο να «κρεμάσει τα παπούτσια του» και να το δηλώσει με έγγραφο της ομοσπονδίας. Θα μπορεί, και είναι δικαίωμα του να πηγαίνει τον ελεύθερο του χρόνο στις προπονήσεις και να κατεβαίνει στους αγώνες εφόσον αυτοί θα τυχαίνουν Σάββατο-Κυριακή ή σε περιόδους άδειας.

    Δεν τους ενδιαφέρει ο αθλητισμός δυστυχώς!!Βρήκαν πάτημα το ντόπινγκ και τα κατέστρεψαν όλα!Παντού υπάρχει ΑΠΑΤΗ ας άρχιζαν απο την πολιτική….
    Μεγαλύτερη ανάγκη έχει ο αθλητισμός μας…δεν σπανίζουν πλέον οι μορφωμένοι,με πτυχία και άξιοι να σταθούν στο πόστο μιας δημόσιας υπηρεσίας αλλα σπανίζουν οι αθλητές με ταλέντο,θέληση και όραμα.
    Το πιο εύκολο πράγμα για έναν αθλητή είναι να σταματήσει τις προπονήσεις και να πηγαίνει στην υπηρεσία, να βάζει σφραγίδες και υπογραφές γιατι όμως να το κάνει ή να τον υποχρεώσει η πολιτεία να το κάνει εφόσον δεν θέλει…γιατι ξέρει ότι αυτό το ταλέντο-χάρισμα που του έχει δώσει ο Θεός μπορεί να το εκμεταλλευτεί όσο είναι νέος!!!

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 13:51 | George Stefanidis

    Μπραβο στο ΠΑΣΟΚ που με τον νεο αθλητικο νομο μας υπενθυμιζει οτι δεν διαφερει σε τιποτα απο την ΝΔ!!!Μικρες πινελιες μονο στον ισοπεδωτικο ελεεινο νομο του Ιωαννιδη.
    Αναρωτιεμαι ποιες ειναι οι τρομερες αλλαγες που κανατε?
    Γιατι αραγε δεν κανετε επ ευκαιριας τον Ιωαννιδη ΓΓΑ να σας δωσει τα φωτα του ωστε να παρετε ακομα χειροτερα μετρα για τον αθλητσμο?
    Ετσι και αλλιως ειναι δισδιακριτες οι διαχωριστικες γραμμες σας.
    Αν πραγματικα θελετε να κανετε κατι νεο και προς τη σωστη κατευθυνση γιατι δε ρωτατε πρωτα ανθρωπους παραγοντες ολυμπιονικες και ειδικους του αθλητισμου να σας βοηθησουν?
    Γιατι δε ρωτατε τις μαναδες και τους πατεραδες των πρωταθλητων μας?τους ιδιους τους πρωταθλητες μας που ματωνουν ψυχικα σωματικα και οικονομικα καθημερινα για να ποζαρετε εσεις για μια φωτο διπλα τους μετα απο καθε μεγαλη διακριση.
    Βεβαια μετα την μεταπολιτευση ο μεσος ελληνας γαλουχηθηκε με το ρουσφετακι το μεσον και την αναξιοκρατια
    Πως να αντεξει τωρα ο εκαστοτε αξιωματικος του στρατου που κρινεται καθαρα ρουσφετολογικα και πολιτικα την αξιοκρατια του αθλητισμου(ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΟΜΑΔΙΚΑ)
    Πως να αντεξει ο μεσος νεοελληνας οτι ο ολυμπιονικης που δοξαζει την χωρα θα διοριστει στο δημοσιο και οχι αυτος που ηταν καλος αφισοκολητης?
    Ειναι χαζοι τελικα αυτοι οι αμερικανοι που ανοιγουν τις αγκαλες τους με υποτροφιες στα πανεπιστιμια τους προς τους πρωταθλητες μας.
    Εμεις κανουμε κατι καλυτερο.
    Τους διωχνουμε απο την Ελλαδα γιατι ειχαν την ατυχια να ειναι αξιοι με αυτο που ασχοληθηκαν και αγαπησαν

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 13:30 | Αδαμίδης Αναστάσιος

    Ορθώς περιορίζονται οι διορισμοί αθλητών. Καιρός να μπει ένα μέτρο. Και ν’απολύονται(ή αποτάσσονταιγια όσους υπηρετούν στις Ε.Δ.) εκείνοι που ντοπάρονται. Γιατί εγώ απολύομαι ή «τίθομαι σε διαθεσιμότητα» αν κλέψω-εξαπατήσω στην εργασία μου ή και εκτός αυτής ; Το ίδιο και για τους αθλητές

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 13:05 | ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ

    Λεγομαι Μποτσαρη Αννα Μαρια και ειμαι αθλητρια του σκακι.Ειμαι απο 13 χρονων στην Εθνικη Ελλαδας και λογω πολλαπλων διακρισεων σε παγκοσμια και πανευρωπαικα, διοριστηκα στο δημοσιο ( Υπουργειο Εσωτερικων) πριν απο 8 περιπου χρονια ,βασει της λιστας κορυφαιων αθλητων.Συνεχιζω να ειμαι ενεργη αθλητρια,συμμετεχω σε Ολυμπιαδες και οπου η Εθνικη με χρειαζεται, πριν απο ενα μηνα κατεκτησα την πρωτη θεση γυναικων στο Μεσογειακο πρωταθλημα σκακι.
    Το νομοσχεδιο που θελετε να αλλαξετε, ειναι η μοναδικη βοηθεια που ειχα ποτε απο την χωρα της οποιας τα χρωματα τιμησα με 2η παγκοσμια νεανιδων,χρυσο πανευρωπαικο, πολλα χρυσα βαλκανικα,6ο ολυμπιακο μεταλλιο, ρεκορ γκινες σε σιμουλτανε σκακι και αρκετες ακομα διακρισεις.Η προσπαθεια αυτη που ξεκινησε απο τα 12 μου χρονια απαιτουσε 10 ωρες προπονηση ημερισιως και διαρκη συμμετοχη σε διαγωνισμους, με εξοδα της οικογενειας μου, και με τιμημα την παιδικη μου ηλικια, τις σπουδες μου και τα υπολοιπα ονειρα που ειχα σαν παιδι.Το μονο που καταφερα ως η κορυφαια Ελληνιδα σκακιστρια επι σειρα ετων μεχρι και σημερα, ηταν να περασω τα χρονια μου ελπιζοντας πως καποιος καποτε θα αναγνωριζε τον αγωνα μου και θα εληγε η οικονομικη μου ομηρια σε μια χωρα που το σκακι ειναι συνωνυμο του ταβλι και οχι του πολιτισμου.
    Οταν μπηκα στο δημοσιο εγινα επιτελους οικονομικα ανεξαρτητη, καταφερα να κανω οικογενεια και να εχω μια ανθρωπινη ζωη, αυτη του μεσου Ελληνα,συνεχιζοντας το αθλημα μου και τις διακρισεις μου. Ειμαι ακομα μικρη ,για τα σκακιστικα δεδομενα,για να αποχωρισω ενω συνεχιζω ακομα να ειμαι η πρωταθλητρια Ελλαδας.
    Αυτα τα γραφω για να δειτε πως αν κανετε το τραγικο για τον αθλητισμο λαθος να ληγετε τις καριερες των κορυφαιων αθλητων, θα καταντησετε τον Ελληνικο αθλητισμο ενα μαγαζακι δημοσιων υπαλληλων.Δεν καταλαβαινω ποιο ειναι το τοσο σημαντικο προβλημα να συνεχιζουμε το εργο μας απο την στιγμη που ειμαστε μελη Εθνικων ομαδων,και ποσοι ειναι πια οι διακριθενες Ελληνες αθλητες ετησιως που δυναστευουν το δημοσιο με την απουσια τους λογω των αθλητικων τους υποχρεωσεων.Και ποτε πια αυτη η χωρα που γεννησε τον αθλητισμο θα αναγνωρισει τα λιγα που προσφερει,μια χωρα με τοση φτωχια αθλητικων υποδομων και κουλτουρας , μια χωρα που δεν δινει κινητρα στους νεους ανθρωπους να ασχοληθουν και κανουν καριερα στον αθλητισμο. Παρα θα δινει μια προωρη διαφυγη, ευνουχιζοντας τους καλυτερους.Στον βωμο της καθημερινης αναγκης θα αναγκαζονται να εγκαταλειπουν διακρισεις και ονειρα γαι την σιγουρια του δημοσιου.Το μονο αποτελεσμα θα ειναι ο σιγουρος θανατος του αθλητισμου στην Ελλαδα ,ο οποιος ηδη περναει την κριση του ντοπινγκ και των οικονομικων περικοπων.
    Σας παρακαλω να σκεφτητε εναλλακτικες και να μην οδηγησετε σε αθλητικο μαρασμο.Ειστε μια κυβερνηση ανθρωπων με καλλιεργεια και οραμα,μια κυβερνηση νεων και σκεπτομενων ανθρωπων στην οποια πιστεψαμε και επενδυσαμε για ενα καλυτερο αυριο.Μην χτυπατε τον αθλητισμο,ειναι διαφυγη πολιτισμου και αξιων για τη νεολαια σε εναν κοσμο χωρις αξιες και ηθικη που βιωνουμε οι καινουργιες γενιες.Καντε τον αθλητισμο πολιτισμο και οχι δημοσιο υπαλληλο.Ευχαριστω, με τιμη

    Μποτσαρη Αννα Μαρια (Πρωταθλητρια Ελλαδας σκακι,γκραν μετρ γυναικων)

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 12:16 | Γρηγόρης

    Ο μπασκετμπολίστας που διορίζεται στο Πανεπιστήμιο είναι μεγάλη πρόκληση, κέντρο αντιπάθειας και σύμβολο απέχθειας προς την Πολιτεία που θεωρεί ότι ο μπασκετμπολίστας και οι αθλητές που διακρίθηκαν γενικά είναι τα δικά της παιδιά ενώ οι άλλοι είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Αρκετά έχουν εισπράξει κατά τη διάρκεια της διακεκριμένης δραστηριότητάς τους με τον αθλητισμό. Ούτε δημόσιες θέσεις ούτε αργομισθίες. Η Πολιτεία το πολύ πολύ να τους ευνοήσει με κάποιο δάνειο να ασχοληθούν με κάτι άλλο μετά τον αθλητισμό.

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 10:09 | ΣΕΒΑΣΤΗ Λ.

    Οι Ολυμπιακοί αγώνες και τα παγκόσμια πρωταθλήματα δεν είναι της ίδιας σημασίας με τους Μεσογειακούς και τους Πανευρωπαϊκούς που συμμετέχουν λιγότερα κράτη αλλά και πολλά κράτη που έχουν ανεπτυγμένο αθλητισμό στέλνουν τις δεύτερες ή τρίτες ομάδες τους. Μια έκτη θέση σε Ολυμπιάδα καταλαμβάνεται πιο δύσκολα από μία πρώτη σε Πανευρωπαϊκό και πόσον μάλλον σε Μεσογειακούς.

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 01:26 | Νίκος

    Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπαίνουν στην ίδια μοίρα οι Ολυμπιακοί αγώνες και τα Παγκόσμια πρωταθλήματα με τους Μεσογειακούς αγώνες; Η Ελλάδα στους Μεσογειακούς αγώνες 2009 στον στίβο πήρε 15 μετάλλια ενώ στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου 2009 δεν πήρε κανένα ενώ μεγάλες δυνάμεις του αθλητισμού πήραν λιγότερα από 15(Ρωσία-Τζαμάικα 13 Γερμανία 9 Βρεττανία 6)

  • 17 Νοεμβρίου 2009, 00:51 | Νίκος

    ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΓΡΆΦΟΝΤΑ <>
    Μήπως ένα παιδί πρέπει να ξεκινάει αθλητισμό για τους λόγους που ανφέρετε στις παρακάτω παραγράφους εσείς ο ίδιος; ό
    Όλα αυτά τα οφέλη που θα αποκομίσει από τον αθλητισμό δεν έιναι αρκετά;
    <>

  • 16 Νοεμβρίου 2009, 20:11 | ΣΕΒΑΣΤΗ Λ.

    Για να μειωθούν τα προνόμια θα έπρεπε να ζούμε σε μια κοινωνία που τα παιδιά θα έφευγαν διαβασμένα από το σχολείο ,
    θα είχε προγραμματιστεί ότι υπάρχουν παιδιά που δαπανούν χρόνο στην προπόνηση
    και το σχολείο θα ξεκίναγε μετά από αυτές τις δραστηριότητες.
    Σαφώς το βόλεμα για το υπόλοιπο της ζωής τους σε μια δημόσια θέση που πηγαίνουν μόνο για να κτυπήσουν κάρτα δεν είναι δίκαιο για τους άλλους που παλεύουν μια ζωή ,
    όπως και οι διπλή και τριπλή μισθοί δεν είναι δίκαιο,
    Επίσης τα αθλήματα καθαρά επαγγελματικής αποκατάστασης δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται το ίδιο με τα ερασιτεχνικά.
    Θα έπρεπε τα προνόμια να εξασφαλίζουν την καλή διαβίωση καθ΄όλη την αθλητική τους καριέρα ως ερασιτέχνες αθλητές και την μετέπειτα σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση και όχι το βόλεμα.
    Το να μπει κάποιος άνευ εξετάσεων ή με μοριοδότηση σε ένα πανεπιστήμιο δεν τον βοηθά και να το τελειώσει και μετέπειτα να βγει στην αγορά εργασίας.
    Πρώτα από όλα πρέπει να διορθωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα και μετά να μειωθούν ή να τροποποιηθούν τα προνόμια.
    Πάντως όπως έχουν τα πράγματα ο ερασιτεχνικός αθλητισμός διαλύεται με γοργά βήματα, διότι τα μόνα αθλήματα που ενδιαφέρουν είναι αυτά που δίνουν κίνητρα επαγγελματικά και προβολής.

  • 16 Νοεμβρίου 2009, 17:20 | Κατερίνα

    Κύριε Κερασιώτη,

    Είστε και αθλητής ? Και σε ποιό άθλημα ?

    Γιατί για να αναφέρεστε με τόσες λεπτομέρειες στο θέμα,
    δεν μπορεί, θα γνωρίζετε και από αθλητισμό εκτός από νομικά.

    Άλλωστε οι περισσότεροι όπως φαίνεται, το ..
    «ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ!!»

    Ευχαριστώ,

    ***

  • 16 Νοεμβρίου 2009, 17:57 | Κατερίνα

    Aρθρο 9, παρ. 2 :

    «Δεν διορίζεται, κατά τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, αθλητής ο οποίος τιμωρήθηκε ποινικά ή πειθαρχικά για παράβαση ντόπινγκ. Σε περίπτωση που η παράβαση ντόπινγκ διαπιστωθεί μετά τον διορισμό τότε ο διορισμός αυτός ανακαλείται.»

    Όπως φαίνεται πολύς κόσμος, δεν το έχει διαβάσει το ανωτέρω.

    Ευχαριστώ,

    ***

  • 16 Νοεμβρίου 2009, 15:44 | George Stefanidis

    Σημερα μετα την δημοσιευση μου στη σελ.10 εχω να σας κανω και μερικες προτασεις σχετικα με τα προνομια των πρωταθλητων μας.
    α)Προτεινω 5ετη φυλακιση στους 3 πρωτους ολυμπιονικες γιατι δοξαζουν την χωρα μας-σε αντιθεση με τους πολιτικους μας που επανηλειμενως μας ξεφτιλιζουν διεθνως βλεπε πχ greek statistics,siemens-και αλλα πολλα.
    β)Προτεινω 3ετη φυλακιση στους γονεις των ανωτερω για συνεργεια στο εγκλημα
    γ)Προτεινω σε καθε ολυμπιακο μεταλειο που παιρνει η χωρα μας να γινεται αυτοματως αυξηση της βουλευτικης αποζιμιωσης γιατι ετσι μας αξιζει
    δ)Καθιερωση αθλητικης αστυνομιας για να διωχνει τα παιδια απο τα σταδια διοτι εκει συμφωνα με το σκεπτικο του πρωην κ.Ιωαννιδη ντοπαρονται.
    ε)Να γινουμε ενα εθνος αποκλειστικα χειροκροτητων ιδιαιτερως των ξενων αθλητων γιατι αυτοι ειναι καθαροι ενω οι δικοι μας ντοπαρονται
    στ)5ετη καταναγκαστικα εργα στους μαθητες πρωταθλητες γιατι αθλουνται καθημερινα και στο βαθος του μυαλου τους εχουν την διακριση και οχι την καφετερια και 10ετη φυλακιση σ αυτους που βλεπουν καπου στο βαθος και σπουδες.
    ζ)Να διοριζονται στο δημοσιο μονο τα κομματοσκυλα του εκαστοτε κυβερνωντος χωρις ΑΣΕΠ.
    η)Να διοριζουμε στο δημοσιο μονο τα παιδια και συγγενεις των βουλευτων γιατι αυτοι μοχθησαν για την πατριδα και συν τοις αλλοις δεν ειναι και ντοπε.
    θ)Να απαρνηθουμε οποιαδηποτε σχεση με την αρχαια ελλαδα και αρχαιους ολυμπιακους αγωνες γιατι δεν υπηρχε τοτε wada και υπαρχουν σοβαρες υποψιες για» ψιλοφτιαξιματα» αθλητων
    ι)Καθιερωση μαθηματος στα σχολεια που να αποτρεπει με λογικα επιχειρηματα τα παιδια απο τον αθλητισμο και πρωταθλητισμο

  • 16 Νοεμβρίου 2009, 13:25 | Τσεσμετζής Κώστας

    Απόλυτα σωστός νόμος, όμως η παράγραφος 2 δεν πρέπει να ισχύει για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ένα κράτος πρέπει να είναι κοινονικό πρώτα σε αυτούς. Παρακαλώ κ. Υπουργέ για την ανθρωπιά σας σε αυτούς τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.Ευχαριστώ.

  • 16 Νοεμβρίου 2009, 10:53 | ΣΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

    Η προηγούμενη κυβέρνηση έκοψε όλα τα προνόμια από τους αθλητές και ειδικά από τους νέους – μαθητές με το σκεπτικό της μάστιγας του ντόπινκγ.Δεν φτάνει που μαθητής-αθλητής που κατορθώνει να κερδίσει πανελλήνια πρωταθλήματα και να καταρίπτει πανελλήνια ρεκόρ (στις κατηγορίες παίδων )έχοντας κάνει επανειλημένα ελέγχους ντόπινγκ ,όντας άριστος μαθητής ,δεν λαμβάνει καμμία βοήθεια από το κράτος μας παρά ένα πενιχρό 10% στα μόρια για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο.Ερχόμαστε λοιπόν σε αυτόν τον αθλητή -μαθητή που γίνεται έφηβος με σοβαρή υποψηφιότητα να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής (λόγω των πρότερων επιδόσεών του) και του λέμε σταμάτα την προσπάθεια και ότι έχεις κάνει επι ματαίω.Δεν θα μπεις στο Πανεπιστήμιο σε όποια σχολή επιθυμείς ,μην αθλείσαι αλλά κάνε νύχτα μέρα φροντιστήριο (από τους καθηγητές του σχολείου σου),δεν θα διοριστείς στο Δημόσιο γιατί είναι πολλοί αυτοί που έχουν χρηστεί παγκόσμιοι πρωταθλητές στους έφηβους και δεν έχει το κράτος που να τους τοποθετήσει……
    Τέλος πάντων είναι πολλά που θα μπορούσα να πώ όντας γονέας με παιδί ανάλογων επιδόσεων.
    Εν κατακλείδι ο άριστος και ο ικανός θα τον βρεί τον δρόμο του ,θα σπουδάσει ,θα εργαστεί ,θα προκόψει.Είναι κρίμα όμως αυτό να εξαρτάται από την οικονομική δυνατότητα των γονέων ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους και μόνο.Είναι άδικο που την σημερινή εποχή τα πρότυπα έχουν εξαφανιστεί και τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς πυξίδα .
    Σε όλα αυτά μεγάλη ευθύνη έχετε και εσείς.
    Δώστε στα παιδιά προνόμια,αυξήστε τους ελέγχους στο δεκαπλάσιο ,ορίστε ποινές ισόβιων αποκλεισμών ,με αναδρομική ισχύ όλα τα ληφθέντα προνόμια να επιστρέφονται και δώστε προνόμια επιμένω στα παιδιά.

  • 16 Νοεμβρίου 2009, 02:18 | Κερασιώτης Χρήστος

    Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η εν εξελίξει διαδικασία είναι πρωτόγνωρη και επαινετή.
    Ως προς το κρινόμενο επισημαίνεται ότι η παροχή κινήτρων για διάκριση στον αθλητισμό αποτελεί ένα από τα φλέγοντα ζητήματα της αθλητικής νομικής θεωρίας.
    Αν και για το επίμαχο ζήτημα πολλά μπορούν να ειπωθούν για λόγους αποτελεσματικότητας της συζήτησης εισέρχομαι αμέσως στην προτασή μου και την αιτιολογία της.
    1ον. Το άρθρο είναι καταρχήν αντίθετο στην κατοχυρωμένη στο Σύνταγμα αρχή της αξιοκρατίας. Η εν λόγω αρχή ορίζει ότι καθένας επιβραβεύεται ανάλογα με το έργο του. Αναγκαίος όρος εφαρμογής της αρχής είναι η συνάφεια της επιβράβευσης με το παραγόμενο έργο. Μπορεί άραγε η λογική του μέσου ανθρώπου να δεχτεί ότι όποιος είναι έμπειρος και καλός συντηρητής καυστήρων εκλέγεται λέκτορας Μηχανολογίας; ή ότι όποιος είναι καλός κυνηγός διορίζεται στην Αστυνομία;
    2ον. Υπάρχει αντίθεση με το άρθρο 16 παρ. 9 του Συν/τος. Στο άρθρο αυτό ο αθλητισμός αναγνωρίζεται ως θεσμός και η ύπαρξή του τίθεται υπό την προστασία του Κράτους. Δομικό στοιχείο του αθλητισμού είναι ο αγώνας. Ο αγώνας ορίζεται και δια του σκοπού του. Αυτό σημαίνει ότι έχει ίδιο σκοπό που είναι η νίκη. Συνεπώς όταν το Κράτος δια νόμου αξιολογεί τον διορισμό σε θέση Φορέα της δημόσιας διοίκησης πάνω από τη νίκη, και μάλιστα σε Ολυμπιακούς Αγώνες όπου ο ελληνικός πολιτισμός θέλει το πρότυπο του βραβείου να είναι ο κότινος ελιάς, τότε θέτει σε κίνδυνο τη θεσμική ύπαρξη του αθλητισμού.
    Συνεπώς το συγκεκριμένο άρθρο πρέπει να αποσυρθεί και μάλιστα πρέπει να καταργηθεί και το αντίστοιχο ισχύον νομικό πλαίσιο.
    Εκτός από τα ανωτέρω νομικά επιχειρήματα τίθεται και ζήτημα σωστής άσκησης νομοθετικής πολιτικής. Επειδή η αποτελεσματικότητα της παροχής κινήτρων στους αθλητες είτε με διορισμό είτε με εισαγωγή σε Ανώτατα Πανεπιστημιακά ή Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα τίθεται εν αμφιβολία ορθό είναι πριν συγκροτηθεί πρόταση να γίνουν σχετικές έρευνες. Έχω την εντύπωση (η οποία εδράζεται στο βίωμα μου ως φοιτητού ΤΕΦΑΑ) ότι το Κράτος θα εκπλαγεί όταν διαπιστώσει ότι η εισαγωγή αθλητών στα ΤΕΦΑΑ της Χώρας αποτέλεσε αντικίνητρο συνέχισης της αθλητικής δραστηριότητας (Στην βιβλιογραφία απαντάται σχετική επιστημονική εργασία). Επειδή το υπό ρύθμιση ζήτημα δεν επείγει όπως για παράδειγμα επείγει η λήψη μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής ορθό είναι να αποφύγει ο Νομοθέτης μια βεβιασμένη ρύθμιση. Η Πολιτεία οφείλει να νομοθετεί(ο Νόμος κοιτά στο μέλλον) και όχι να διοικεί δια νόμου (το διοικείν αφορά το παρόν). Αυτό σημαίνει θέση σε ισχύ Νόμων οι οποίοι θα αντέχουν στο χρόνο και δεν θα μεταβάλλονται σε σύντομο χρόνο.
    Επιφυλάσσομαι να επανέλθω και για άλλα (πολλά) σημαντικά προβλήματα της προτεινόμενης ρύθμισης. Προς το παρόν ξαναγυρνώ στα δικόγραφά μου… Ο άρτος ο επιούσιος…!!!

  • 16 Νοεμβρίου 2009, 00:47 | τακης

    σχετικα με το παραπανω νομο , συμφωνω να επανεξεταστει ,… αθλητες με ις υψηλοτερες απολαβες ομως ειναι το ποδοσφαιρο το μπασκετ αυτοι εχουν εξασφαλιστει το ευ ζην πριν φτασουν τα 30 για τα επομενα χρονια.. τα προνομια να παραμενουν ως εχει στα ατομα με αναπηρια.. εχουν δυσκολο τροπο ζωης .. καπως θελουν μια βοηθεια για το ευ ζην.. τα προνομια αυτα δινουν κινητρο σε αυτα τα ατομα με αναπηρια να ασχοληθουν γενικοτερα με το αθλητισμο και να κανουν πρωταθλητισμο να εχουν δικαιωμα στο ονειρο.. να δουλεψουν στο δημοσιοκαι να εξασφαλιστυν το εαυτο τους και τους γυρω τους μια καλη ζωη..για ορισμενους ανθρωπους ο αθλητισμος ειναι ευκαιρια ζωης γαι την ευτυχισμενη «ζωη» .. εγω προσωπικα πιστευω οτ το καλυτερο ειναι η πολιτεια να κανει μια αξιολογηση και εξεταση του ποθεν εσχες απο την πρωτη ημερα που αθλειται ο αθλητης μεχρι να σταματησει.. τι απολαβες εχει? π.χ. εαν εχει φτασει το 1 εκατομυριο ευρω τοτε αυτοματως χανει τα προνομια για το πριμ και τη προσληψη στο δημοσιο..
    ειναι και αυτο μια περιπτωση.. να θυμομαστε οτι ο αθλητισμος ειναι η βιτρινα της χωρας στο εξωτερικο.. διαφημισουμε το προγραμμα μας διαφημησουμε την υποδομη μας τη παιδεια μας.. οι αμερικανοι ειναι πρωτοποροι σε αυτες τις προπαγανδες και το πατριωτισμο.. κανανε τις υποτροφιες και καλυτεροι αθλητες μπηκαν στα πανεμιστημια .. πιστευετε οτι ειναι καλυτεροι μαθητες???? δεν υπαρχει περιπτωση, ομως καταφεραν να προκαλουν δεος στο υπολοιπο κοσμο..
    πολιτες αναρωτηθειτε.. ο νομος λιανης η καποιου αλλου υφυπουργου (φουρα- φλωριδη) επηρεασε ενα ολοκληρο εθνος των αθλητων , διαλεξαν αθλητισμο για να εχουν δικαιωμα στο ονειρο( πολλες επιτυχιες των αθλητων μας , υψηλοτερο φρονημα για το μεταλλιο ).. ο νομος ιωαννιδη αυστηροτερος μεν αδικος δε.. οι πολιτευτες , οι νομθετες πρεπει να βρουν ενα τροπο που να ικανοποιηει την κοινη γνωμη αλλα και τους αθλητες.. ειναι καλυτερο οι υπουργοι και βουλευτεςνα κοιταξουν το εαυτο τους και να αναρωτηθουν εαν τα προνομια που εχουν ως πολιτευτες ειναι πεισσοτερα ?? να κοπουν… δυσκολο.. αφηστε τους αθλητες να ασχοληθουν με τα αθληματα τους αφηστε τους προπονητες να ασχοληθουν στο να βελτιωσουν τους αθλητες αφηστε τις ομοσπονδιες να ασχοληθουν με το ισολογισμο και εσεις πρεπει να ρωτατε τους υπευθυνους ολων των ομοσπονδιων και να ζητατε προτασεις επι αυτου το θεματος.. αυτοι γνωριζουν προβληματα του νομου αυτου και θα προτεινουν καλυτερες λυσεις..
    ευχαριστω για την προσοχη σας
    τακης μελετιτσος

  • 15 Νοεμβρίου 2009, 23:03 | Λαμπρινή

    Οι αθλητές να διορίζονται σε συναφή με τον αθλητισμό αντικείμενα και να εργάζονται για να λαμβάνουν τις αποδοχές τους.

  • 15 Νοεμβρίου 2009, 20:35 | Πλούταρχος

    Είναι πολύ σημαντική αυτή η στιγμή για την δημοκρατία μας που μπορώ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ να στείλω την γνώμη μου στην κυβέρνηση της χώρας ως απλώς πολίτης…..Η εκάστοτε κυβέρνηση πρέπει να ακούει εκτός από τους θεσμικούς συνομιλητές της (βουλευτές, κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις) και τους απλούς πολίτες. Διαβάζοντας τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις των συμπατριωτών μου κατάλαβα οτι υπάρχουν ένθερμοι υποστηρικτές των αθλητών και το αντίθετο… Όμως ο στόχος της δημόσιας διαβούλευσης δεν πρέπει να έχει ως αφετηρία, για την υποβολή των προτάσεων μας, την συναισθηματική μας φόρτιση στο συγκεκριμένο θέμα. Γιαυτό πιστεύω οτι η πολιτεία πρέπει να κρίνει με βάση το μέσο δημόσιο συμφέρον. Είμαι σίγουρος ότι όλοι θα συμφωνούμε πως ο αθλητισμός είναι μια σημαντική αθρώπινη δραστηριότητα, που ιστορικά αποδίδει τιμές στους πρωταγωνιστές από την κλασική αρχαιότητα. Το θέμα είναι ποιός θα είναι ο υποστηρικτής του πρωταθλητή. Στη σημερινή πραγματικότητα και ειδικότερα στις επαγγελματικές ομάδες τα συμβόλαια των παικτών είναι συνήθως πλουσιοπάροχα και αυτά μπορούν να καλύψουν και τις μελοντικές δαπάνες διαβίωσης αυτών (άρα σωστά δεν πρέπει να υποστηρίζονται δια βίου από την πολιτεία). Για τους ερασιτέχνες αθλητές, που αφιερώνουν συνήθως πάνω από 10 χρόνια σκληρής προπόνησης, έστω και αν κερδίζουν χρήματα, ως οδοιπορικά, δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της διαβίωση τους εαν δεν υποστηριχθούν από την πολιτεία. Το επόμενο ερώτημα είναι μέχρι ποιό επίπεδο διάκρισης θα στηριχθούν; Στους πρόσφατους Ολυμπιακούς αγώνες του 2008 τα μετάλια που πήρε η χώρα μας ήταν λιγότερα από δέκα, ένώ στους Παραολυμπιακούς πήραμε τα διπλάσια μετάλια. Άρα η διακριση του μεταλίου είναι πολύ δύσκολη για την μικρή χώρα μας. Όμως ο νόμος που δημοσιεύθηκε δίνει κίνητρα στους Παραολυμπιονίκες μέχρι την 6η θέση. Αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι δίκαιος με δεδομένο τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας για κατάκτηση θέσης στους Ολυμπιακούς σε σχέσει με τους Παραολυμπιακούς. (Πρόταση: 6η θέση για όλους). Που θα διορίζονται; Ασφαλώς σε θέση που θα έχει άμεση σχέση με τα τυπικά τους προσόντα. Συνήθως οι περισσότεροι είναι καθηγητές φυσικής αγωγής και θα μπορούν να υπηρετούν σε ανάλογες θέσεις. Πότε θα διορίζονται; Μετά το 30 έτος της ηλικίας τους και εφόσον έχουν εγκαταλείψει την ενεργό αθλητική δράση για να μπορούν να υπηρετουν κανονικά στη θέση τους – έτσι ώστε να σταματήσει το σημερινό καθεστώς των αθλητών που πληρόνωνται και δεν δουλεύουν. Όσον αφορά τις παραβατικές συμπεριφορές (ντοπιγνκ και όλες οι άλλες παραβάσεις του κοινού ποινικού δικαίου) θα τιμωρούνται με βάση την κείμενη νομοθεσία.

  • 15 Νοεμβρίου 2009, 19:06 | Δημήτρης Μ.

    Κατά την άποψη μου πρέπει να καταργηθούν όλες οι προνομίες των αθλητών με μόνη εξαίρεση αυτή των Ολυμπιονικών. Οι αθλητές υπηρετούν το αθλητικό ιδεώδες το οποίο δεν είναι συνυφασμένο με μια θεσούλα στο δημόσιο. Μέτριοι κατά κανόνα σε ακαδημαϊκές επιδόσεις (δικαιολογημένα εν μέρη ίσως) αθλητές μπορούν να διεκδικούν δάφνες και μετάλια στον στίβο του καλώς αγωνίζεσται αλλά δεν μπορούν να διεκδικούν διακρίσεις και ειδική μεταχείριση στον στίβο της ζωής όπου το σημείο εκκίνησης πρέπει να είναι για όλους το ίδιο βασισμένο στην ισοτιμία και ισοπολιτεία. Γέμισε ο στρατός «γιαλαντζί» αξιωματικούς- αθλητές και ας μας εξηγήσει κάποιος τι ακριβώς προσφέρουν και γιατί τους πληρώνω εγώ ο απλός πολίτης. Ας μας πει επίσης κάποιος αν όλοι οι κατά καιρούς ντοπαρισμένοι που έχασαν τις αθλητικές τους διακρίσεις, έπαψαν να είναι και αξιωματικοί (διότι αν εξακολουθούν να είναι πρέπει ο ΥΕΘΑ να τους παραπέμψει στο στρατοδικίο για σωρεία ποινικών αδικημάτων). Και επειδή διάβασα ότι ματώνουν αυτοί και οι οικογένειες τους για να διακριθούν, θα ήθελα να ρωτήσω μήπως αυτές οι διακρίσεις είναι που τους κάνουν να ματώνουν και όχι το αθλητικό ιδεώδες που επέρωνται ότι υπηρετούν?

  • 15 Νοεμβρίου 2009, 19:04 | βασιλης Ν

    Μια επισήμανση : Οι διορισμοι των αθλητων ΠΡΕΠΕΙ να αφορούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ θέσεις προπονητών ,συνεργατών ,κλπ) των οικείων αθλητικών ομοσπονδιών και της ΓΓΑ, για την διάδοση-αναπτυξη των αθλημάτων και σε ΚΑΜΙΑ περιπτωση ως διοικητικό προσωπικο ή κηπουρούς,λοχαγούς, φύλακες κλπ, στα ΝΠΔΔ
    Το Δημόσιο ,ως κρατική μηχανή δεν πρεπει να συσχετίζεται (απαξιώνεται) από χαριστικά ευεργετήματα προς διακριθέντες αθλητές.
    Στην ουσία αλλοιώνονταν και το ίδιο το αθλητικο πνεύμα.

  • 15 Νοεμβρίου 2009, 17:02 | Epikopos Varkas

    Ανοίγοντας την σελίδα της διαβούλευσης του συγκεκριμένου σχεδίου http://www.opengov.gr/ypes/?p=84 διάβασα το παρακάτω:
    «Αναρτάται στο διαδίκτυο η νομοθετική πρωτοβουλία «Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠ», προκειμένου να τεθεί σε διαβούλευση με τους πολίτες και όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς, έως τις 18/11/2009 ώστε στη συνέχεια να κατατεθεί ως Σχέδιο Νόμου προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή.»

    Σας παρακαλώ μπορεί κανεις να μας πει που βρίσκονται οι απόψεις των
    «» ενδιαφερόμενων φορέων «» να τις διαβάσουμε. ;-)

  • 15 Νοεμβρίου 2009, 15:41 | Ενας πατέρας

    Kύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας

    Κύριε Πρωθυπουργέ , αξιότιμοι κύριοι βουλευτές και υπουργοί …

    «Ο αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και την ανώτατη εποπτεία του Κράτους» Σύνταγμα της Ελλάδος άρθρο 16 παράγραφος 9 . Και στο ίδιο άρθρο :«Το κράτος επιχορηγεί και ελέγχει τις ενώσεις των αθλητικών σωματείων κάθε είδους , όπως Νόμος ορίζει . Νόμος ορίζει επίσης τη διάθεση των ενισχύσεων που παρέχονται κάθε φορά στις επιχορηγούμενες ενώσεις σύμφωνα με τον προορισμό τους.»
    Το Σύνταγμά μας ασχολείται με τον αθλητισμό , ορίζει ότι είναι υπό την προστασία του κράτους και ως εκτελεστικά όργανα ,δηλαδή βοηθούς προς αυτή την κατεύθυνση , δηλαδή της υλοποίησης της Συνταγματικής Επιταγής , ελέγχει επιχορηγώντας , τις Αθλητικές Ομοσπονδίες.
    Η βαρύτητα των παραπάνω είναι απολύτως σύμφωνη με τον προορισμό του Κράτους και την πρόθεση για την ανάπτυξη του ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ.
    Σας μιλάει ένας πατέρας 2 αθλητών , με διεθνείς διακρίσεις .Τα παιδία μου ξεκίνησαν τον αθλητισμό από πολύ μικρή ηλικία , ήταν δική μου απόφαση τότε, και σήμερα έχουν διαμορφώσει : χαρακτήρα –ήθος-υγεία-κοινωνικότητα αποστροφή σε «συρμούς» και αλητεία ,χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων σχεδόν των αθλητών. Ξεκίνησαν να αθλούνται ερασιτεχνικά όμως στην πορεία επειδή μάλλον , ήταν ικανά, έκαναν και κάνουν πρωταθλητισμό .Πιστέψτε με , ότι όλα αυτά τα έκαναν με το «γάλα της μάνας τους» χωρίς ντόπες και άλλα…Σήμερα μετά από 10 χρόνια σχεδόν υψηλού αθλητισμού είναι ικανά και έχουν όλα τα εφόδια να «βγουν» στην κοινωνία και να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά . Δεν είναι τεμπέληδες , και δεν ζητιανεύουν μια θέση στο Δημόσιο. Όμως είναι αμαρτία να σταματήσουν τον ενεργό αθλητισμό ,μη έχοντας ακόμη ολοκληρώσει την προσφορά στον αθλητισμό και στην κοινωνία. Σας πληροφορώ ότι το πρώτο πράγμα που παίρνουν μαζί τους όταν φεύγουν για αγώνες στο εξωτερικό είναι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ .Όχι δεν είναι εθνικιστές ,αλλά ο συναγωνισμός με άλλους αθλητές από όλον τον κόσμο τους έκανε πολύ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Την Ελληνική Σημαία την ανέβασαν στους ιστούς ανά τον κόσμο
    Δεν ζητούν από το κράτος ιδιαίτερη μεταχείριση αλλά την προστασία τους με βάση το Σύνταγμα και τους Νόμους του.
    Η αθλητική τους δραστηριότητα αλλά και ο τρόπος ζωής τους , ώθησαν μέχρι σήμερα πάρα πολλά παιδιά να τους ακολουθήσουν στο δρόμο της δημιουργίας του ωραίου και του αληθινού, παρακάμπτοντας τον δρόμο της εύκολης απόλαυσης , του οχαδερφισμού και την περιθωριοποίηση , αποτρέποντας τα από τις καφετέριες και τις «προσφορές » τους.
    Τα παραπάνω ισχύουν για όλους σχεδόν ΣΧΕΔΟΝ τους αθλητές ή αν θέλετε για την μεγάλη πλειοψηφία τους .
    Στον αθλητισμό συνάντησαν :την άμιλλα-την προσπάθεια – τον συναγωνισμό – την ευγένεια – την ανυστεροβουλία –το παιχνίδι – την δραστηριότητα – την διάρκεια της επίδοσης – το μέτρο – την υγεία –την ένταση – την ψυχαγωγία –την συλλογικότητα- τις διακρίσεις – γνώρισαν άλλους λαούς και πολιτισμούς – γεύτηκαν τις χαρές και τις λύπες τις ζωής , από μικρή ηλικία -νίκησαν – έχασαν – δούλεψαν –προσέφεραν – μάτωσαν – ίδρωσαν –πάλεψαν –βοήθησαν – ξεχώρισαν –έχτισαν το σώμα τους και το μυαλό τους. Δεν συνάντησαν ποτέ τα τσιγάρα , τα ναρκωτικά , το αλκοόλ και την παραβατικότητα.
    Μα καλά θα πείτε αυτό ισχύει για όλους τους αθλητές ;
    Ερευνες έδειξαν ότι στην πλειοψηφία τους απέχουν από βλαβερές συνήθειες .
    Μια έρευνα της UNICEF το 1997 σε περισσότερους από 16.000 μαθητές ιδιωτικών και δημόσιων Λυκείων αποκάλυψε ότι οι αθλητές έχουν λιγότερες πιθανότητες, απ’ότι οι μη αθλητές , να καπνίσουν , να κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ κλπ .
    Αν ένα παιδί για κάποιους λόγους έμεινε ανάπηρο θα είναι για μια ζωή «ανάπηρο»; Μια 14χρονη απο την Βραζιλία , παραπληγική λόγω τροχαίου, η Latisha Blasco Leme λέει: «Με τον αθλητισμό , η φυσική μου κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ. Σήμερα είμαι αθλήτρια καλαθοσφαίρισης με αναπηρικό καροτσάκι .Γνωρίζω ότι είμαι ίση με όλους τους άλλους , με τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Η μόνη διαφορά είναι η μορφή της κίνησης , ο τρόπος που δραστηριοποιούμαι». Αν αυτό το παιδί δεν «έβρισκε» την άθληση τι θα ήταν; ΑΝΑΠΗΡΟ .Σκεφτείτε ότι το ίδιο συμβαίνει για τους υπόλοιπους νέους. Δεν λέω ότι όποιο παιδί δεν ασχολείται με τον αθλητισμό θα καταλήξει στα ναρκωτικά και ένα παιδί που αθλείται όχι. Απλώς ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες .Νομίζω ότι και ένα παιδί να σωθεί από τον «θάνατο» αξίζει τον κόπο. Ας « σπρώξουμε» τα παιδιά μας στον αθλητισμό και ας «ματώσουμε » οικονομικά σαν κράτος. Τα κίνητρα είναι μια ώθηση. Το ζητούμενο δεν είναι να τα εξαλείψουμε ή να «μικρύνουμε» τις απολαβές των αθλητών. Είναι να γεμίσουν τα στάδια με παιδιά , οι παλαίστρες , οι θάλασσές μας… Να συναγωνιστούν και οι καλύτεροι να ανταμειφτούν. Αυτό δεν γίνεται σήμερα .Από έρευνες προκύπτει ότι στους μαθητές και φοιτητές ένα 5 % αθλείται. Νομίζω ότι το υπόλοιπο 95 % έχει και αυτό δικαίωμα στην άθληση .Ας το προσπαθήσουμε για τις γενιές που έρχονται .Νομίζω ότι θα είναι μια καλή επένδυση πολύ παραγωγική για την χώρα μας .Κάθε γραμμάριο ναρκωτικού είναι μια μπάλα , κάθε πακέτο τσιγάρα είναι μια αθλητικά φανέλα , κάθε μπουκάλι αλκοόλ είναι ένα ζευγάρι παπούτσια, κάθε ώρα που δεν βλέπει ένα παιδί τηλεόραση είναι μια πεζοπορία 4 χιλιομέτρων ή μια ποδηλασία 15 χιλιομέτρων .Βέβαια για να γίνουν όλα τα παραπάνω πρέπει να ασχοληθεί και να βοηθήσει , ο πρωταρχικός ιστός της κοινωνίας μας, η οικογένεια.
    Δώστε κίνητρα πολλά , πιο πολλά ,ακόμα περισσότερα. Η παιδεία και η άθληση είναι η ΕΠΕΝΔΥΣΗ της χώρας μας .Ναι να δοθούν κίνητρα στους νικητές της παιδείας , στους πρωταθλητές της γνώσης στους αριστούχους μαθητές .Γιατί να μην μπαίνουν και αυτά τα παιδιά π.χ. στο Δημόσιο. Δεν θα είναι κίνητρο για να προσπαθούν όλα τα παιδιά ; Ας καθιερώσουμε παντού την άμιλλα και τον ευγενή ανταγωνισμό. Στον αθλητισμό την παιδεία και την κοινωνική δραστηριότητα. Νομίζω ότι έτσι θα έχουμε κ. Πρωθυπουργέ ένα κράτος αρίστων και όχι αρεστών .
    Άμιλλα σημαίνει προσπάθεια για υπεροχή. Το επίθετο «ευγενής » προσδιορίζει τον άδολο , ανυστερόβουλο χαρακτήρα αυτής της προσπάθειας. Η άμιλλα προϋποθέτει συλλογική δραστηριότητα με την συμμετοχή του κράτους , με όλους τους τρόπους.
    Η έκβαση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας εξαρτάται από τον ανταγωνισμό. Η κατάκτηση υψηλότερων επιδόσεων γίνεται μέσω του συναγωνισμού .Η υψηλότερη επίδοση γίνεται με το «μέτρο » .Ο καθένας πρέπει να δραστηριοποιείται με αναφορά τις καλύτερες επιδόσεις .Ρόλο παίζει και το επίπεδο ενασχόλησης , σε μια δραστηριότητα.
    Οι επιδόσεις δεν είναι μια ατομική υπόθεση μέσα από την οποία ξεχωρίζουν οι καλύτεροι , αλλά σημαντικό στοιχείο της εξέλιξης , που έρχεται με την συλλογικότητα. Άλλωστε η διάκριση είναι προϋπόθεση πολλών παραγόντων : παιδί , οικογένεια , σχολείο , καθηγητής , γυμναστής , προπονητής , κοινωνία , κράτος … Κανείς δεν έχει μέσα του την μεγάλη επίδοση και τις διακρίσεις .Αυτή κατακτιέται μόνο με την προσπάθεια μέσα στα πλαίσια του ευγενούς συναγωνισμού , όπως και της άμιλλας .
    Η λέξη συναγωνισμός πρέπει να γίνει κανόνας της δημόσιας ζωής .Πρέπει να επεκταθεί σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Σε ένα άθλημα , οι αθλούμενοι αγωνίζονται για την νίκη. Παράλληλα όμως αθλούνται μαζί , δοκιμάζονται , με κοινό σκοπό να ενισχύσουν το σώμα τους , την υγεία τους και το μυαλό τους. Ψυχαγωγούνται. Ο αγώνας και η προσπάθεια κάθε αθλούμενου τροφοδοτεί τον αγώνα του άλλου ωθώντας τον σε καλύτερες επιδόσεις.
    Αθλούμαι σημαίνει προσπαθώ κάθε μέρα να γίνω καλύτερος , πιο αποδοτικός .Κερδίζω τη σωματική υγεία , ισχυροποιώ το σώμα μου και αυτό είναι κατάκτηση που μόνο η άθληση μπορεί να μας δώσει. Μας προσφέρει μια ελευθερία απέναντι στη φύση .Πετυχαίνω καλές επιδόσεις σημαίνει ότι κινητοποιώ όλες τις νοητικές λειτουργίες. Επεξεργάζομαι πολλές παραμέτρους , εφαρμόζω τακτική και στρατηγική. Ένας αθλητής μελετά και προσπαθεί να είναι καλύτερος στις κινήσεις και την προσπάθεια των αντιπάλων ( συναγωνιζομένων) .Μαθαίνει να προβλέπει καταστάσεις και να προνοεί. Εξελίσσει την τεχνική του και εξελίσσεται . Μέσα από τον ανταγωνισμό ο αθλητής διαρκώς μαθαίνει προσαρμόζεται , άλλα και υποτάσσεται στις φυσικές του δυνάμεις επιδιώκοντας τον τελικό στόχο – σκοπό.
    Για την κοινωνία μας ο αθλητισμός είναι λοιπόν μια συλλογική δραστηριότητα .Η επίτευξη καλύτερης επίδοσης παρακινεί και για ανάλογες επιδόσεις και άλλους.
    Η άθληση επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας του αθλητή και γίνεται κουλτούρα του.
    Αρμοδιότητα του κράτους αλλά και υποχρέωση ταυτόχρονα είναι να αναδείξει τα παραπάνω και να θωρακίσει τον υγιή ανταγωνισμό χρησιμοποιώντας την τεχνολογία για ελέγχους στο ντόπινγκ κλπ.
    Δεν μπορεί ένας , δύο ή τριάντα ντοπαρισμένοι μεγάλοι αθλητές να ανατρέψουν την αρετή των παραπάνω. Το ντόπινγκ είναι μια παραβατική συμπεριφορά όπως παραβατικές συμπεριφορές έχουμε καθημερινά χιλιάδες στην κοινωνία μας. Δεν μπορούμε όμως να ισχυριστούμε ότι τα εκατομμύρια των ελλήνων είναι όλοι παραβάτες. Δεν μπορούν οι λίγοι να χαρακτηρίζουν το σύνολο. Είναι στο χέρι όλων μας να βάλουμε κανόνες να πάρουμε μέτρα και να τα εφαρμόσουμε.
    Η Δημόσια Διαβούλευση είναι πάρα πολύ καλή . Είναι κάτι που χρειάζεται η κοινωνία μας . Μπράβο σας κ. Πρωθυπουργέ που την εφαρμόζετε. Όμως σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα τον πρώτο λόγω πρέπει να έχουν αυτοί που γνωρίζουν περισσότερο το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται κάθε φορά η Διαβούλευση .
    Θα γίνει εργαλείο για σωστά αποτελέσματα αν εφαρμοστεί με κανόνες και διαφάνεια. Στο χωροταξικό πχ πρέπει πρώτα να μιλήσουν οι αρχιτέκτονες . Ετσι στο συγκεκριμένο άρθρο 9 πρέπει να συμμετέχουν πρώτα απ’όλα αυτοί που έχουν πλήρη γνώση του αντικειμένου και φυσικά και όλος ο πληθυσμός .Πρώτο λόγο πρέπει να έχουν οι Ομοσπονδίες , οι αθλητές , οι όμιλοι , οι σύλλογοι , οι πανεπιστημιακοί κοινότητα με τα ΤΕΦΑΑ , οι γονείς , οι προπονητές , οι γιατροί , οι κοινωνιολόγοι , οι ψυχολόγοι , οι πολιτικές νεολαίες , τα κόμματα κλπ .
    Δεν μπορεί να διαμορφώνεται μια εικόνα ενάντια στους αθλητές , διακεκριμένους και μη .Δεν είναι τα παιδία αυτά όλοι τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι. Όμως και αυτοί οι πλούσια αμειβόμενοι (επαγγελματίες αθλητές ) μπορούν να είναι παράδειγμα προς μίμηση για την νεολαία. Μέσα από σωστή ενημέρωση και κουλτούρα . Όμως κακίζουμε αυτούς τους «πλούσιους » αθλητές , αλλά αυτοί δεν είναι που μας έκαναν υπερήφανους σαν Έλληνες αρκετές φορές μέχρι τώρα ; Γιατί δεν εξηγούμε τι σημαίνει για κάποιον πολύ καλά αμειβόμενο αθλητή να τον επιβραβεύει η πολιτεία για την προσπάθεια του δίνοντας το ελάχιστο , έστω την θέση του κηπουρού σε έναν Δήμο .Μην αφήσουμε αυτούς που περιμένουν να «πουλήσουν » την είδηση για δικό τους όφελος , να διαμορφώσουν συνειδήσεις .
    Κάποιος αθλητής που θα μπει μέσω ΑΣΕΠ στο δημόσιο , θα έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει να είναι αθλητής ; Νομίζω πως ναι. Γιατί λοιπόν ξεχωρίζουμε και προωθούμε την ανισότητα ζητώντας από ένα διακεκριμένο αθλητή να διαλέξει ή τον αθλητισμό ή το Δημόσιο. Τι λογική είναι αυτή .Μην αφήνετε κ. Πρωθυπουργέ την νεολαία μας και το τμήμα της , τους αθλητές, βορά των εκάστοτε κομπλεξικών , απαίδευτων και επαϊόντων , «συνταγματολόγων» , «συγκοινωνιολόγων» , «σεισμολόγων », «ξερόλων» , των οποιών η αμετροέπεια γίνεται « θέση της κοινωνίας ».
    Πάρτε μέτρα .Η παιδεία μας και ο αθλητισμός ας γίνει η καθημερινή προσπάθεια ανάταξης της κοινωνίας μας . Δώστε κίνητρα και άλλα κίνητρα, πολλά κίνητρα στους ΑΡΙΣΤΟΥ΅ και ας μην είναι όλοι τους ΑΡΕΣΤΟΙ από μέρους της κοινωνίας μας .
    Γνωρίζεται καλά , είστε και εσείς αθλητής .Αλλά και στον τομέα αυτο που ασχολείστε τώρα , τον πολιτικό στίβο , αγωνιστήκατε , συναγωνιστήκατε , προσπαθήσατε , επιτύχατε , ΝΙΚΗΣΑΤΕ και η ΚΟΙΝΩΝΙΑ σας αντάμειψε ,σας έκανε πρώτο τη τάξη πολιτικό : ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ . Ας είναι και αυτό κινητρο για όλα τα παιδιά να γίνουν και αυτοί πρώτοι .Τοτε ας ανταμειφτούν και αυτοί στον τομέα τους .
    Κάντε τομή , κόψτε το νήμα , ΝΙΚΗΣΤΕ !!Αλλάξτε τα όλα
    Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας εσείς ως αθλητής τοποθετηθείτε σε αυτόν τον διάλογο αυτή τη διαβούλευση , δημόσια . Πιστεύω ότι η αναρρίχηση Σας , στο αξίωμα του Προέδρου , έχει ένα σημαντικό υπόβαθρο , τον αθλητισμό . Πιστεύω πως ο Νους σας καλλιεργήθηκε με την σωματική Σας άσκηση . Πείτε , Συμβουλέψτε τον κόσμο για τις αρετές του συναγωνισμού για την προσφορά του αθλητισμού , για το ωραίο και το αληθινό. Καθοδηγείστε το λαό μας και τη νεολαία μας , το κύτταρο της Δημοκρατίας και το μέλλον του έθνους . Συμβάλλεται στην αποκατάσταση των αγωνιών και του αγώνα της νεολαίας μας .

  • 15 Νοεμβρίου 2009, 13:14 | ΧΡΗΣΤΟΣ HAF

    ΣΥΜΦΩΝΩ , ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

  • Επειδή ο αθλητισμός και κατ’ επέκαση και οι αθλητές που τον υπηρετούν στην Ελλάδα επι της ουσίας ειναι επαγγελματικός ασχέτως εαν δεν καλυπτεται νομοθεικά, νομίζω πως θα πρεπει να καταργηθεί το προνόμιο του διορισμού αθλητών με οποιεσδήποτε διακρίσεις και εαν έχουν. Να εξαιρούντε μόνο οι ολυμπιονίκες αθλητές, των παρολυμπιακων αγώνων ή αλλων μεγάλων διεθνών συναντήσεων παγκοσμίας κλίμακος
    Ευχαριστώ
    Βησσαρίων Δ. Σιάφης