• Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξάνδρα Αλεξοπούλου' | 13 Αυγούστου 2020, 19:48

    Άρθρο 66 Αφού ο πιστοποιημένος μεταφραστής θα καλείται να μεταφράζει και δημόσια έγγραφα (που ενδέχεται να περιέχουν ευαίσθητα δεδομένα, ακόμα και για την εθνική ασφάλεια), θα έπρεπε να δημιουργείται σώμα ορκωτών (και όχι πιστοποιημένων) μεταφραστών, όπως ισχύει σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Επειδή στο μέλλον το σύστημα της μετάφρασης θα εναρμονιστεί σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ένα καλό ξεκίνημα θα ήταν μια κοινή ονομασία χωρίς περιθώριο να δημιουργηθεί τότε και τρίτη κατηγορία μεταφραστών (ορκωτοί) πέραν των δικηγόρων και των πιστοποιημένων μεταφραστών. Δεν αναγράφει πουθενά ότι οι μόνοι εξουσιοδοτημένοι να κάνουν επίσημη μετάφραση είναι οι πιστοποιημένοι μεταφραστές, αφήνοντας το περιθώριο στους Δικηγόρους (χωρίς προϋποθέσεις γλωσσομάθειας) να έχουν το ίδιο δικαίωμα, χωρίς οι τελευταίοι να περιορίζονται όπως οι πιστοποιημένοι μεταφραστές (συγκεκριμένη γραμματοσειρά, τιμή, δυο γλώσσες το πολύ, επιθεωρήσεις, κλπ.) και χωρίς να πληρούν τις ίδιες προϋποθέσεις. Κατ`αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται άμεσα συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, αφού θα ισχύουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αν ο δικηγόρος θέλει να είναι μεταφραστής, θα πρέπει να περάσει από δοκιμασία ΑΣΕΠ και να ισχύσουν οι ίδιοι κανόνες για όλους. Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα το πτυχίο της Νομικής εμπεριέχει και « πτυχίο μετάφρασης» (!!!) «Η πιστοποίηση του μεταφραστή ισχύει για δέκα (10) έτη από την ένταξή του στο «Μητρώο Πιστοποιημένων Μεταφραστών».» ¨Άγνωστος ο λόγος που η πιστοποίηση ισχύει και πρέπει να ανανεώνεται κάθε δέκα χρόνια. Σε κανένα άλλο επιστημονικό κλάδο δεν συναντάμε τέτοια διάταξη η οποία δημιουργεί καθαρά διάκριση σε σχέση με επαγγελματίες άλλων επιστημονικών πεδίων ( ο δικηγόρος, ο ιατρός, κλπ λαμβάνουν μια φορά την άδεια ασκήσεως και εγγράφονται μια φορά στον οικείο σύλλογό τους (!!!).