• Σχόλιο του χρήστη 'ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΠΕΠΠΑ' | 17 Αυγούστου 2020, 17:24

    ΑΡΘΡΟ 66 Στην παρ. 1α του άρθρου 66 δίνεται η έννοια της επίσημης μετάφρασης με προβληματικό κατά την άποψή μου τρόπο. Συγκεκριμένα ορίζεται, ότι «Επίσημη μετάφραση είναι η ακριβής και πιστοποιημένη ως προς το περιεχόμενό της, μετάφραση επικυρωμένου ή θεωρημένου, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, εγγράφου, από ξένη γλώσσα στην ελληνική και αντίστροφα.» Με τον ορισμό αυτόν συνδέεται αβάσιμα η μετάφραση με το είδος του μεταφραζόμενου εγγράφου. Σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα ως επίσημη μετάφραση ορίζεται η γενόμενη από πιστοποιημένους / ορκωτούς μεταφραστές, δηλαδή από μεταφραστές τα προσόντα των οποίων έχουν ελεγχθεί και βεβαιώνονται από κρατική αρχή, εγγεγραμμένους στο επίσημο μητρώο μεταφραστών, την πιστότητα και ακρίβεια της οποίας βεβαιώνουν οι μεταφραστές με την υπογραφή/σφραγίδα τους. Σε καμιά χώρα εξ όσων γνωρίζω, το επίσημο της μετάφρασης δεν συνδέεται με το θεωρημένο ή μη του μεταφραζόμενου εγγράφου. Περαιτέρω, ως προϋπόθεση για την διενέργεια επίσημης μετάφρασης ειδικά ιδιωτικού εγγράφου ορίζεται αυτό να είναι επικυρωμένο ή θεωρημένο κατά τις κείμενες διατάξεις. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την προτεινόμενη διάταξη, οι πιστοποιημένοι μεταφραστές δύνανται να μεταφράζουν και ανεπικύρωτα και αθεώρητα ή ανυπόγραφα ή μηχανογραφημένα ιδιωτικά έγγραφα, η μετάφραση των οποίων δεν αποτελεί επίσημη μετάφραση. Σε συνδυασμό με την υποχρεωτική απόδοση σειριακού αριθμού για την κάθε μετάφραση και μάλιστα μέσω του πληροφοριακού συστήματος του ΥΠΕΞ, τίθεται το ερώτημα ως τι είδους έγγραφο θα χαρακτηριστεί αυτή η ανεπίσημη μετάφραση; Θα έχουμε δηλαδή ανεπίσημη μετάφραση, ανεπίσημο έγγραφο, που όμως θα φέρει την «προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή» πιστοποιημένου μεταφραστή και με το barcode του ΥΠΕΞ; Δεδομένων αυτών, με ποια λογική συμπεριλαμβάνονται έγγραφα στην Β’ ή και Γ’ κατηγορία κατάταξης, όπως «βιογραφικό σημείωμα», «συστατική επιστολή», «προσωπικά έγγραφα – ιδιωτικές επιστολές», «κείμενα διαδικτυακού τύπου», που εξ ορισμού δεν μπορούν να είναι θεωρημένα, τα οποία θα μπορούν να μεταφραστούν, αλλά «ανεπίσημα»; Επειδή, περαιτέρω, σύμφωνα με τον νόμο, αφενός κάθε έγγραφο το οποίο συντάσσεται κατά τους τύπους που ορίζει ο νόμος, από δημόσιο υπάλληλο, ή λειτουργό, ή πρόσωπο που ασκεί δημόσια υπηρεσία ή λειτουργία, ορίζεται ως διοικητικό, και αφετέρου, επειδή τεκμαίρεται ότι οι υπό την εποπτεία του ΥΠΕΞ Μεταφραστές ασκούν δημόσια υπηρεσία, δεδομένου ότι διενεργούν μεταφράσεις υπό προϋποθέσεις, οριζόμενες από το ΥΠΕΞ, υπόκεινται σε περιορισμούς και δεσμεύσεις και υποχρεούνται σε τήρηση συγκεκριμένου τύπου, οι γενόμενες από αυτούς τους μεταφραστές μεταφράσεις θα πρέπει να συνιστούν διοικητικό έγγραφο, εφόσον αφορούν θεωρημένο έγγραφο, και μη διοικητικό έγγραφο, αν αφορούν αθεώρητο. Κατά συνέπεια προτείνεται η εξής αναδιατύπωση: «Επίσημη μετάφραση είναι η γενόμενη από πιστοποιημένο, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος μεταφραστή, έγκυρη και ακριβής μετάφραση επικυρωμένου ή θεωρημένου, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, εγγράφου από ξένη γλώσσα στην ελληνική και αντίστροφα, η οποία αποτελεί διοικητικό έγγραφο, καθώς και η μετάφραση από πιστοποιημένο μεταφραστή ανεπικύρωτου ή αθεώρητου ή ανυπόγραφου ή μηχανογραφημένου εγγράφου, η οποία δεν αποτελεί διοικητικό έγγραφο.».