• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Συνοδινός' | 30 Ιανουαρίου 2019, 16:13

    Είναι σκόπιμο να διευκρινιστεί ρητά ότι ο δικαιούχος καταχωρισμένου σήματος μπορεί να απαγορεύσει τη χρησιμοποίηση του επίμαχου σημείου ως εμπορικής επωνυμίας, μόνο στις περιπτώσεις που η εμπορική επωνυμία χρησιμοποιείται για να διακρίνει προϊόντα ή υπηρεσίες. Ναι μεν το συμπέρασμα αυτό μπορεί να συναχθεί άμεσα από το γράμμα του άρθρου 7, παρ.3 («σημείο για προϊόντα ή υπηρεσίες»), η διατύπωση όμως του άρθρου 7, παρ.4, περ. στ, ενδέχεται να δημιουργήσει αμφιβολία στις περιπτώσεις όπου η εμπορική επωνυμία, σύμφωνα και με την παραδοσιακή συστηματική κατάταξη της στα διακριτικά γνωρίσματα επιχειρήσεως, χρησιμοποιείται μόνο για να διακρίνει την ίδια την επιχείρηση και όχι τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που παρέχει. Αντίθετα, τέτοια αμφιβολία είναι αδύνατον να προκληθεί στον αναγνώστη-ερμηνευτή της ενωσιακής οδηγίας λόγω του σημείου 19 του προοιμίου της οδηγίας σύμφωνα με το οποίο «Η έννοια της προσβολής σήματος θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει τη χρήση του σημείου ως εμπορικής επωνυμίας ή παρόμοιας ένδειξης εφόσον η χρήση αυτή γίνεται για σκοπούς διάκρισης προϊόντων ή υπηρεσιών.» Η αναφορά αυτή αποτελεί ρητή πλέον ενσωμάτωση της νομολογίας του ΔΕΕ στην υπόθεση Celine (C-17/06), με την οποία το Δικαστήριο εισήγαγε το χαμηλό αλλά υπαρκτό και υπό το φως της νέας οδηγίας, ελάχιστο κατώφλι της συνειρμικής διασύνδεσης εκ μέρους του καταναλωτικού κοινού, μεταξύ της επωνυμίας μιας επιχείρησης και των προϊόντων ή υπηρεσιών που αυτή παρέχει.