• Σχόλιο του χρήστη 'Μάνος Μαρκάκης' | 31 Ιανουαρίου 2019, 10:56

    «ο δικαιούχος προγενέστερου σήματος ή άλλου δικαιώματος κατά την έννοια των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου 5» Διαβάζοντας το Άρθρο 48 του ΝΣ, ο εφαρμοστής του δικαίου βρίσκεται αντιμέτωπος με μία ευχάριστη έκπληξη: οι κανόνες σύγκρουσης που θεσπίζει δεν περιορίζονται στην αναμενόμενη σύγκρουση (σήμα v. σήμα/ΣΕΕ) αλλά καλύπτουν όλο σχεδόν το εύρος των συγκρούσεων μεταξύ διακριτικών γνωρισμάτων του ουσιαστικού και τυπικού συστήματος εναντίον σήματος εθνικού και Σήματος της ΕΕ (όπως σήμα v. σήμα/ΣΕΕ, διακριτικό γνώρισμα επιχείρησης v. σήμα/ΣΕΕ, διακριτικό γνώρισμα προϊόντων/υπηρεσιών v. σήμα/ΣΕΕ, δικαίωμα στο όνομα / προσωπικότητα v. σήμα/ΣΕΕ, δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας v. σήμα/ΣΕΕ, κτλ.). Έτσι, το Άρθρο 48 του ΝΣ ξεκάθαρα εισάγει ειδικές ρυθμίσεις που συμπληρώνουν (και εν μέρει αντικαθιστούν) ως lex specialis/posterior τους αντίστοιχους κανόνες σύγκρουσης των οικείων ειδικών νόμων (Άρθρο 13 του Ν. 146/1914, Άρθρα 57-59 ΑΚ, Άρθρο 65 του Ν. 2121/1993, κτλ.). Η εν λόγω δικαιοπολιτική επιλογή αποτελεί σίγουρα μία αξιοσημείωτη καινοτομία του προτεινόμενου ΝΣ, η οποία (ασχέτως της ερμηνείας του Άρθρου 18 της Οδηγίας) κινείται προς την ορθή κατεύθυνση, δηλ. την ουσιαστική ενοποίηση του δικαίου των διακριτικών γνωρισμάτων υπό ενιαία νομοθετική ‘στέγη’ (κατά τα πρότυπα του MarkenG).