• Σχόλιο του χρήστη 'Άννα Χαμόδρακα' | 6 Μαΐου 2019, 15:13

    Το άρθρο αυτό προσπαθεί να επιλύσει προβλήματα που υπήρχαν στο προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο σχετικά με τους υπόχρεους εγγραφής στο ΓΕΜΗ, αλλά θεωρώ ότι δεν το επιτυγχάνει απόλυτα. Συγκεκριμένα: α) ως προς τα φυσικά πρόσωπα της παρ. 2, η διάκριση των περιπτώσεων α και β δεν στέκει βάσει των γνωμοδοτήσεων του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,το οποίο θεωρεί τόσο την εμπορία αγαθών όσο και την παροχή υπηρεσιών ως εμπορικές πράξεις, με τη δεύτερη υπό προϋποθέσεις. Άρα ουσιαστικά η διάταξη επαναλαμβάνει το σκεπτικό του ΝΣΚ χωρίς να λύνονται όμως τα προβλήματα τα οποία οι γνωμοδοτήσεις αυτές αντιμετωπίζουν στην πραγματική ζωή όπως πχ τι γίνεται με τους μικρεμπόρους, τους οποίους τόσο το ΝΣΚ όσο και η νομολογία δεν τους θεωρεί εμπόρους διότι για αυτούς υπερισχύει το στοιχείο της σωματικής καταπόνησης (πχ ατομικές επιχειρήσεις καφενείου, επιδιόρθωσης ενδυμάτων ή υποδημάτων, ιδιοκτήτες TAXI κλπ). Τα φυσικά πρόσωπα φορείς των επιχειρήσεων αυτών (οι μικρέμποροι) εγγράφονται στο ΓΕΜΗ; Η πρώτη ανάγνωση της διάταξης φαίνεται να απαντά θετικά, αλλά είναι όντως αυτός ο σκοπός της; Επίσης δεν είναι σαφές τι γίνεται στις περιπτώσεις οργανωμένων γραφείων αρχιτεκτόνων, γιατρών, πολιτικών μηχανικών κλπ όπου παρέχεται μεν υπηρεσία, συχνότατα και με προσωπικό και με εγκαταστάσεις (πχ μηχανήματα), αλλά ως τώρα οι γνωμοδοτήσεις του ΝΣΚ θεωρούσαν τη συγκεκριμένη παροχή υπηρεσίας ως επιστημονικού περιεχομένου και όχι εμπορέα. Θα εγγράφονται και αυτοί στο ΓΕΜΗ; Επιπλέον, πώς θα διαπιστώνει η Υπηρεσία ΓΕΜΗ ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου για την παροχή υπηρεσιών; β) ως προς τις κοινωνίες κληρονόμων, η διάταξη φαίνεται να ορίζει ότι θα πρέπει οι κληρονόμοι εντός έτους να μετατρέπουν την κοινωνία σε εταιρεία. Στο ενδιάμεσο διάστημα ποιος εγγράφεται στο ΓΕΜΗ; Ποιος θα ενημερώνει τους κληρονόμους για την υποχρέωση αυτή και ποιες θα είναι οι συνέπειες αν μετά την πάροδο του έτους οι κληρονόμοι δεν καταχωρίσουν εταιρεία;