• Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 17 Σεπτεμβρίου 2019, 13:18

    Η προτεινόμενη παράγραφος, σύμφωνα με την οποία «δεν επιτρέπεται άρνηση αδειοδότησης της οποιασδήποτε επενδυτικής ή κατασκευαστικής δραστηριότητας στη βάση γεωχωρικών δεδομένων που δεν συμπεριλαμβάνονται στον Ενιαίο Ψηφιακό Χάρτη», πρέπει να αποσυρθεί. Πρώτα από όλα, διότι η απαρίθμηση των γεωχωρικών δεδομένων που εισάγονται στον Ενιαίο Ψηφιακό Χάρτη κατά το άρθ. 5 παρ. 3 του νομοσχεδίου είναι ενδεικτική: με άλλα λόγια, δεν μπορεί να επιτρέπονται επενδύσεις βλαπτικές για το περιβάλλον ή τη δημόσια υγεία στη βάση ενός Ενιαίου Ψηφιακού Χάρτη που μπορεί να είναι ελλιπής, ή να ανακηρύσσεται η «νομική δεσμευτικότητα» του τελευταίου χωρίς ο νομοθέτης να έχει μία σαφή ιδέα των δεδομένων που πρέπει να περιλαμβάνει. Παραδείγματα γεωχωρικών δεδομένων που δεν αναφέρονται στο νομοσχέδιο είναι όσα περιλαμβάνονται σε Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών, όσα απορρέουν από μελέτες ασφαλείας που απαιτούνται από την νομοθεσία Seveso, ή όσα είναι απαραίτητα για την εφαρμογή διάφορων διατάξεων που προβλέπουν υποχρεωτικές αποστάσεις μεταξύ οχλουσών δραστηριοτήτων, και πολλά ακόμα. Όπως είναι διατυπωμένη, η διάταξη οδηγεί σε de facto κατάργηση νομικών ρυθμίσεων, οι οποίες μάλιστα δεν ορίζονται ρητά. Σε τελική ανάλυση, ο Ενιαίος Ψηφιακός Χάρτης πρέπει να ενισχύει, και όχι να υπονομεύει την ασφάλεια δικαίου. Η προτεινόμενη ρύθμιση έχει ένα ακόμα πρόβλημα: είναι με την ασύμβατη με όσες διατάξεις επιτάσσουν τη χρήση των πλέον προωθημένων επιστημονικών γνώσεων (που μπορεί να έχουν γεωχωρικό περιεχόμενο) κατά τη διαδικασία αδειοδότησης - π.χ., το άρθρο 6 παρ. 3 της οδηγίας 92/43 [πρβλ., μεταξύ άλλων, τον οδηγό «Διαχείριση των τόπων του δικτύου Natura 2000 - Οι διατάξεις του άρθρου 6 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ για τους οικοτόπους (Επίσημη Εφημερίδα 2019/C 33/01) ].