• Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 17 Σεπτεμβρίου 2019, 13:45

    Η προτεινόμενη ρύθμιση είναι από πολλές απόψεις ανεπαρκής. Πρώτον, αντικείμενο του «Παρατηρητηρίου» δεν θα έπρεπε να είναι αυτό που ονομάζεται (αδόκιμα και περιφρονητικά) «γραφειοκρατία», αλλά οι συνολικές επιπτώσεις των κανονιστικών ρυθμίσεων: αυτή είναι και η βέλτιστη διεθνής πρακτική (για παράδειγμα, European Commission, Assessing the costs and benefits of regulation, https://ec.europa.eu/smart-regulation/impact/commission_guidelines/docs/131210_cba_study_sg_final.pdf ). Δεύτερον, το «Παρατηρητήριο» αυτό θα έπρεπε να «παρατηρεί» όχι μόνο τα «διοικητικά βάρη» των κανονιστικών ρυθμίσεων, αλλά και τα διοικητικά οφέλη από αυτές. Εδώ, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι έχουν ήδη υλοποιηθεί παρόμοιες μελέτες για πολλά θέματα του νομοσχεδίου: για παράδειγμα, η ανάλυση κόστους οφέλους για την περιβαλλοντική αδειοδότηση κατά το ενωσιακό δίκαιο έχει γίνει, και έχει καταλήξει σε θετικότατα αποτελέσματα (βλ. European Commission, Costs and Benefits of the EIA directive, https://ec.europa.eu/environment/enveco/memberstate_policy/pdf/Differences%20in%20costs.pdf). Μάλιστα, όσο πιο ενδελεχής είναι η διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, τόσο πιο θετική αποβαίνει η ανάλυση κόστους-οφέλους. Τέλος, το άρθρο 44 περιγράφει μία αρμοδιότητα που πρέπει να αναληφθεί από την ΕΛΣΤΑΤ, και όχι από το (ήδη υδροκέφαλο) υπουργείο ψηφιακής διακυβέρνησης.