Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 1. Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Θ. Ιωαννίδης | 2 Νοεμβρίου 2009, 23:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'Θ. Ιωαννίδης' | 2 Νοεμβρίου 2009, 23:36

    Καλησπέρα σας και καλησπέρα σε όλους. Σε μια χώρα που ο μόνος που δεν επιβραβεύεται ποτέ είναι ο έντιμος, είναι πρακτικώς αδύνατον να αποδείξει οποιοσδήποτε οτιδήποτε. Μερικές απλές ερωτήσεις έχω να κάνω τις οποίες παραθέτω προς συζήτηση. Με βάση το γεγονός ότι αναφέρεται «Χρέη που προέρχονται από περιορισμένη σε έκταση επαγγελματική δραστηριότητα που δεν προσδίδει στον οφειλέτη την εμπορική ιδιότητα μπορούν ομοίως να υπαχθούν στη διαδικασία του παρόντος νόμου» τι γίνεται στην περίπτωση που: 1. Κάποιος είναι εγγυητής για ένα δάνειο. 2. Το δάνειο έχει κατασπαταληθεί από τον οφειλέτη (σε λιγότερο από 2 μήνες) και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που ο οφειλέτης δεν πληρώνει ούτε τους τόκους του δανείου (τάξης μεγέθους 100-200 ευρώ το μήνα) 3. Οι εισπρακτικές εταιρείες ενοχλούν τον «εγγυητή» γιατί τον πραγματικό οφειλέτη «δεν το βρίσκουν» (μάλλον είναι απασχολημένος με την επιχείρηση και δεν προλαβαίνει ούτε να πληρώσει τα 100-200 ευρώ το μήνα….ενώ δεν έχει παρουσιάσει ούτε ένα ευρώ ως κέρδος από την «εμπορική» δραστηριότητα) 4. Ποιος είναι ο λόγος που η τράπεζα αισχροκερδεί εις βάρος του εγγυητή; 5. Αν ο εγγυητής μπορεί να αποδείξει ότι η τράπεζα έχει συνολικά κέρδη από τη διαχείριση της οικογενειακής περιουσίας του εγγυητή που ξεπερνούν τις 4 φορές (μπορεί και πολύ παραπάνω) από το ποσό του εν λόγω δανείου, ποιος τον προστατεύει ως πολίτη του οποίου από τα περίπου 2.150 ευρώ μικτές αποδοχές στα χέρια του φτάνουν τα 1.277 (καθαρά – τα υπόλοιπα είναι κρατήσεις (!!!!)) και όλα τα προηγούμενα για 10 μήνες και όχι για 12; Η δικαιοσύνη; Γιατί δεν απαλλάσσεται ο εγγυητής από το δάνειο ώστε να το πληρώσει αυτός ο οποίος το κατασπατάλησε; Δεν είναι δίκαιο αυτό; 6. Δε θα πρέπει στις περιπτώσεις όπου εκκρεμούν δικαστικές αποφάσεις να παύουν οι τοκογλυφικές πρακτικές; Είναι ανώτερες οι τράπεζες από τη Δικαιοσύνη; Γιατί εφόσον εκκρεμεί ένα εν δυνάμει οικονομικό και ηθικό έγκλημα που συνεχίζεται παραπάνω από 1 χρόνο δεν παίρνουν προτεραιότητα αυτές οι υποθέσεις; Μας ρώτησε κανένας αν συμφωνούσαμε με τα «πακέτα στήριξης»; 7. Δεν έχω πάρει ποτέ κανενός είδους δάνειο για μένα. Θα είναι όμως πολύ χρήσιμο, να επανεξεταστεί ο θεσμός του εγγυητή ο οποίος είτε θα πρέπει να καταργηθεί είτε να επανεξεταστεί σοβαρά. Πόσες είναι οι υποθέσεις εγγυητών που τελικώς καταλήγουν στα δικαστήρια (σε ποσοστό εννοώ); Είναι καιρός, να ωριμάσουμε λίγο ως κοινωνία και να αποκτήσουμε αντανακλαστικά με νοημοσύνη αλλά και ανθρωπιά. Εννοείται, ότι θα πρέπει να προστατευτεί ο απλός πολίτης ο οποίος έχει καταχρεωθεί και τα βγάζει πέρα δύσκολα λόγω αισχροκέρδειας των τραπεζών. Να νομιμοποιηθούν όμως όλοι οι απατεώνες και όσοι έχουν χρεωθεί για να έχουν μια «καλύτερη καταναλωτική ζωή» εις βάρος όλων όσων αγωνίζονται να φέρουν εις πέρας τις δυσκολίες της ζωής και των πραγματικών προβλημάτων, είναι τουλάχιστον αισχρό! Και αναξιοπρεπές. Με τιμή, Δρ Θ.Α. Ιωαννίδης Υ.Σ. Αν προστατεύαμε το φυσικό μας πλούτο όπως προστατεύουν οι κυβερνήσεις τις τράπεζες, τότε θα ήταν λίγο πιο ανθρώπινα τα πράγματα. Και θα μας γύριζε πίσω ακόμα και από οικονομικής απόψεως περισσότερο και με καλύτερη ποιότητα ζωής. Δεν είναι οι τράπεζες πιο σημαντικές από τα δάση.