• Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Μπλάνος' | 24 Νοεμβρίου 2020, 23:17

    Στο άρθρο 43 του σχεδίου νόμου, το οποίο αντικαθιστά το άρθρο 102 του Ν.4412/2016, έχει αφαιρεθεί η προηγούμενη υποβολή προβλεπόμενου από τη διακήρυξη δικαιολογητικού ως προϋπόθεση συμπλήρωσής του. Αυτό αντιβαίνει προς την αρχή της τυπικότητας, που πρέπει να διέπει τις διαδικασίες σύναψης των δημοσίων συμβάσεων και αφήνει τις αναθέτουσες αρχές/αναθέτοντες φορείς δυσανάλογα «έρμαια» του κάθε ανεπίτρεπτα αμελούς οικονομικού φορέα, ο οποίος κείται μακράν του «μέσου επιμελούς» κατά τα χρηστά συναλλακτικά ήθη και τον Αστικό Κώδικα. Επίσης, ενώ ουδόλως αποδεικνύεται ότι θα εξυπηρετηθεί ο ανταγωνισμός (καθόσον δεν είναι δυνατό να προοικονομηθεί η θεραπευσιμότητα τόσο σοβαρών παρατηρήσεων), προκύπτει βεβαιότερη η υποχώρηση τής αποδοτικότητας των διαδικασιών. Και τούτο, εξαιτίας τού ότι μια χρονοβόρα διαδικασία αποκατάστασης ενός διαφαινόμενου ως ευρέος φάσματος ευρημάτων ως προς ελλιπή δικαιολογητικά μπορεί να πολλαπλασιάσει τις διαφορές μεταξύ των εμπλεκόμενων στη διαδικασία φορέων, συνεπώς και τους διοικητικούς χρόνους ευόδωσης των διαδικασιών. Συνεπώς, το δημόσιο συμφέρον υποχωρεί δυσανάλογα. Τέλος, εν τοις πράγμασι απαξιώνονται τα κείμενα των διακηρύξεων, καθόσον αδυνατίζει η τυπική τους ισχύς ως κανονιστικών πλαισίων των οικείων διαδικασιών (βλ. ενδεικτικά Πράξεις VI Τμήματος ΕλΣυν 181/2006, 31/2003, 105/2003, 294/2010, 224, 78/2007, 19/2005 και ΕΑ ΣτΕ 352/2016). Για τη θεραπεία των ανωτέρω παρατηρήσεων, προτείνεται μια βελτίωση τής διατύπωσης μετά τις λέξεις «συγκεκριμένα έγγραφα»: να προστεθεί μια διευκρίνιση ότι αυτά τα έγγραφα θα πρέπει να προσδιορίζονται στη διακήρυξη, αλλιώς δεν θα είναι θεραπεύσιμη η μη εξαρχής υποβολή τους. Επιπλέον, προτείνεται η μείωση τής ελάχιστης προθεσμίας αποκατάστασης από δέκα (10) σε επτά (7) ημέρες. Στο άρθρο 44 του σχεδίου νόμου, στην παράγραφο 2, γίνεται μνεία σε παράγραφο 2 του άρθρου 102, ενώ με το προτεινόμενο νέο κείμενο τού άρθρου 102 (ως άρθρο 43) δεν υφίσταται παρά μία μοναδική παράγραφος. Στο άρθρο 49 του σχεδίου νόμου, παρατηρείται ότι καταργείται ο συνοπτικός διαγωνισμός του άρθρου 117 του Νόμου 4412/2016. Αντ’ αυτού, το διάστημα μεταξύ €20.000 και €60.000 ευρώ, το κατεξοχήν διάστημα αξιοποίησης από τις αναθέτουσες αρχές τής διαδικασίας συνοπτικού διαγωνισμού, «διαιρείται» σε δύο άνισα διαστήματα, το από €20.000 έως €30.000, στο οποίο η διαδικασία απλουστεύεται, με υπαγωγή της στις διατάξεις τής απευθείας ανάθεσης (νέο άρθρο 118 του Ν.4412/2016, ως άρθρο 50 παρόντος), και το €30.000 έως €60.000, στο οποίο η διαδικασία περιπλέκεται, με υπαγωγή της στις διατάξεις των ανοικτών διαδικασιών, του ΕΣΗΔΗΣ κλπ. Η συνισταμένη των δύο μεταβολών κατατείνει προς γραφειοκρατικοποίηση / χρονική ολίσθηση ενός σημαντικού μέρους ακολουθούμενων διαδικασιών. Προτείνεται, αν όχι η μη κατάργηση του συνοπτικού διαγωνισμού, τουλάχιστον η αύξηση του ορίου απευθείας αναθέσεων στις €50.000. Στο άρθρο 55 του σχεδίου νόμου, συγκρατείται ότι η έννομη προστασία στο διάστημα από €30.000 έως €60.000 μετατοπίζεται από την επιτροπή αξιολόγησης τής ένστασης που προβλέπει το άρθρο 127 του Ν.4412/2016 ως έχει σήμερα, στο Διοικητικό Εφετείο τής έδρας της αναθέτουσας. Εναργώς, πρόκειται για δυσανάλογη υπονόμευση της αποτελεσματικότητας του νόμου. Άλλωστε, η αρμοδιότητα εξέτασης ενστάσεων διατηρείται στα γνωμοδοτικά συλλογικά όργανα τού άρθρου 221 παράγρ. 1η & 11β (άρθρο 108 παρόντος σχεδίου νόμου). Προτείνεται η μη κατάργηση τής ένστασης ενώπιον της αναθέτουσας αρχής για συμβάσεις αξίας έως €60.000.