• Σχόλιο του χρήστη 'Αντιγόνη Μαυρομάτη' | 25 Νοεμβρίου 2020, 13:34

    1. Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις συνεχίζουν και διευρύνουν (!) την ´πολιτική ´ του ν. 4412/16 με τη μετατροπή κατ´ ουσίαν όλων των διαδικασιών ανάθεσης ( πλην της απευθείας) σε διαγωνισμούς, οι οποίοι μάλιστα επιβαρύνονται με όλες τις διατυπώσεις / διαδικασίες των διεθνών διαγωνισμών δηλ. των διαγωνισμών υψηλού προυπολογισμού ( άνω των ορίων του ενωσιακού δικαίου) . Έτσι όχι μόνο δεν συνιστούν απλούστευση ή επιτάχυνση των διαδικασιών αλλά στην πράξη καταλύουν με εξόφθαλμο τρόπο τις στοιχειώδεις αρχές ορθολογικής δημοσιονομικής διαχείρισης επιβάλλοντας διαδικασίες υψηλού διαχειριστικού κόστους και υψηλού κόστους για τους οικονομικούς φορείς για την κάλυψη αναγκών χαμηλής αξίας. Το νομοθέτημα, αν ήθελε να είναι σύμφωνο με τις κυβερνητικές εξαγγελίες θα όφειλε να θεσπίσει διακριτές, αυτοτελείς, απλές διαδικασίες ανάθεσης για όλες τις συμβάσεις με προϋπολογισμό κατώτερο των κοινοτικών ορίων και να προσαρμόσει τους σχετικούς κανόνες προς τις επιταγές της οικονομικότητας της δημόσιας δράσης. Δυστυχώς το νομοθέτημα κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση με χαρακτηριστικά τα παρακάτω παραδείγματα ( κατάργηση πρόχειρου διαγωνισμού / θέσπιση διαγωνισμού για αναθέσεις τεχνικής βοήθειας όλως χαμηλής αξίας ) ενώ ταυτόχρονα δεν εντοπίζονται σ´ αυτό διατάξεις που να μπορούν να θεωρηθούν ως απλούστευση ή επιτάχυνση των διαδικασιών ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων και ως καταπολέμηση της γραφειοκρατίας. Επί πλέον το νομοθέτημα δεν προχωρεί και στη μοναδική απολύτως αναγκαία τομή δηλ. στην αναδιοργάνωση του συστήματος προσυμβατικής έννομης προστασίας. Σχετικά προτείνεται η κατάργηση της διοικητικής προστασίας ( δηλ της προδικαστικής προσφυγής και της ΑΕΠΠ) και η παροχή δικαστικής προστασίας αποκλειστικά από Ειδικά τμήματα διοικητικών δικαστηρίων, που θα δικάζουν και θα εκδίδουν αποφάσεις σε ένα μόνο βαθμό εντός 2 μηνών. Συνοψίζοντας το νομοθέτημα είναι στο σύνολό του εκτός των στόχων που εξαγγέλθηκαν, διατηρεί και διευρύνει την αδυναμία εφαρμογής του από τη διοίκηση αλλά και την ανασφάλεια δικαίου με τεράστιο αριθμό από άκρως σχοινοτενείς ρυθμίσεις και διευρύνει τις καθυστερήσεις με διατήρηση της άχρηστης προδικαστικής προσφυγής ενώπιον της ΑΕΠΠ ενώ παραλείπει τη μοναδική ουσιαστική τομή που θα ήταν η αλλαγή του συστήματος έννομης προστασίας με τη δημιουργία Ειδικών τμημάτων στα δικαστήρια τα θα έκριναν τις διαφορές, που αναφύονται στο προσυμβατικό στάδιο εντός 2 μηνών. Οι όλως περιορισμένες παρεμβάσεις στον τομέα των τεχνικών έργων είναι μικρής σημασίας και μαρτυρούν ότι δεν έχει προηγηθεί καμιά ουσιαστική μελέτη για τις αναγκαίες τροποποιήσεις. 2. Η κατάργηση του πρόχειρου διαγωνισμού είναι εσφαλμένη αφού στερεί από τη διοίκηση από ένα σημαντικό εργαλείο απλών διαδικασιών χαμηλού κόστους - ανάλογου προς τις ανάγκες, που εξυπηρετούνται - για την κάλυψη των αναγκών της χωρίς καμιά βάσιμη αιτιολογία και χωρίς καμιά μελέτη που να καταδεικνύει είτε ότι γίνεται κακή χρήση της σε τέτοια έκταση ώστε να επιβάλλεται η κατάργηση είτε ότι δεν είναι χρήσιμη. Θα πρέπει να επανέλθει η σχετική διαδικασία. 3. Η θέσπιση υποχρέωσης διενέργειας διαγωνισμού με 3 προσκαλούμενους στις διαδικασίες Τεχνικής βοήθειας του άρθρου 119 αναιρεί την ταχύτητα και απλότητα της διαδικασίας θέσπισης Μητρώων προμηθευτών/ παρόχων υπηρεσιών, που ισχύει μέχρι σήμερα και ανταποκρίνεται στις ανάγκες των Δικαιούχων. Η προτεινόμενη τροποποίηση επιβαρύνει με διοικητικό κόστος και οπωσδήποτε δεν αποτελεί απλούστευση. 4. Η τροποποίηση του άρθρου 73 ´Λόγοι αποκλεισμού ´ με αριθμητική αναφορά των διατάξεων του Ελληνικού Ποινικού Κώδικα και ειδικών ποινικών νόμων ως λόγων που θεμελιώνουν την επαχθέστατη συνέπεια του αποκλεισμού από δημόσιο διαγωνισμό, θίγει ευθέως την Αρχή του ανταγωνισμού αφού δυσχεραίνει απροκάλυπτα τη συμμετοχή προεχόντως αλλοδαπών οικονομικών φορέων αλλά ακόμη και τον δανεισμό εμπειρίας από αυτούς αφού οι αλλοδαποί οικονομικοί φορείς δεν μπορούν να γνωρίζουν με σαφήνεια και πληρότητα τους λόγους που επιφέρουν τον αποκλεισμό τους τόσο λόγω του παραπάνω περιεχομένου της διάταξης όσο και λόγω αδυναμίας αντιστοίχισης του δικαίου της χώρας εγκατάστασης με τις παραπάνω διατάξεις. Αναλόγως πρόβλημα θα ανακύψει και για τις Αναθέτουσες Αρχές που ομοίως θα αδυνατούν να κρίνουν για τους παραπάνω φορείς ( εκτός αν η διάταξη υπαινίσσεται ότι η συμμετοχή αλλοδαπών φορέων είναι ανεπιθύμητη ). Το ίδιο πρόβλημα ασφαλώς θα έχουν και οι ημεδαποί φορείς που παρακωλύεται η επιχειρηματική τους δράση αφού ασφαλώς δεν γνωρίζουν τα εγκλήματα στα οποία αντιστοιχούν οι διατάξεις που παρατίθενται ( παρά μόνο με προσφυγή σε εξειδικευμένο νομικό...)Τέλος πρόβλημα θα δημιουργήσει η διάταξη και στο περιεχόμενο διακηρύξεων αφού το ΣτΕ έχει κρίνει πως δεν αρκεί η αναφορά διάταξης νόμου στο περιεχόμενο διακήρυξης αλλά απαιτείται η παράθεσή της ενόψει της αρχής του ανταγωνισμού και των δυσμενών συνεπειών του αποκλεισμού βάσει αυτής (ενδεικτικά ΣτΕ ΑΣΦ 79/2011) Η διάταξη θα πρέπει να επανέλθει στο αρχικό της περιεχόμενο με παράθεση των εγκλημάτων με τη νομοτυπική μορφή που καταγράφονται στην Οδηγία. Αν κρίνεται περαιτέρω κρίνεται αναγκαία επί πλέον η παράθεση των διατάξεων του ελληνικού ΠΚ κλπ θα πρέπει να οριστεί ρητά ότι αυτές αντιστοιχούν στους ενωσιακούς κανόνες και να οριστούν ρητά τα εγκλήματα στα οποία αντιστοιχούν οι παραπάνω διατάξεις.