Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 1. Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Τάκης Ιωάννου | 3 Νοεμβρίου 2009, 13:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τάκης Ιωάννου' | 3 Νοεμβρίου 2009, 13:50

    Το νομοσχέδιο είναι εξαιρετικά θετικό. Πιστεύω ωστόσο, ότι θα μπορούσε να αναζητηθεί μία καλύτερη ισορροπία, ανάμεσα σε αυτό που αφορά το υπερκέρδος των τραπεζών και περιπτώσεις υπερχρέωσης, που οφείλονται σε κακή καταναλωτική νοοτροπία. Έτσι, ο νομος μπορεί να έχει και τον παιδευτικό του χαρακτήρα. Πιο συγκεκριμένα: Ενδεχομένως να έχουν δίκιο οι τράπεζες όταν λένε ότι το 10% είναι πολύ χαμηλό και το πιο σωστό θα ήταν να γίνει 20%. Η κυβέρνηση, θα μπορούσε να δεχθεί να ανεβάσει το ποσοστό από το 20% αν η συνολική οφειλή μειονόταν βάσει του πιο κάτω υπολογισμού: Ας υποθέσουμε ότι ένας καταναλωτής έχει μία πιστωτική κάρτα 10 χρόνια, με επιτόκιο 22%. Ας υποθέσουμε επίσης, ότι η κυβέρνηση θα συμφωνήσει με τις τράπεζες ότι το νέο επιτόκιο δεν θα ξεπερνά το 18%. Η συνολική οφειλή του καταναλωτή όπως θα υπολογιστεί να είναι: Αν το ποσό συνολικού δανεισμού στα 10 χρόνια: χ (=χ1+χ2+χ3) Ή συνολική οφειλή του καταναλωτή είναι: ΣΟ χ Χ 22%. Αν ονομάσουμε ως υπερκέρδος τη διαφορά ανάμεσα στο 22% και το νέο ανώτατο ισχύον επιτόκιο 18% = Υ (πχ. 22%-18%) Το ποσό που θα μπει στη ρύθμιση θα είναι: Ρ = ΣΟ - Υ. Επομένως το Ρ θα είναι ένα ποσό οφειλής "πιο δίκαιο", σε σχέση με τα ληστρικά επιτόκια των τραπεζών. Και στη συνέχεια με τη ρύθμιση, ας διακανονίσει ο πολίτης το Ρ ακόμα και με 20%.