Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 1. Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη ΠΑΡΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΟΣ | 3 Νοεμβρίου 2009, 13:45
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΡΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΟΣ' | 3 Νοεμβρίου 2009, 13:45

    ΕΛ. Ι. ΔΑ. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ Σωματείο αναγνωρισμένο με την υπ’ αριθμ. 1.209/2004 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ----------------- ΔΙΔΟΤΟΥ 37, 3ος ορ. – ΑΘΗΝΑ 106 80 Τηλ: 210.3819927 – 3801423 Fax: 210.3633676 κιν: 6932.327362 Website: http://www.anastassakos.gr e-mail: sefis_a@otenet.gr Αθήνα, 3η Νοεμβρίου 2009 Αξιότιμοι κύριοι, Ονομάζομαι Πάρις Αναστασάκος είμαι δικηγόρος Αθηνών και νομικός σύμβουλος του ΕΛ.Ι.ΔΑ. [ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ]. Οι δέκα συνεργάτες του γραφείου μου και εγώ ειδικευόμαστε στα θέματα των πανωτοκίων και της προστασίας των δανειοληπτών από τις Τράπεζες. Με την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει από την εφαρμογή των προηγούμενων νομοθετικών παρεμβάσεων [άρθρο 30 ν.2789/2000, άρθρο 42 ν.2912/2001 και άρθρο 39 ν.3259/2004], τόσο για την οριστική διαγραφή των παράνομων επιβαρύνσεων, όσο και για το δικαίωμα τμηματικής αποπληρωμής όλων ανεξαιρέτως των παλαιών (ληξιπροθέσμων) οφειλών, έχουμε κωδικοποιήσει κάποιες διαπιστώσεις μας από την επεξεργασία της νέας Πρότασης για Σχέδιο Νόμου για τη Ρύθμιση των Χρεών των Υπερχρεωμένων Καταναλωτών. Ειδικότερα οι διαπιστώσεις μας κατ’ άρθρο έχουν ως εξής: Άρθρο 1: [Πεδίο Εφαρμογής] § 1: Ο περιορισμός του πεδίου εφαρμογής των νέων ρυθμίσεων μόνο για τα χρέη των φυσικών προσώπων που δεν προέρχονται από άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας είναι ακατανόητος. Θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένο να συμπεριληφθούν και άλλες «κατηγορίες» καταναλωτών – δανειοληπτών, όπως οι έμποροι, τα νομικά πρόσωπα και οι αγρότες. Επίσης, δεν εξειδικεύεται το είδος των «χρεών», αν δηλαδή περιοριζόμαστε μόνο στις Τράπεζες ή και στους τρίτους. Με την εξαίρεση των προστίμων, των χρηματικών ποινών και των εισφορών προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, πιθανολογείται ότι στην έννοια των «χρεών» δεν συμπεριλαμβάνονται μόνο τα τραπεζικά αλλά και τα χρέη προς τρίτους. § 2: Ως προϋπόθεση για την υπαγωγή κάθε οφειλέτη στις ευεργετικές αυτές διατάξεις τίθεται η οριστική (1) ή επαπειλούμενη (2) μη δόλια (3) μόνιμη αδυναμία πληρωμής (4) των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών. Όπως γίνεται αντιληπτό έχουν τεθεί τέσσερα υποκειμενικά κριτήρια, τα οποία δίχως αμφιβολία θα δώσουν την ευχέρεια στα τραπεζικά ιδρύματα να απαντούν αρνητικά στις αιτήσεις των οφειλετών – καταναλωτών για υπαγωγή τους στις ευεργετικές ως άνω ρυθμίσεις. Μοναδική επομένως διέξοδος κάθε ενδιαφερομένου θα είναι η δικαστική οδός, η οποία – ως έχει διδάξει η εμπειρία – είναι και χρονοβόρα και πολυδάπανη. Θα πρέπει να προσδιοριστούν οι ανωτέρω έννοιες με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτραπεί το ως άνω ενδεχόμενο. Επίσης, θεωρούμε αδικαιολόγητο να υπαχθούν εκείνοι που βρίσκονται σε καθεστώς οριστικής αδυναμίας πληρωμών και να μην υπάγονται εκείνοι που μετά από μεγάλο αγώνα κατάφεραν σιγά – σιγά να ανακάμψουν. § 4: Αναφέρεται πρόταση νόμου, ότι η απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη του μπορεί να γίνει μόνο μία φορά. Ερωτάται όμως, τι προβλέπεται για τις μελλοντικές οφειλές, ήτοι εκείνες που μέχρι σήμερα πληρώνονται κανονικά αλλά θα καυαστούν ληξιπρόθεσμες στο μέλλον;